รู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควรกับใครเลย

สวัสดีค่ะ เราอายุ 22 ปีค่ะเรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันได้ 1.9 ปี แล้วค่ะ แล้วตอนนี้ก็มาอยู่บ้านแฟนได้ 1 เดือนแล้ว เพราะโรคโควิด แม่แฟนเลยชวนให้มาอยู่ที่นี่จะได้อยู่เป็นเพื่อนกัน ถ้าเราอยู่หอที่มหาลัยก็อยู่คนเดียว (แม่รับรู้ค่ะว่ามาอยู่ที่นี่) จากเมื่อก่อนที่แม่แฟนดูเหมือนไม่ค่อยเอ็นตอยกับเรา ตอนนี้พอมาอยู่ก็ดีขึ้นค่ะ ทุกอย่างดีมาก เขาดูแลดี อยากกินไรก็ได้กิน แต่ติดตรงที่แฟนเราตอนนี้อ้วนแม่เลยจะบังคับให้กินน้อยลงหน่อย เราก็ต้องอดไปด้วย แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาค่ะ ^^ ที่บ้านแฟนดูอบอุ่นมาก มีป๊า ย่า แม่ แล้วก็แฟน เวลากินข้าวก็กินพร้อมหน้าพร้อมตากัน พูดจาดี มันเลยยิ่งทำให้เรารู้สึกดีมากที่ได้อยู่ที่นี่ รู้สึกเป็นครอบครัวมากขึ้น ผิดจากครอบครัวตัวเองที่กินข้าวก็ไม่ได้มานั่งรวมกันแบบนี้ ใครกินก็กิน ไม่กินก็ไม่กิน ต้องคอยระแวงว่าวันนี้พ่อกับแม่จะมีปากเสียงกันไหม มีแต่ถ้อยคำหยาบคาย เวลาแม่โทรมาต้องใส่หูฟังเพราะกลัวว่าแม่แฟนจะได้ยินสิ่งไม่ดี แล้ววันี้ พ่อก็วิดีโอคอลมาหาตอนแรกก็โอเคพูดดี ไปๆมาก็ทะเลาะกับแม่ใส่ มันเลยบั่นทอนจิตใจเรามากเลย ได้แต่คิดว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้ เราไม่กล้าที่จะให้ครอบครัวแฟนไปเจอครอบครัวเราเลย เพราะแม่แฟนบอกว่าถ้าโควิดมันซาแล้วจะไปส่งที่บ้าน ยิ่งเจอแบบนี้มันยิ่งบั่นทอนเรามากเลย ไม่รู้จะปรับความคิดยังไง บางทีก็ได้แต่คิดว่าเราคงไม่เหมาะกัน หรือจะมีคนที่ดีกว่า มีครอบครัวที่ดีกว่านี้ ที่ไม่ใช่เรา  แถมครอบครัวแฟนก็ค่อนข้างมีฐานะ ต่างจากบ้านเราที่ธรรมดามาก ไม่ได้มีอะไร อยากจัดการกับความคิดตัวเอง แต่บางทีเจอเหตุการณ์สะเทือนใจบ่อยๆก็อดคิดไม่ได้ ยิ่งตอนแม่โทรมาแล้วทะเลาะกับพ่อ เราจะรีบวางแล้วน้ำตามันก็ไหลเอง แฟนเดินมาเห็นพอดี ถามว่าเป็นอะไร เราก็พูดไม่ออก ไม่รู้ว่าต้องพูดอะไร -'-