เขาเเค่มาทำให้รัก​ เเต่ไม่ได้รักเรา

เราเคยโง่ หลังจากนั้นก็ขอโทษและพยายามแก้ไข ช่วงที่แก้ไขมีที่ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง ลดหลั่นไปจนตั้งสติได้แบบจะ100% แต่ความสัมพันธ์ดูไม่ดีขึ้นจากเดิมเลย ระหว่างทางมีกระทบกระทั่งกันบ้าง แต่เราเป็นฝ่ายขอโทษต

เราเเอบรักคนที่ไม่สมควรรัก เเละความรักนี้ไม่มีทางเป็นไปได้อย่างเเน่นอน เราเเอบปลื้มครูคนหนึ่งเเต่ไม่ได้รักเขิงชู้สาวเเค่ปลื้มปริ่ม มีเป็นไอดอลช่วงหนึ่งเราสนิทกับครูท่านนี้มาก เเต่พอนานๆเข้าเรารู้สึกว่

ผิดหวังบ่อย ๆ ก็ชินไปเอง แต่หากเมื่อเราเริ่มต้นใหม่ ความรู้สึกใหม่ ๆ ที่เข้ามาทำให้เรารู้สึกดี พอวันนึงสิ่งที่เคยได้รับ มันหายไป ก็ย่อมกลับไปเจ็บแบบเดิม ไม่มีคำว่าชินกับความสัมพันธ์ใหม่ มันเลยกลายเป็

เรามีความสัมพันธ์กับ ผู้ชายคนแรก และเขาเป็นคนแรกและคนเดียวของเราที่ยอมเปิดใจให้จริงๆ เราจับได้ว่าเขาไม่ได้มีเราคนเดียว ตอนแรกที่เลิกคุยกันเราคิดว่าเราตัดใจได้อยู่แล้ว เพราะที่ผ่านมาเราชินกับการอยู่คน

ทำไมการแยกทางกันถึงทำให้เรากลัว ทั้งที่รู้ว่าความสัมพันธ์มัน toxic คะ เรารู้ตัวดีว่าความสัมพันธ์นี้ไม่ดี และการแยกกันอาจจะดีกว่าในระยะยาว แต่กลับกลัวมากจนแทบหายใจไม่ออก เรารักสามีนะคะ แต่เขาเป็นคนคว

คือผมเจอได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่งเธอเป็นรุ่นพี่ผมอยู่ม.5 เราคุยกันมา2เดือน จริงๆผมก็ชอบเขานี่แหละหน้าตาก็ดี แต่ผมมันไม่พร้อมที่จะบอกรัก ทางนั้นเหมือนเขาก็จะมีใจบ้าง ข้อเสียเวลาว่างก็ไม่มีบางวันก็ทำงา

ถ้าสมมุติว่าเราแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งแต่เค้ามีแฟนแล้ว เราควรจะแอบชอบเค้าต่อไปหรือไม่ แต่ตอนนี้อธิบายยยากกับชีวิตตัวเองมาก ผู้ชายที่เราแอบชอบกับอยู่บ้านเดียวกะเรา เลล่นด้วยกันทุกวัน เราควรทำไงดี เห้อๆๆ

ตามกระทู้เลยเจ็บมาเยอะกะเค้าอะเเต่ทำไมเราไม่ชินอะคะ

คือเราชอบลูกค้าที่มาพักสถานที่ที่เราดูแลอยู่และเขามีมีกำหนดต้องกลับปลายปีนี้แต่เจ้ากรรมดันทำให้เราได้คุยกันและเลยเถิดเกินควบคุม สุดท้ายคนที่เจ็บคือเรา(เขาเป็นชาวต่างชาติ) เราผิดเองที่ไม่หักห้ามใจ มาตอ