สวัสดีครับพี่ ๆทุกท่าน ผมไม่เคยคิดว่าจะเจอปัญหาหัวใจแบบนี้ เลยอยากจะมาเล่าสู่กันฟังและขอความเห็นของพี่ ๆหน่อยครับ
ผมอายุ 28 ปี แฟนผมอายุ 24 ปีครับ คบกันได้ 2 ปีกว่าแล้ว ทางบ้านรับรู้ทั้ง 2 ฝ่าย บ้านพ่อแม่เขาอยู่ศรีราชาผมเคยไปไหว้พ่อแม่เขาแล้ว และไม่ได้ห้ามให้คบกัน แต่ไม่ได้กินอยู่ด้วยกันนะครับ เขาจะอยู่คอนโดของเขาคนเดียว ผมอยู่บ้านกับแม่ ไปมาหาสู่กันตลอด ชีวิตรักค่อนข้างแฮปปี้ดีครับ ก่อนคบกันเขาก็บอกแล้วว่า เขาอยู่คนเดียวมาตลอดไม่เคยมีแฟน และบางครั้งอาจจะเอาแต่ใจตัวเองบ้าง เพราะเขาตัวคนเดียวมาตลอดไม่เคยเปิดรับใครเข้ามาในโลกของเขา เพิ่งจะรู้สึกดีกับผมคนแรกและเปิดรับผมเข้ามา ซึ่งตอนแรกผมก็รับได้ แต่อาจจะไม่เข้าใจเขาเท่าไหร่ในบางครั้ง ตอนแรกก็คบกันปกติดีครับ แต่เขาจะทำอะไรไม่ค่อยบอก ไปไหนมาไหนคนเดียว บอกบ้างเป็นบางครั้ง ก็เลยคุยกันว่า ไปไหน ทำอะไร ขอแค่บอกกันนะ ถ้ากลับดึกผมจะไปรับ ซึ่งเขาก็โอเคและรู้สึกดีที่ผมใส่ใจ เพราะผมไปไหนก็ทำแบบเดียวกัน ไม่จู้จี้หรือตีกรอบให้กันและกัน มีรัก มีหึงหวง มีทะเลาะมีไม่เข้าใจกันบ้าง แต่ไม่รุนแรง ไม่เคยลงไม้ลงมือ ผมไม่เคยนอกใจ และแฟนผมเองเขาก็ไม่เคยนอกใจเลย ไม่มีสาเหตุให้ต้องระแวงใดๆ ซื่อสัตย์ต่อกันดีครับ ทำงานอยู่ใกล้กันแต่ไม่ค่อยได้เจอกัน เขาจะมีเวลา มีโลกส่วนตัวของเขา อาทิตย์นึงจะเจอกัน 1 ครั้ง หรือ ผมจะไปอยู่กับเขาที่ห้อง เดือนนึงก็ 5-6 วันแล้วก็กลับมาบ้าน ให้เขาได้มีเวลาส่วนตัว เพราะต่างคนต่างก็มีหน้าที่การงาน มีโลกส่วนตัวของตัวเอง ผมเป็นคนชอบดูหนัง หรือหยุดอยู่บ้านจะไม่ออกไปไหนเลยไม่เที่ยวกลางคืน ชอบนอนฟังเพลงอยู่บ้าน ส่วนเขาก็อยู่ห้องเขา อ่านหนังสือ ดูละคร ดูเสื้อผ้า เจออะไรโดนๆก็แคปจอส่งให้ผมดูตลอด
แต่มีอยู่ช่วงนึงเมื่อปีที่แล้วเราเถียงกันเล็กน้อย เขาบอกว่าเขาอยากอยู่คนเดียว เขาไม่อยากให้ผมต้องทรมานที่ผมต้องรอที่จะเจอเขา ได้ใช้เวลากับเขา เพราะเขาอยากจะให้มาก็มา ไม่อยากให้มา ก็คือไม่อยากเจอ ผมถามเขาแล้วว่ามีใครไหม ระหว่างเรามีใครเข้ามาแทรกรึเปล่า ? เขาก็ตอบว่าไม่มี ยังรักผมเหมือนเดิม แค่ไม่อยากให้ผมต้องจมอยู่กับคนแบบเขา เขาคิดว่าเขาเป็นคนเห็นแก่ตัว รักตัวเอง เอาแต่ใจตัวเอง ผมพูดได้เลยว่าบุคลิกเขาเหมือน ผู้ชายมากกว่าผม ส่วนผมเหมือนผู้หญิงมากกว่าเขา เขาจะนิ่งๆ ปากแข็ง ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกออกมา แต่จะแสดงออกผ่านการกระทำมากกว่า ผมจะเป็นพวกติดแฟน ชอบนอนกอด งอลเขาบ่อยๆ แต่เขาจะง้อตลอด และชอบแหย่กันเล่นประจำ
พอมาวันนี้เขาบอกว่าความรู้สึกแบบนั้นมันกลับมาอีกแล้ว เขาบอกว่า เขารักผมนะ ยังรู้สึกกับผมเหมือนเดิม แค่อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากให้ผมต้องมานับวันคอยที่จะได้เจอกัน เขาบอกว่านิสัยเขามันเป็นแบบนี้.....ผมได้แต่ตอบเขาไปว่า ในเมื่อเขาเป็นแบบนี้ เขาเปลี่ยนไม่ได้และเขายังรักผมอยู่ ผมก็เลือกที่จะเข้าใจเขาให้มากขึ้น ให้เวลาเขาได้อยู่กับตัวเอง ตัวผมจะไม่ไปไหน ความรู้สึกผมจะไม่เปลี่ยน จะยังรักเขาเหมือนเดิม... พอตอบไปแบบนี้เขาก็โอเคขึ้นครับ
แต่ไม่รู้ว่าเขาจะเกิดอยากอยู่คนเดียวขึ้นมาอีกเมื่อไหร่ เพราะวันนี้ต่างคนต่างร้องไห้ รู้จักกันมากขึ้นและเข้าใจกันมากขึ้นครับ
ผมไม่เคยเหนื่อยเลยที่รักเขา ดีใจที่ได้รู้จักและรักผู้หญิงคนนี้ ผมทำแบบนี้มันถูกแล้วใช่ไหมครับ เพราะถ้าเขาบอกว่า เขาไม่เหมือนเดิมแล้ว ไม่รักกันแล้ว ผมก็จะถอยออกมาให้ครับ
มีใครเคยเจอปัญหาแบบนี้บ้างไหมครับ ผมอัดอั้นไม่มีใครให้ปรึกษาเลยครับ
แฟนเป็นคนโลกส่วนตัวสูงครับ
ผมอายุ 28 ปี แฟนผมอายุ 24 ปีครับ คบกันได้ 2 ปีกว่าแล้ว ทางบ้านรับรู้ทั้ง 2 ฝ่าย บ้านพ่อแม่เขาอยู่ศรีราชาผมเคยไปไหว้พ่อแม่เขาแล้ว และไม่ได้ห้ามให้คบกัน แต่ไม่ได้กินอยู่ด้วยกันนะครับ เขาจะอยู่คอนโดของเขาคนเดียว ผมอยู่บ้านกับแม่ ไปมาหาสู่กันตลอด ชีวิตรักค่อนข้างแฮปปี้ดีครับ ก่อนคบกันเขาก็บอกแล้วว่า เขาอยู่คนเดียวมาตลอดไม่เคยมีแฟน และบางครั้งอาจจะเอาแต่ใจตัวเองบ้าง เพราะเขาตัวคนเดียวมาตลอดไม่เคยเปิดรับใครเข้ามาในโลกของเขา เพิ่งจะรู้สึกดีกับผมคนแรกและเปิดรับผมเข้ามา ซึ่งตอนแรกผมก็รับได้ แต่อาจจะไม่เข้าใจเขาเท่าไหร่ในบางครั้ง ตอนแรกก็คบกันปกติดีครับ แต่เขาจะทำอะไรไม่ค่อยบอก ไปไหนมาไหนคนเดียว บอกบ้างเป็นบางครั้ง ก็เลยคุยกันว่า ไปไหน ทำอะไร ขอแค่บอกกันนะ ถ้ากลับดึกผมจะไปรับ ซึ่งเขาก็โอเคและรู้สึกดีที่ผมใส่ใจ เพราะผมไปไหนก็ทำแบบเดียวกัน ไม่จู้จี้หรือตีกรอบให้กันและกัน มีรัก มีหึงหวง มีทะเลาะมีไม่เข้าใจกันบ้าง แต่ไม่รุนแรง ไม่เคยลงไม้ลงมือ ผมไม่เคยนอกใจ และแฟนผมเองเขาก็ไม่เคยนอกใจเลย ไม่มีสาเหตุให้ต้องระแวงใดๆ ซื่อสัตย์ต่อกันดีครับ ทำงานอยู่ใกล้กันแต่ไม่ค่อยได้เจอกัน เขาจะมีเวลา มีโลกส่วนตัวของเขา อาทิตย์นึงจะเจอกัน 1 ครั้ง หรือ ผมจะไปอยู่กับเขาที่ห้อง เดือนนึงก็ 5-6 วันแล้วก็กลับมาบ้าน ให้เขาได้มีเวลาส่วนตัว เพราะต่างคนต่างก็มีหน้าที่การงาน มีโลกส่วนตัวของตัวเอง ผมเป็นคนชอบดูหนัง หรือหยุดอยู่บ้านจะไม่ออกไปไหนเลยไม่เที่ยวกลางคืน ชอบนอนฟังเพลงอยู่บ้าน ส่วนเขาก็อยู่ห้องเขา อ่านหนังสือ ดูละคร ดูเสื้อผ้า เจออะไรโดนๆก็แคปจอส่งให้ผมดูตลอด
แต่มีอยู่ช่วงนึงเมื่อปีที่แล้วเราเถียงกันเล็กน้อย เขาบอกว่าเขาอยากอยู่คนเดียว เขาไม่อยากให้ผมต้องทรมานที่ผมต้องรอที่จะเจอเขา ได้ใช้เวลากับเขา เพราะเขาอยากจะให้มาก็มา ไม่อยากให้มา ก็คือไม่อยากเจอ ผมถามเขาแล้วว่ามีใครไหม ระหว่างเรามีใครเข้ามาแทรกรึเปล่า ? เขาก็ตอบว่าไม่มี ยังรักผมเหมือนเดิม แค่ไม่อยากให้ผมต้องจมอยู่กับคนแบบเขา เขาคิดว่าเขาเป็นคนเห็นแก่ตัว รักตัวเอง เอาแต่ใจตัวเอง ผมพูดได้เลยว่าบุคลิกเขาเหมือน ผู้ชายมากกว่าผม ส่วนผมเหมือนผู้หญิงมากกว่าเขา เขาจะนิ่งๆ ปากแข็ง ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกออกมา แต่จะแสดงออกผ่านการกระทำมากกว่า ผมจะเป็นพวกติดแฟน ชอบนอนกอด งอลเขาบ่อยๆ แต่เขาจะง้อตลอด และชอบแหย่กันเล่นประจำ
พอมาวันนี้เขาบอกว่าความรู้สึกแบบนั้นมันกลับมาอีกแล้ว เขาบอกว่า เขารักผมนะ ยังรู้สึกกับผมเหมือนเดิม แค่อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากให้ผมต้องมานับวันคอยที่จะได้เจอกัน เขาบอกว่านิสัยเขามันเป็นแบบนี้.....ผมได้แต่ตอบเขาไปว่า ในเมื่อเขาเป็นแบบนี้ เขาเปลี่ยนไม่ได้และเขายังรักผมอยู่ ผมก็เลือกที่จะเข้าใจเขาให้มากขึ้น ให้เวลาเขาได้อยู่กับตัวเอง ตัวผมจะไม่ไปไหน ความรู้สึกผมจะไม่เปลี่ยน จะยังรักเขาเหมือนเดิม... พอตอบไปแบบนี้เขาก็โอเคขึ้นครับ
แต่ไม่รู้ว่าเขาจะเกิดอยากอยู่คนเดียวขึ้นมาอีกเมื่อไหร่ เพราะวันนี้ต่างคนต่างร้องไห้ รู้จักกันมากขึ้นและเข้าใจกันมากขึ้นครับ
ผมไม่เคยเหนื่อยเลยที่รักเขา ดีใจที่ได้รู้จักและรักผู้หญิงคนนี้ ผมทำแบบนี้มันถูกแล้วใช่ไหมครับ เพราะถ้าเขาบอกว่า เขาไม่เหมือนเดิมแล้ว ไม่รักกันแล้ว ผมก็จะถอยออกมาให้ครับ
มีใครเคยเจอปัญหาแบบนี้บ้างไหมครับ ผมอัดอั้นไม่มีใครให้ปรึกษาเลยครับ