หากถึงจุดที่คุณจะต้อง "สถิตบนคานได้อย่างสมบูรณ์" จะรับมือยังไงคะ

ช่วงนี้ปิดโควิดก็เบื่อๆค่ะ อยู่ดีๆเลยคิดขึ้นมาว่า ถ้าถึงตอนนั้น ความรู้สึกนั้นจะเป็นเพราะรู้สึกปรงกับความรักแล้วรึป่าวคะ เข้าใจว่าความรักมันอาจไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต แต่มันก็เป็นสิ่งที่สามารถสร้างแรงบันดาลใจต่างๆได้ดี แต่ถ้ามันใกล้ถึงจุดที่จะต้องสถิตบนคานอย่างสมบูรณ์แล้ว เราก็ควรจะเตรียมพร้อมสู่การโสดต่อไปตลอดชีวิตค่ะ

ที่คิดตอนนี้ก็คือเตรียมเงินสำหรับชีวิตภายภาคหน้าเพราะหากต้องใช้ชีวิตคนเดียวตลอดไปก็คงไม่มีรายได้เข้ามาจากคนอื่น แล้วก็เตรียมกายและใจ ทำตัวเองให้เป็นประโยชน์ รักษาสุขภาพให้ดี เอาร่างกายไปบริจาค แต่ใจนี่อาจจะเตรียมยากหน่อยเพราะสุดท้ายเราก็ต้องการที่ยึดเหนี่ยวทางใจอยู่ดี ไม่ว่าจะเป็นทางไหนจริงไหมคะ

ถ้าสมมติต้องเป็นแบบนั้นจริงๆ จะทำยังไงกันคะ แล้วถึงเวลานั้นจะยังตามหาความรักกันอีกรึป่าว