แบบในหัวเรา มักชอบคิดอะไร ที่น่ากลัวแบบ ตายแบบน่ากลัว หรือ คิดว่าจะมีเวลาอยู่บนโลกนี้ได้อีกไม่นาน คือมันไม่ได้จงใจจะคิด แต่ว่ามันคิดขึ้นมาเอง
บางทีแค่เจ็บป่วยอะไรนิดหน่อย ก็คิดแล้วว่าจะตายไหม ทั้งๆที่แต่ก่อน คิดแค่ว่า รอวันที่หาย แต่นี่เหมือนคิดว่า จะตายไหม และเหมือนหลายสิ่งรอบตัวไม่มีอะไรที่ดี ที่เกิดขึ้นกับเราเลย มันเหมือนทุกอย่างกำหนดให้มาเป็นแบบนี้ ต้องเจอแบบนี้ ซึ่งมีแต่เรื่องไม่ดี เหมือนรู้ว่ามีเรื่องซวยๆมากกว่าเรื่องดี
กลายเป็นว่าชีวิต ต้องระมัดระวังกับหลายสิ่งในชีวิต อย่างเช่น โควิด-19 ยังแอบคิดเลยว่า เราคงอาจจะติด เพราะชีวิตเราอะไรหลายสิ่งเหมือนเข้ามาโจมตีทำร้ายเราตลอด บางทีก็สงสัยเหมือนกัน อย่าง 6 เดือนหลังมานี้ ทำไมเจ็บป่วยบ่อยและติดต่อกันมาก ทั้งๆที่ไม่เคยเกิดติดต่อกันขนาดนี้ และความเป็นอยู่ที่บ้านก็แย่ลงๆ คนที่บ้าน คนรอบตัว ก็ไม่มีใครเข้าใจ หลายอย่างที่พูดมา อาจเป็นเรื่องเล็ก แต่หลายๆอย่างมารวมกัน เราคงเป็น ซึมเศร้า เป็นคนที่มีความคิดหลายแบบในหัว เป็นโรคย้ำคิดย้ำทำอีก กลายเป็นว่าตอนนี้ไม่ได้แค่คิดสู้กับแค่ร่างกาย ต้องสู้กับจิตใจ อีกอย่างก็รู้สึกไม่อินศาสนาด้วยครับ ไม่รู้ทำไม ตอนนี้เหมือนแบบสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิต คือ กลายเป็นต้องมีชีวิตอยู่ ต้องไม่ตาย ต้องมีสุขภาพที่ดีจากที่ผมไม่เคยสนใจมันเลย ผมแทบมองเรื่องความสำเร็จในชีวิต เงินทอง ความรัก เป็นเรื่องรองไปเลย แต่ตอนนี้เหมือนเสพติดความซึมเศร้า แล้วดันชอบมันไปแล้ว แบบถ้าสิ่งรอบข้างไม่มีอะไรดี งั้นตัวเราก็เศร้าไปเลย
ไม่อยากเจอใคร ไม่อยากคุยกับใคร กลายเป็นว่า ตอนนี้การอยู่คนเดียวช่วยเราได้ดีที่สุด และ การพูดคุยกับคนที่คุยแล้วสบายใจ และ อยากมีชีวิตที่แตกต่างจากก่อน และ ตอนนี้ บางทีผมก็ไม่อยากจะสู้ จะเถียง จะอธิบาย จะระบาย กับใครอีกแล้ว เหมือนทุกคนรอบตัวผม มองผมเป็นคนที่ไร้ค่ายังไงไม่รู้ ผมทะเลาะกับแม่บ่อยมาก แทบทุกเรื่องเลย
อันนี้ถือว่ามีอาการทางจิตไหม ออกแนวกลัวตาย
บางทีแค่เจ็บป่วยอะไรนิดหน่อย ก็คิดแล้วว่าจะตายไหม ทั้งๆที่แต่ก่อน คิดแค่ว่า รอวันที่หาย แต่นี่เหมือนคิดว่า จะตายไหม และเหมือนหลายสิ่งรอบตัวไม่มีอะไรที่ดี ที่เกิดขึ้นกับเราเลย มันเหมือนทุกอย่างกำหนดให้มาเป็นแบบนี้ ต้องเจอแบบนี้ ซึ่งมีแต่เรื่องไม่ดี เหมือนรู้ว่ามีเรื่องซวยๆมากกว่าเรื่องดี
กลายเป็นว่าชีวิต ต้องระมัดระวังกับหลายสิ่งในชีวิต อย่างเช่น โควิด-19 ยังแอบคิดเลยว่า เราคงอาจจะติด เพราะชีวิตเราอะไรหลายสิ่งเหมือนเข้ามาโจมตีทำร้ายเราตลอด บางทีก็สงสัยเหมือนกัน อย่าง 6 เดือนหลังมานี้ ทำไมเจ็บป่วยบ่อยและติดต่อกันมาก ทั้งๆที่ไม่เคยเกิดติดต่อกันขนาดนี้ และความเป็นอยู่ที่บ้านก็แย่ลงๆ คนที่บ้าน คนรอบตัว ก็ไม่มีใครเข้าใจ หลายอย่างที่พูดมา อาจเป็นเรื่องเล็ก แต่หลายๆอย่างมารวมกัน เราคงเป็น ซึมเศร้า เป็นคนที่มีความคิดหลายแบบในหัว เป็นโรคย้ำคิดย้ำทำอีก กลายเป็นว่าตอนนี้ไม่ได้แค่คิดสู้กับแค่ร่างกาย ต้องสู้กับจิตใจ อีกอย่างก็รู้สึกไม่อินศาสนาด้วยครับ ไม่รู้ทำไม ตอนนี้เหมือนแบบสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิต คือ กลายเป็นต้องมีชีวิตอยู่ ต้องไม่ตาย ต้องมีสุขภาพที่ดีจากที่ผมไม่เคยสนใจมันเลย ผมแทบมองเรื่องความสำเร็จในชีวิต เงินทอง ความรัก เป็นเรื่องรองไปเลย แต่ตอนนี้เหมือนเสพติดความซึมเศร้า แล้วดันชอบมันไปแล้ว แบบถ้าสิ่งรอบข้างไม่มีอะไรดี งั้นตัวเราก็เศร้าไปเลย
ไม่อยากเจอใคร ไม่อยากคุยกับใคร กลายเป็นว่า ตอนนี้การอยู่คนเดียวช่วยเราได้ดีที่สุด และ การพูดคุยกับคนที่คุยแล้วสบายใจ และ อยากมีชีวิตที่แตกต่างจากก่อน และ ตอนนี้ บางทีผมก็ไม่อยากจะสู้ จะเถียง จะอธิบาย จะระบาย กับใครอีกแล้ว เหมือนทุกคนรอบตัวผม มองผมเป็นคนที่ไร้ค่ายังไงไม่รู้ ผมทะเลาะกับแม่บ่อยมาก แทบทุกเรื่องเลย