พอดีผมคุยกับผู้หญิงอยู่คนนึงอายุก็รุ่นเดียวกัน ครั้งแรกที่ทักเขาไปก็คิดจะทักไปแกล้งเพราะรู้จักกันมาก่อนตั้งแต่สมัยม.ต้น ตอนที่ทักไปผมก็มีคนคุยอยู่แล้วคนนึง แล้วพอผมทักเขาไปก็ได้คุยกับเขา แล้วก็โทรคุยกันกับเขา เวลาผ่านมาพอคุยกันเยอะๆมันก็ทำให้ผมรู้สึกดี ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันแค่คุยโทรศัพท์กันทำไมเขาทำให้เรารู้สึกดีรู้สึกชอบเขา แล้วดูๆไปเขาก็เหมือนจะรักผม เป็นห่วง คอยตามทุกๆวัน แล้วดูเหมือนเขาใส่ใจสนใจผมมากจริงๆ เหมือนเขาพยายามที่จะทำให้ผมรักให้ผมสนใจเขา แล้วพอผ่านมาเรื่อยๆ ผมก็คิดตัดสินใจไปว่าผมจะคบกับเขา ผมรู้สึกดีมากกับเขาแต่ผมไม่พูดบอกเขา ผมอยากให้เขารู้เอง แล้วมีอยู่วันนึงเขาก็ดูเปลี่ยนไป ผมก็รู้อยู่แก่ใจอยู่แล้วว่าเขาต้องมีเรื่องอะไรสักอย่างเขาถึงได้เปลี่ยนไป แล้วผมก็ทำเป็นคิดว่ามันไม่ได้มีอะไรผมคิดไปเอง แล้วถึงวันที่เขาขึ้นเครื่องกลับมาบ้าน เขาโทรให้ผมไปรับเขาที่สนามบิน ผมก็ตกลงว่าไปรับไปส่งบ้าน พอเจอกันก็คุยปกติบนรถ แต่มันก็ผิดปกติไปนิดนึงเหมือนเขาจะคิดอะไรอยู่สักอย่าง ในใจผมก็คิดอยู่แล้วแหละว่าเขาต้องมีใครอยู่สักคนนึงถึงทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปแต่ผมไม่พูดผมทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไร แล้วผมพาไปหาไรกินเสร็จผมก็พาเขาไปส่งบ้าน แล้วพอส่งเสร็จหลังจากนั้นก็คุยกันปกติ ผ่านมาอาทิตนึงก็ชวนเขามาเที่ยวที่บ้าน เขาก็โอเค ผมก็ไปรับมานอนบ้าน พอได้อยู่ด้วยกัน สำหรับตัวผมมันก็ยิ่งรู้สึกแหละ รู้สึกรัก รู้สึกดีกับสิ่งที่เขาทำให้หลายๆอย่าง แล้วหลังจากที่ผมไปส่งเขา เขาก็พูดออกมาว่าเขากลับไปดีกับแฟนเก่าเขาแล้ว ผมก็ตอบไปว่า “เรารู้แล้วเรารู้ตั้งแต่วันนั้นวันที่เธอเปลี่ยนไปแล้ว” เขาก็ร้องเขาก็พูดมา เขาไม่อยากทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ เขาบอกเขาเลือกแล้วเขาเลือกที่จะให้โอกาสแฟนเก่าเขา ผมก็พูดอะไรไม่ค่อยออกมันก็ทำให้ผมจุกทำให้ผมรู้สึกไม่ดีแล้วแอบน้ำตาไหล ในใจผมก็คิดว่าทำไมเขาให้โอกาสแฟนเก่าเขา แล้วทำไมเขาไม่ยอมให้โอกาสผมบ้าง แต่ผมก็ไม่กล้าพูดออกไป เขาก็พูดมาคำนึง ว่าทำไมผมมารู้สึกกับเขาในวันที่เขาไม่รู้สึกกับเราแล้ว ผมก็ตอบกลับไปว่า “บางทีสิ่งที่เธอคิดมันอาจจะเป็นสิ่งที่เธอคิดไปเองก็ได้ว่าเราไม่รู้สึกกับเธอ เรารู้สึกกับเธอมาตั้งนานแล้วนะ ก่อนวันที่เธอจะเปลี่ยนไปอีก เราแค่ไม่อยากพูดบอกให้เธอรู้ เธอก็น่าจะดูออกว่าตอนแรกคุยกับหลังจากนั้นเราเปลี่ยนตังเองเราพยายามทำดีกับเธอพยายามสนใจเธอ พยายามรักเธอให้มากมามากแค่ไหน” เขาก็ร้องออกมากแล้วพูดมาว่า เขาขอโทษ เขาไม่รู้จริงๆ เขาคิดมาตลอดก่อนหน้าที่เขาจะเลือกแฟนเก่า เขาคิดว่าผมแค่คุยสนุกๆกับเขามาตลอด ไม่เคยคิดเลยว่าผมจะรักเขา ผมก็เงียบผมก็ได้แต่พูดว่า ไม่เป็นไรนะเธอเราผิดเองที่ไม่ยอมพูดบอกเธอตั้งแต่วันนั้นว่าเรารักเธอ มันไม่ได้เป็นความผิดของเธอเลย แล้วผมก็ส่งเขาที่บ้านแล้วเขาก็พูดว่าดูแลตัวเองดีๆนะ อย่าเกลียดเรานะเราขอโทษเราไม่อยากทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้จริงๆ ผมก็ตอบไปว่าโอเค ขอบคุณนะที่ทำให้เรารู้สึกดีกับเธอมาก แล้วผมก็กลับบ้านกับความรู้สึกแย่ๆ แล้วผมก็เป็นคนที่ขี้ร้องอยู่แล้วกับเรื่องแบบนี้ทั้งที่ก็โตแล้ว โคตรแพ้เรื่องแบบนี้ พอถึงบ้านผมก็พยายามใช้ชีวิตแบบปกติทั้งที่ข้างในมันไม่ปกติ พอช่วงดึกเขาก็โทรมาถามว่าเป็นไงบ้าง ผมก็บอกไปว่าเราไม่ได้เป็นอะไร เราก็อยู่แบบของเราปกตินี้แหละ แล้วก้อไม่ได้พูดไรกันแต่ก็สายยังค้างอยู่เหมือนทุกๆคืน เขาพูดบอกมากับผมด้วย ว่าแม่กับยายของเขาบอกเขาว่าแกถูกชะตากับผม แม่กับยายเขาชอบผม ผมก็พูดไปว่า “แล้วจะทำไงได้ละ เธอก็บอกเรามาแล้วไม่ใช่หรอว่าเธอเลือกเขาไปแล้ว” เขาบอกว่าเขาสับสน เขาบอกเขาก็รู้สึกดีกับผม ผมก็ถามไปว่า เขายังอยากมีผมอยู่ไหม เขาตอบมาอยากเขาอยากพูดว่าเขาอยากมีผมอยู่กับเขาแต่มันดูเห็นแก่ตัวไปเขาสงสารผม ผมก็บอกไปว่า “เธอไม่ต้องกลัวนะเราจะอยู่ในจุดที่เราควรจะอยู่ เราจะไม่ล้ำเส้นที่เธอขีดไว้ เราก็ไม่อยากเสียเธอไป เราจะรอเธอนะ” เขาก็ตอบโอเค เขาบอกว่าผมจะมีคนอื่นก็ได้เขาไม่ว่าอะไร ผมบอกผมไม่อยากมีใคร ให้ผมรู้สึกดีกับเธอแค่คนเดียวผมก็มีความสุขแล้ว แล้วพอเวลาผ่านมา ผมก็ไปรับเขามาเที่ยวที่บ้าน เขาเป็นคนนิสัยดีทำงานบ้านเก่งคอยตามผมคอยปลุกให้ผมตื่นตลอด พอเวลาผมไปแอบไปอยู่บ้านเพื่อนเขาก็จะไปตามกลับ แล้วพอผ่านมาอีกวันเขาชวนผมไปวันเกิดน้องของเขาที่บ้านเขา ก็ตกค่ำผมก็ไปนั่งที่บ้านเขาไปนั่งกับแม่กับยายแล้วก็น้องสาวของเขา แล้วพอดึกเขาก็เมา ผมก็เมาแต่ก็รู้สึกตัวเพราะต้องขับรถกลับบ้านอีก พอช่วงขับรถกลับ เขาร้องออกมาเขาพูดมาว่า มันดีแล้วจริงๆหรอที่อยู่กันแบบนี้ เขาสงสารแฟนเขา ผมก็เงียบแล้วผมก็น้ำตาไหลอีก ผมพูดไปว่า “เธอรู้ใจตัวเองดีแล้วจริงหรอ สำหรับเราที่เรายังอยู่เพราะเรารักเพราะเราผูกพันธ์กับเธอ แต่เธอลองถามใจตัวเองดูให้ดีนะว่าที่เธออยู่ตอนนี้เธอรู้สึกแล้วคิดอะไรอยู่กันแน่ รู้ใจตัวเองได้แล้วนะเธอ” เขาก็ร้องจนถึงบ้าน ผมก็พยุงเขาพาเข้าห้องแล้วไปนอน พออีกวันนึงผมก็ไปส่งเขากลับบ้านเขาก็พูดอยู่แบบเดิมว่าเขาควรจะปล่อยผมจริงๆ เขาเห็นแก่ตัวเกินไปที่ทำแบบนี้ ผมก็พูดอะไรไม่ได้ ก็ได้แต่เงียบ พอส่งเสร็จผมกลับบ้านก็อยู่สภาพเดิมเขาหายไป แล้วพออีกวันเขาก็โทรมา ผมถามว่าทำไมถึงโทรมา เขาบอกเขาเป็นห่วงผม กลัวผมจะเป็นอะไร แล้วพอคุยๆไปก็คุยกันเหมือนเดิมอีก จนถึงวันนี้ เขาก็ยังอยู่แต่เขาก็ดูเหมือนจะรักแฟนเขามากจริงๆ ผมก็ทำได้แค่ทำอยู่แบบเดิม แบบที่ไม่มีคนอื่น แบบที่รักเขา สนใจใส่ใจเขา ทำเหมือนเขาเป็นแฟนเราในโลกของเราแต่โลกความเป็นจริงคือเขาเป็นแฟนคนอื่นส่วนเราเป็นแค่ส่วนเกิน
————————————————
ถ้าเจอเหตุการ์ณแบบนี้ ผมต้องแก้ไขยังไงครับ ผมก็สับสนมากจริงๆ เพราะผมก็รักก็รู้สึกดีก็ผูกพันธ์มากกับเขา รบกวนทุกคนที่อ่านช่วยให้คำแนะนำให้คำปรึกษาหน่อยนะครับว่าผมควรทำยังไง