หรือว่าผมจะไม่เหมาะกับการใช้ชีวิตเเบบพนงออฟิสทำงานในเมือง?

คือผมก็เกิดละก็โตมาในกทมนะเเหละครับเเต่สมัยเรียนพ่อเเม่ไปรับไปส่งสบายๆไม่ต้องคิดไรมาก สังคมความเป็นอยู่ก็ดีเพราะเรียนรรอินเตอร แต่พอเข้ามหาลัยคนก็หลากหลายขึ้นมีทั้งที่เเบบสมัยเรียนไม่เคยเจอเท่านี้เลยความ สถุ  .นหรือไรก็เเล้วเเต่พอทำงานนี้หนักเลยรู้สึกพวกมนุษย์เงินเดือนหลายๆคนโคตรเหนเเก่ตัวเลยอะเเบบไปทำงานดันไม่มีที่จอดรถให้หัวหน้าบอกใช้บีทีเอสลดโลกร้อนเปนไงล่ะทุกเช้าโคตรเเน่นนเบียดเสียดทั้งคนเหนเเก่ตัวเอาหลังพิงเสาเบียดกระเเทกชนเข้ามาจน ขึ้นลิฟตตึกเจอตุดไอไม่ปิดปากทพำท่ารังเกียจเเทนที่จะมีมารยาทขึ้น กวนตร รรีนไอหนักกว่าเดิม ไหนจะขอทางในลิฟดีๆว่าขอออกหน่อยก็ไม่หลบให้จนได้เเผลเปนมาตรงเเขนเพราะโดนกระดาษขูด หลังๆนี้ผมเลยไม่เเครละทั้งบีทีเอสทั้งลิฟกระเเทกพุ่งชนเข้าไปเหมือนกับไปรบทุกวัน ไม่รู้คนที่เขาทำงานกันนานๆยุกันได้ไงผมนอกจากเรื่องน่ารำคาญรอบๆเเล้วในที่ทำงานยังเต็มไปด้วยวกขี้นินทาหน้าไหว้หลังหลอกต่อน่าอย่างหลับลังอย่าง แค่กิน s and p ที่ก็ธรรมดาก็เหมือนเอาไปนินทาอิจฉาตลกดี สังคมออฟิสนี้มันน่ารังเกียจขนาดนี้เลยหรอพวกขี้นินทาเลียหัวหน้าผมทนอยู่ร่วมกับคนพวกนี้ไม่ได้จิงๆ อะ เเบบรุ่นพี่ดูเหมือนจะดีมาบอกถ้าหัวหน้าถามไรย่าบอกนะเเต่สิ่งที่ผมพูดหรือทำเพราะไว้ใจเขาเอาไปบอกหมดเลยอะคืองงมากว่าบอกเราไม่ให้ขายเขาเเต่เอาเราไปขายเเบบนี้เนี่ยนะถึงทีผมก็ต้องขายเขาเหมือนกันละทำเเบบนี้อะต่อให้พี่หัวหน้าเขาไม่ถามผมก้จะบอกเองเลยไม่ไหวจิงๆ กับสังคมชิงดีชิงเด่นกัน อีกที่เคยโดนหัวหน้าชมพอมาถึงก็ปั่นประสาทเลย พอผมบอกเขาความจำไม่ดีขี้ลืมเนอะเหมือนหัวหน้าบอกเลย มันดันบอกเเกล้งปั่นเฉยๆ ละบอกไม่เคยโดนรับน้องอ่อ ผมเลยขึ้นเลย คือในใจผมคิดว่าถ้าตัวเองเปนรุ่นพี่ละทำเเบบนี้ผมไม่สนรุ่นอะปั่นมาปั่นกลับทำตัวเเบบนี้หวังให้รุ่นน้องเคารพมันทุเรสไงไม่รู้อะ