สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ ตอนนี้เรามีเรื่องที่เราลำบากใจ อึกอัดและเก็บไว้ในใจมานานหลายปีแล้วค่ะ ซึ่งปัญหาดังกล่าว ไม่ว่าเราจะพยายามแก้ไขยังไง มันก็แก้ไขไม่ได้เลย
เรื่องของเราก็มีอยู่แค่ว่า เราเป็นผญ.ปกติ ธรรมดาๆ เพียงแต่เราอาจจะมีดีตรงที่ เราเป็นคนสวย หุ่นดี เรียนเก่งพอประมาณ ชีวิตของเราเรียบง่าย ไม่โผงผาง ฐานะปานกลาง แต่ปัญหามีอยู่ที่ว่า เราหาเพื่อนที่เราสนิทใจไม่เจอเลยสักคน เพื่อนที่อยู่รอบๆตัวเราก็เป็นแค่เพื่อนที่เอ่ยตามมารยาท ให้พูดด้วยสนิทใจก็ทำไม่ได้ เราเป็นคนเฟลนลี่นะ คนอื่นๆมักพูดว่าเราเข้ากับใครๆง่าย แต่จริงๆเราไม่มีเพื่อนที่เราพูดได้เต็มปากเลยว่าเขาคือเพื่อน เพราะเพื่อนในแบบที่เราเจอคือมักจะเมินเรา ไม่ฟังเราบ้าง ไม่สนใจเหมือนเราไม่มีตัวตนในกลุ่ม เหมือนสิ่งที่เราชอบกับสิ่งที่พวกเขาชอบมันคนละสไตล์ แต่ตอนนั้นเรายังเด็กเราไม่ได้แคร์สนใจอะไรขนาดนั้น เพราะเราเป็นห่วงที่บ้าน เป็นห่วงแม่มีภาระที่ต้องทำมากกว่า เพราะเราอยู่กับแม่แค่สองคน พอเพื่อนชวนไปสังสรรค์ที่ไหน เราบอกตรงๆว่าเราไม่เคยไปเลยสักครั้งในตอนกลางคืน เราไม่อยากปล่อยแม่เอาไว้เพียงลำพังที่บ้าน อีกอย่างเราไม่ชอบเที่ยวกลางคืน ไม่ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ อาจเพราะเเบบนี้มั้งคนอื่นเลยมองว่าเรียบร้อยไป แต่เราไม่ได้เรียบร้อยขนาดนั้น อะไรที่เราไม่ชอบก็คือไม่ชอบ ตอนนั้นก็คือไม่สนไม่แคร์เรื่องเพื่อน สนิทไม่สนิทไม่มีก็ได้ แต่พอเราต้องเรียนมหาลัย เราถึงได้รู้ว่า เราไม่มีเพื่อนที่สนิทด้วยกันอย่างจริงใจจนถึงตอนนี้เลย เราพยายามเข้าหานะ เราเคยมีเพื่อนที่เราคิดว่าคนนี้แหละคือเพื่อนแท้ของเรา เราดีกับเขาทุกอย่าง เขาไม่ค่อยเก่ง เราช่วยติวช่วยสอน เช่าหออยู่ด้วยกัน ช่วงนั้นสนิทกันมาก เเต่สุดท้าย พอเขามีแฟน กับเจอเพื่อนกลุ่มใหม่จากที่เคยสนิท กลับมองหน้ากันไม่ติดซะอย่างนั้น เพื่อนๆในห้องก็จับกลุ่มนินทาเรา เหมือนหาทางจับผิดเราให้ได้ เรามีแฟนนะรักกันดีด้วย พ่อแม่รู้และเข้าใจทั้งสองฝ่าย แต่ไม่วายยังโดนนินทา ว่าหลงแฟนจนลืมเพื่อน ทั้งๆที่คนที่พูดเรา"ไม่ได้เห็นมันเป็นเพื่อน" และด้วยนิสัยที่เราไม่ชอบเที่ยวกลางคืนกับไม่ชอบออกไปเที่ยวเตร่ ทำให้เวลามีใครก็ตามที่เรารู้จักหรือสนิทพอประมาณชวน เหมือนเรารู้สึกไม่อยากออกไปกับคนนี้ มันมีความรู้สึกไม่สบายใจเลย อึดอัด เราอยากเจอเพื่อนแท้ดีๆสักคน คนที่เราสามารถปรึกษา คุยได้สบายใจ ไม่แทงข้างหลัง ช่วยเหลือเราได้เวลาเรามีปัญหา สักคนก็ยังดี เเต่เราไม่รู้จะยังไงดี
เพื่อนหายากไหม?
เรื่องของเราก็มีอยู่แค่ว่า เราเป็นผญ.ปกติ ธรรมดาๆ เพียงแต่เราอาจจะมีดีตรงที่ เราเป็นคนสวย หุ่นดี เรียนเก่งพอประมาณ ชีวิตของเราเรียบง่าย ไม่โผงผาง ฐานะปานกลาง แต่ปัญหามีอยู่ที่ว่า เราหาเพื่อนที่เราสนิทใจไม่เจอเลยสักคน เพื่อนที่อยู่รอบๆตัวเราก็เป็นแค่เพื่อนที่เอ่ยตามมารยาท ให้พูดด้วยสนิทใจก็ทำไม่ได้ เราเป็นคนเฟลนลี่นะ คนอื่นๆมักพูดว่าเราเข้ากับใครๆง่าย แต่จริงๆเราไม่มีเพื่อนที่เราพูดได้เต็มปากเลยว่าเขาคือเพื่อน เพราะเพื่อนในแบบที่เราเจอคือมักจะเมินเรา ไม่ฟังเราบ้าง ไม่สนใจเหมือนเราไม่มีตัวตนในกลุ่ม เหมือนสิ่งที่เราชอบกับสิ่งที่พวกเขาชอบมันคนละสไตล์ แต่ตอนนั้นเรายังเด็กเราไม่ได้แคร์สนใจอะไรขนาดนั้น เพราะเราเป็นห่วงที่บ้าน เป็นห่วงแม่มีภาระที่ต้องทำมากกว่า เพราะเราอยู่กับแม่แค่สองคน พอเพื่อนชวนไปสังสรรค์ที่ไหน เราบอกตรงๆว่าเราไม่เคยไปเลยสักครั้งในตอนกลางคืน เราไม่อยากปล่อยแม่เอาไว้เพียงลำพังที่บ้าน อีกอย่างเราไม่ชอบเที่ยวกลางคืน ไม่ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ อาจเพราะเเบบนี้มั้งคนอื่นเลยมองว่าเรียบร้อยไป แต่เราไม่ได้เรียบร้อยขนาดนั้น อะไรที่เราไม่ชอบก็คือไม่ชอบ ตอนนั้นก็คือไม่สนไม่แคร์เรื่องเพื่อน สนิทไม่สนิทไม่มีก็ได้ แต่พอเราต้องเรียนมหาลัย เราถึงได้รู้ว่า เราไม่มีเพื่อนที่สนิทด้วยกันอย่างจริงใจจนถึงตอนนี้เลย เราพยายามเข้าหานะ เราเคยมีเพื่อนที่เราคิดว่าคนนี้แหละคือเพื่อนแท้ของเรา เราดีกับเขาทุกอย่าง เขาไม่ค่อยเก่ง เราช่วยติวช่วยสอน เช่าหออยู่ด้วยกัน ช่วงนั้นสนิทกันมาก เเต่สุดท้าย พอเขามีแฟน กับเจอเพื่อนกลุ่มใหม่จากที่เคยสนิท กลับมองหน้ากันไม่ติดซะอย่างนั้น เพื่อนๆในห้องก็จับกลุ่มนินทาเรา เหมือนหาทางจับผิดเราให้ได้ เรามีแฟนนะรักกันดีด้วย พ่อแม่รู้และเข้าใจทั้งสองฝ่าย แต่ไม่วายยังโดนนินทา ว่าหลงแฟนจนลืมเพื่อน ทั้งๆที่คนที่พูดเรา"ไม่ได้เห็นมันเป็นเพื่อน" และด้วยนิสัยที่เราไม่ชอบเที่ยวกลางคืนกับไม่ชอบออกไปเที่ยวเตร่ ทำให้เวลามีใครก็ตามที่เรารู้จักหรือสนิทพอประมาณชวน เหมือนเรารู้สึกไม่อยากออกไปกับคนนี้ มันมีความรู้สึกไม่สบายใจเลย อึดอัด เราอยากเจอเพื่อนแท้ดีๆสักคน คนที่เราสามารถปรึกษา คุยได้สบายใจ ไม่แทงข้างหลัง ช่วยเหลือเราได้เวลาเรามีปัญหา สักคนก็ยังดี เเต่เราไม่รู้จะยังไงดี