เราออกมาจากชีวิตเขาโดยการเงียบหายไปเราจะดูใจร้ายไหมคะ

เราพยายามกับคนๆนึงมาตลอดเราคุยกับเขาคนเดียวเราชัดเจนมาตลอด เขาเองก็รู้ เขาเองก็เหมือนรัก แต่เขาไม่ได้คุยกับเราคนเดียว  เรามอบให้เขามาตลอดแต่เราเองก็ต้องการ เขาไม่เคยนึกถึงความรู้สึก​ของเราบ้างเลย เราต้องการความชัดเจนบ้างเพราะเขาเองก็บอกว่ากับอีกคนไม่ได้คิดอะไร เราตามมาตลอด เราท้อ เราพยายามกับเขาเต็มที่แล้วแต่ก็เหมือน ตำน้ำพริกละลายแม่น้ำำ  เราไม่ไหวแล้ว เรา​เลยออกมาแบบเงียบๆเลยไม่บอกไม่อะไรทั้งนั้น ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้คุยกันทุกวันเราโทรหา เราเป็นผญ. ที่ส่งเพลงให้เขาฟังก่อนนอน แต่เรารู้สึกว่าเราส่งเพลงให้ผิดคนมาตลอด  เราไม่ไหวจริงๆ เราอยากอยู่ตรงนั้นต่อมากๆแต่เราต้องเลือกออกมาอย่างเงียบๆ