ผมขอบอกก่อนว่าต่างคนก็มีชีวิตเป็นของตัวเอง แต่ละคนก็มีทุนเริ่มต่างกัน

      ผมเป็นผู้ชายที่อยู่ต่างจังหวัด ไม่ใช่จังหวัดหลักของภาค การเรียนก็ไม่ได้ดีอะไรมากมาย ฐานะทางบ้านก็ไม่ได้ร่ำรวย พออยู่พอกิน แต่ก็อบอุ่นเลยทีเดียว
เริ่มต้นชีวิตของผมโดยการช่วยพ่อแม่ขายของในตลาดสด ปลูกผัก ทำขนม ขายจนเข้ามัธยมประจำจังหวัด กู้เงินส่งตัวเองเรียนพร้อมกับทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียน ชีวิตของผมก็ไม่มีอะไรมากเลย เรียนเสร็จก็ไปทำงานพาททาม วันหยุดก็ทำงานบ้างพักบ้าง เป็นคนที่ไม่เที่ยวเลย ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุรี่ใดๆทั้งสิ้น และวันที่ได้พักจริงๆก็คือวันหยุดที่อยู่กับครอบครัวของผมเอง จนผมเรียนจบ จนตอนนี้ผมอายุ 20 ปลายๆจะ 30 มีงานประจำทำ พอจะมีเงินเก็บ แต่ไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตต่อไปยังไง นอกจากความฝันที่มันไม่ได้สวยหรูอะไรเลย
      ผมมีความฝันที่จะมีครอบครัวที่อบอุ่น ไม่ได้ร่ำรวยอะไร มีเงินพอที่จะส่งลูกเรียนให้จบ ปริญญา ซึ่งก่อนที่ผมจะมีครอบครัวผมก็ต้องหาคู่ของผมให้เจอ และมันเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย สำหรับผมและใครหลายๆคน เพราะผมยังไม่เจอคนที่ใช่เลย 
      คนที่ใช่  ความหมายของแต่ละคนคงไม่เหมือนกัน ความหมายของผมคือ ผู้หญิงที่ผมมองแล้วรู้สึกว่าชอบคนนี้ในยามที่เค้าทำอะไร มีความคิดความเห็นที่ไปในทางเดียวกัน ไม่แตกต่างหรือเหมือนกันมากจนเกินไป และที่สำคัญสำหรับผมคือ เค้าคนนั้นต้องไม่ห่างกับผมไกลหรือนานมากจนเกินไป เพราะที่ผ่านมาผมเจอคนที่เกือบจะใช่ แต่เป็นคนที่ห่างไกลกันเสมอ และก็จบด้วยระยะทางและอนาตที่ไม่มีทางออก

      ผมไม่รู้ว่าผมควรจะทำยังไงต่อไปดี หาคนที่ใช่เพื่อทำตามความฝัน หรือ หยุดทำตามความฝันและใช่ชีวิตไปวันๆ

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ
     ผู้ชายที่คนเหงาคนนึง