อาการนี้น่าจะเกิดขึ้นมาตั้งแต่สมัยมัธยมต้น และยังติดต่อมาถึงปัจจุบันที่ยังแก้ไม่หาย (ปัจจุบันอายุ 30 กว่า) ซึ่งเวลาเกิดเหตุการณ์อย่างนี้จะมีอาการวิตก กลัวไปหมดไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง กลัวการโดนด่า กลัวโดนมองว่าไม่ได้เรื่อง กลัวคนอื่นมองติดลบ กลัวว่าเมื่อรู้ความจริงจะถูกมองว่าเป็นคนไร้ประสิทธิภาพทั้งๆที่เราก็ไม่ได้ให้เกิดข้อผิดพลาด สาเหตุนึงที่ทำให้เกิดปัญหา คือ นิสัยผัดวันประกันพรุ่ง ทำให้สิ่งที่จะทำไม่เสร็จ ไม่สำเร็จสักที เช่น
- สมัยมัธยมต้น ทำงานไม่เสร็จ จนต้องโกหกครูต่างๆนาๆ โกหกเพื่อน โกหกพ่อแม่ว่าไม่สบายทั้งๆที่จริงคือไม่อยากไปโรงเรียนเพราะกลัวโดนทำโทษ
- สมัยมหาลัย ทำโปรเจคไม่เสร็จ จนใกล้ถึงวันที่ต้องส่งงานก็ยังคิดว่าเดี๋ยวคงเสร็จ สุดท้ายไม่เสร็จ ไม่มีงานส่ง แต่โชคดีที่เพื่อนในกลุ่มทำแผนสำรองไว้เพราะเค้าคงเห็นแล้วว่าเรานิ่งมาก ส่วนนึงเราก็ไม่กล้าบอกเพื่อนตรงๆว่า เรายังไม่ได้เริ่ม ไม่รุ้จะเริ่มยังไง
- ตอนทำงาน หลายครั้งที่รับงานมาทำ แต่ทำไม่เสร็จ ไม่กล้าเล่าปัญหาให้หัวหน้าฟัง อาจคงกลัวโดนด่า เพราะภาพลักษณ์ภายนอกโดยทั่วไป หลายคนจะมองว่าเราเก่ง มีความสามารถ
ทุกครั้งที่มีอาการเหล่านี้จะเอาตัวเข้า Comfort Zone ไม่กล้าเผชิญปัญหา ไม่กล้าเล่าความจริง ทำให้เหมือนกับการสะสมปัญหาไปเรื่อยๆ ไม่ได้รับการแก้ไขสักที ยิ่งพอเกิดซ้ำๆบ่อยๆยิ่งทำให้ตัวเองรู้สึกแย่ไปมากกว่าเดิม กลัวจนกระทั่งไม่อยากทำอะไร หนีปัญหา....จากการประเมินตัวเอง ส่วนนึง เกิดจากนิสัยแย่ๆ อย่าง ผัดวันประกันพรุ่ง ติดชิล ดินพอกหางหมู กลัวเสียหน้า นิสัย "เดี๋ยว"....ผมรู้ตัว แต่ก็ยังแก้ไม่หาย และสุดท้ายก็กลายเป็น วัวหายล้อมคอก
กลัวการถูกคาดหวังแล้วทำให้ผิดหวัง ไม่อยากทำให้คนที่เค้าหวังดีต่อเรา ช่วยเหลือเราต้องผิดหวัง
หลายครั้งที่พอโดนพูดแทงใจดำ ยิ่งทำให้รุ้สึกแย่ไปอีกว่า เราคงเป็นคนไร้ประสิทธิภาพอย่างที่พูด จนไม่อยากเจอใคร ไม่อยากมองหน้าใคร กลัวเค้ายังจำเรื่องแย่ๆของเราได้
เคยไปพบจิตแพทย์ แต่ผมว่าเค้าไม่เข้าใจ ก็เลยอยากจะแชร์และปรึกษาจากคนที่เคยทำงานผิดพลาดว่าผ่านมาได้ยังไง
ผมจะแก้อาการนี้ยังไงดี ควรรับมือกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นยังไงดี รบกวนช่วยแชร์ประสบการณ์และแนะนำหน่อยครับ
เคยไหมที่กลัวการบอกเล่าความผิดพลาดของตัวเองที่เกิดขึ้นให้คนรอบข้างฟัง (พ่อ แม่ เพื่อน หัวหน้า)
- สมัยมัธยมต้น ทำงานไม่เสร็จ จนต้องโกหกครูต่างๆนาๆ โกหกเพื่อน โกหกพ่อแม่ว่าไม่สบายทั้งๆที่จริงคือไม่อยากไปโรงเรียนเพราะกลัวโดนทำโทษ
- สมัยมหาลัย ทำโปรเจคไม่เสร็จ จนใกล้ถึงวันที่ต้องส่งงานก็ยังคิดว่าเดี๋ยวคงเสร็จ สุดท้ายไม่เสร็จ ไม่มีงานส่ง แต่โชคดีที่เพื่อนในกลุ่มทำแผนสำรองไว้เพราะเค้าคงเห็นแล้วว่าเรานิ่งมาก ส่วนนึงเราก็ไม่กล้าบอกเพื่อนตรงๆว่า เรายังไม่ได้เริ่ม ไม่รุ้จะเริ่มยังไง
- ตอนทำงาน หลายครั้งที่รับงานมาทำ แต่ทำไม่เสร็จ ไม่กล้าเล่าปัญหาให้หัวหน้าฟัง อาจคงกลัวโดนด่า เพราะภาพลักษณ์ภายนอกโดยทั่วไป หลายคนจะมองว่าเราเก่ง มีความสามารถ
ทุกครั้งที่มีอาการเหล่านี้จะเอาตัวเข้า Comfort Zone ไม่กล้าเผชิญปัญหา ไม่กล้าเล่าความจริง ทำให้เหมือนกับการสะสมปัญหาไปเรื่อยๆ ไม่ได้รับการแก้ไขสักที ยิ่งพอเกิดซ้ำๆบ่อยๆยิ่งทำให้ตัวเองรู้สึกแย่ไปมากกว่าเดิม กลัวจนกระทั่งไม่อยากทำอะไร หนีปัญหา....จากการประเมินตัวเอง ส่วนนึง เกิดจากนิสัยแย่ๆ อย่าง ผัดวันประกันพรุ่ง ติดชิล ดินพอกหางหมู กลัวเสียหน้า นิสัย "เดี๋ยว"....ผมรู้ตัว แต่ก็ยังแก้ไม่หาย และสุดท้ายก็กลายเป็น วัวหายล้อมคอก
กลัวการถูกคาดหวังแล้วทำให้ผิดหวัง ไม่อยากทำให้คนที่เค้าหวังดีต่อเรา ช่วยเหลือเราต้องผิดหวัง
หลายครั้งที่พอโดนพูดแทงใจดำ ยิ่งทำให้รุ้สึกแย่ไปอีกว่า เราคงเป็นคนไร้ประสิทธิภาพอย่างที่พูด จนไม่อยากเจอใคร ไม่อยากมองหน้าใคร กลัวเค้ายังจำเรื่องแย่ๆของเราได้
เคยไปพบจิตแพทย์ แต่ผมว่าเค้าไม่เข้าใจ ก็เลยอยากจะแชร์และปรึกษาจากคนที่เคยทำงานผิดพลาดว่าผ่านมาได้ยังไง
ผมจะแก้อาการนี้ยังไงดี ควรรับมือกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นยังไงดี รบกวนช่วยแชร์ประสบการณ์และแนะนำหน่อยครับ