สวัสดี คิดถึงที่แห่งนี้จัง. นานแล้วที่ไม่ได้เขียนเรื่องราว ย่างเข้าปี 2020
อะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไป. การใช้ชีวิตก็เปลี่ยนไป อีกทั้งการทำงานที่ต้องมีการเปลี่ยนแปลง. จากที่เคยชิวได้ ตอนนี้ ต้องเริ่มจริงจังมากขึ้น
บวกกับตอนนี้ สถานการณ์ ไวรัส โควิด ที่ทำให้ การใช้ชีวิต เปลี่ยนไปจริงๆ อย่างหนึ่งที่เปลี่ยนไปคือ เราเริ่มรู้จักรักตัวเอง และใส่ใจคนรอบข้าง. จนเราก็หวาดระแวง กลัวจะติดเชื้อไวรัส และห่วงต่ออีกว่า. หากเราเป็น จะทำให้คนข้างๆเดือดร้อนไปด้วย. สำหรับเรานั้น. หลายๆอย่างก็ทยอยเปลี่ยนไป. เวลาจะทานข้าว ยังเลือก และคิดว่าอาหารนั้นปลอดภัยไหม นั้นคงอาจหมายถึงการห่วงตัวเอง ห่วงสุขภาพ. ปกติ เราใช้ชีวิตง่ายๆ เรา ทำงานบริษัท และต้องเช่าบ้าน อยู่คนเดียว เครื่องซักผ้า ก็นับว่าจำเป็นอีกอย่างหนึ่ง จากที่เคยไปซักผ้าตู้หยอดเหรียญ ตอนนี้ ต้องมาซักผ้าเอง ซึ่งเราคงไม่กังวลเกินไปใช่ไหม. กับการใช้ของร่วมกับผู้อื่นกับ ในชีวิตขณะนี้. เราจึงเลี่ยง การทำอะไรที่เสี่ยงถึง การติดเชื้อไวรัส
จะว่าไป ตอนนี้ สำหรับบางครอบครัว ก็คงจะได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาเพราะต่างคนก็ต้องอยู่ในบ้าน. ทำกิจกรรมกับครอบครัวตัวเอง. เราว่าคงมีความสุขน่าดู
ส่วนเรานั้น การใช้ชีวิตคนเดียว และ ยิ่งตอนนี้ มีข้อจำกัดมากมาย ทำให้ไม่สามารถเจอคนที่เรารักได้ เลย เพราะกลัวว่าจะเป็นพาหะ โดยไม่รู้ตัว. จะว่าไปมันก็โคตรทรมานสำหรับ คนขี้เหงาอย่างเรานัก. ยิ่งการมีชีวิตที่เหมือนติดเกาะ เป็นนัยๆ. มันก็ทำให้อดคิดถึงใครหลายๆคนไม่ได้ คนที่ไม่สามารถเจอ. สัมผัส. แต่เราเชื่ออย่างหนึ่งว่า อย่างน้อยมันก็ทำให้เราได้เรียนรู้ที่จะอยู่ ได้ ทำให้เราเข้มแข็ง. และรู้จักคุณค่าของเวลาและการรอคอย. แล้วคนอื่นล่ะ เป็นอย่างไรบ้าง🤘🏻 เป็นกำลังใจให้ทุกคนผ่านมันไปให้ได้นะคะ
เพื่อนๆ ใช้ชีวิตเปลี่ยนไปยังไงกันบ้างคะ ตั้งแต่ มีCovid-19 เข้ามาในชีวิตประจำวัน
อะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไป. การใช้ชีวิตก็เปลี่ยนไป อีกทั้งการทำงานที่ต้องมีการเปลี่ยนแปลง. จากที่เคยชิวได้ ตอนนี้ ต้องเริ่มจริงจังมากขึ้น
บวกกับตอนนี้ สถานการณ์ ไวรัส โควิด ที่ทำให้ การใช้ชีวิต เปลี่ยนไปจริงๆ อย่างหนึ่งที่เปลี่ยนไปคือ เราเริ่มรู้จักรักตัวเอง และใส่ใจคนรอบข้าง. จนเราก็หวาดระแวง กลัวจะติดเชื้อไวรัส และห่วงต่ออีกว่า. หากเราเป็น จะทำให้คนข้างๆเดือดร้อนไปด้วย. สำหรับเรานั้น. หลายๆอย่างก็ทยอยเปลี่ยนไป. เวลาจะทานข้าว ยังเลือก และคิดว่าอาหารนั้นปลอดภัยไหม นั้นคงอาจหมายถึงการห่วงตัวเอง ห่วงสุขภาพ. ปกติ เราใช้ชีวิตง่ายๆ เรา ทำงานบริษัท และต้องเช่าบ้าน อยู่คนเดียว เครื่องซักผ้า ก็นับว่าจำเป็นอีกอย่างหนึ่ง จากที่เคยไปซักผ้าตู้หยอดเหรียญ ตอนนี้ ต้องมาซักผ้าเอง ซึ่งเราคงไม่กังวลเกินไปใช่ไหม. กับการใช้ของร่วมกับผู้อื่นกับ ในชีวิตขณะนี้. เราจึงเลี่ยง การทำอะไรที่เสี่ยงถึง การติดเชื้อไวรัส
จะว่าไป ตอนนี้ สำหรับบางครอบครัว ก็คงจะได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาเพราะต่างคนก็ต้องอยู่ในบ้าน. ทำกิจกรรมกับครอบครัวตัวเอง. เราว่าคงมีความสุขน่าดู
ส่วนเรานั้น การใช้ชีวิตคนเดียว และ ยิ่งตอนนี้ มีข้อจำกัดมากมาย ทำให้ไม่สามารถเจอคนที่เรารักได้ เลย เพราะกลัวว่าจะเป็นพาหะ โดยไม่รู้ตัว. จะว่าไปมันก็โคตรทรมานสำหรับ คนขี้เหงาอย่างเรานัก. ยิ่งการมีชีวิตที่เหมือนติดเกาะ เป็นนัยๆ. มันก็ทำให้อดคิดถึงใครหลายๆคนไม่ได้ คนที่ไม่สามารถเจอ. สัมผัส. แต่เราเชื่ออย่างหนึ่งว่า อย่างน้อยมันก็ทำให้เราได้เรียนรู้ที่จะอยู่ ได้ ทำให้เราเข้มแข็ง. และรู้จักคุณค่าของเวลาและการรอคอย. แล้วคนอื่นล่ะ เป็นอย่างไรบ้าง🤘🏻 เป็นกำลังใจให้ทุกคนผ่านมันไปให้ได้นะคะ