เรื่องมีอยู่ว่า ฉันคบกับผู้ชายคนนึงอยู่เราเจอกันจะแอบหาคู่อันนึง เราคุยกันสักพักก็นัดเจอตัวจริงในวันแรกเรานัดกันที่ร้านอาหารในห้าง ราคารถกลางๆค่อนไปทางแพง ต่อมาก็นัดกินข้าวหลังเลิกงานบ่อยๆเราทำงานคนละที่กันนะคะ แทบทุกครั้งเขาจะไปรับตลอด จนมาวันนึงฉันต้องย้ายสาขาทำงานไปไกลกว่าเดิมแต่ก็ยังอยู่ในจังหวัดเดียวกัน ทุกครั้งเขาจะเอ่ยปากนัดแล้วเลี้ยงฉันตลอดไปรับตลอด เกรงใจอยู่เหมือนกันเลยมีครั้งคราวที่เลี้ยงเขาไม่กล้าเอ๋ยปากขอเลี้ยงหลายครั้งกลัวเขาจะคิดว่าเราดูถูก
คบกันมาสักพักเกือบจะปีทุกอย่างเปลี่ยนไปเริ่มจากเขาแทบไม่เคยเอ่ยปากชวนฉัน นานๆครั้งจะเป็นคนนัดเอง แล้วฉันรู้มาว่ารถไม่ใช่ของเขาแต่เป็นของทางบ้านสุดท้ายแล้วฉันเลยเป็นฝ่ายไปหาเขาเองเพราะมีรถ เป็นแบบนี้มาสักพักฉันไม่ติดใจอะไรแค่ได้เจอกันก็พอไม่เกี่ยวว่าจะเป็นรถของใครไป อยู่มาวันหนึ่ง เขาโพสเฟสบุ๊คว่า "จะรู้สึกอะไรกับสิ่งที่เสียใจมานับครั้งไม่ท่วน ❤️🥀 " เป็นคุณจะคิดยังไงคะ ฉันเลยถามเขาไปว่าเราทะเลาะกันหรอ คำตอบคือทะเลาะกับครอบครัว และหลังจากนั้นมีโพสทำนองนี้อีกมากมาย และเขาก็ค่อยไปเงียบไป ไม่ค่อยได้คุยกัน จุดนี้คือจุดเริ่มที่ทำให้ฉันเริ่มระแวงและไม่ไว้ใจเขา ฉันขอให้เขาเป็นรูปูโปรไฟล์ทั้งเฟสและไลน์เป็นรูปคู่ เขาก็ยอมเปลี่ยนนะ แต่บอกฉันว่าไม่ใช่ว่าเปลี่ยนรูปคู่แล้วเราจะไม่ได้เลิกกันนะ ฉันรู้อยู่แล้วว่ารูปคู่ไม่ได้มำให้รักเรานานขึ้นแต่ฉันอยากให้คนอื่นรู้ว่าคนนี้มีแฟนแล้ว หลังจากนั้นสองสามวันเขาเปลี่ยนรุปในเฟสเป็นภาพอื่น คุยเริ่มน้อยลง ทั้งๆที่ออนทั้งๆที่เขาว่างแต่กลับไม่อ่านไม่ตอบ ฉันเลยขอรหัสเฟส เขาก็ให้ ฉันเข้าไปดูครั้งนึงไม่เห็นมีอะไรก็เลิกดูและไม่เข้าไปอีก หลังจากนั้นเราก็กระท่อนกระแท่นมาเลื่อยจนวันนึงฉันเห็นเขาออนโทรไม่รับไม่ทักด้วย เลยจะเข้าเฟสเขาแต่เฟสมันขึ้นมาให้เปลี่ยนรหัสเพื่อความเพราะมีอีกบัญชีใช้งานอยู่ เพื่อจะเข้าไปดูเลยเปลี่ยนเป็นรหัสเดียวกับเฟสฉัน ลืมบอกคะแฟนไม่เคยขอดูรหัสหรือโทรศัพท์ฉันเลย ส่วนตัวคิดว่ามันคงเป็นการไว้ใจแต่พอคิดร่วมกับการที่ไม่ค่อยมาหาการที่ไม่ค่อบนัดเจอไม่ค่อยคุย ฉันกลับคิดว่าเขาไม่สนใจฉัน ฉันเปลี่ยนรหัสเขาได้สักพักก็ยุ่งจนลืม พอนึกได้ก็มาบอกเขาว่าเปลี่ยนรหัสเฟสให้เขาเปลี่ยนใหม่ด้วยฉันไม่อยากเข้าไปดูแล้ว ส่วนตัวก็คิดว่าึงจะดีถ้าคืนพื้รที่ส่วนตัวให้และก็ที่เปลี่ยนรหัสเขามันผิดด้วย จากจุดนี้ทำให้เรื่องรุกราม เขาโมโหมาก ถามฉัรทำไมทำแบบนี้ๆๆๆๆๆๆ แล้วก้ว่าฉันไม่เคยให้เกียรติเขาเลย เข้าให้เกียรติฉันตลอดทนมาตลอด ทำไมฉันทำกับเขาแบบนี้ คนเรารักกันต้องเชื่อใจกัน ไม่ใช่ทำแบบนี้ ฉันรุ้ว่าตัวเองผิดแต่ขอโทษอย่างเดียว แต่ความโมโหมันไม่จบจากวันนั้นโทรไม่รับแชทไม่ค่อยตอบ ฉันถามว่าจะเลิกกันหรอ เขาไม่ตอบอะไรเลยสถานะไม่เอาออก นะ ยังเป็นคบกันอยู่ แต่ไม่ตอบฉัน ด้วยนิสัยส่วนตัวฉันชอบความเคลียร์และชัดเจนไม่ชอบอะไรค้างคา จึงถามหลายครั้งโทรหลายรอบ วันนึงเขาบอกฉันมาขอเวลาคิดสักสองวันฉันนัดกับเขาว่าเช้าวันนั้นเราจะไปกินข้าวกันเขาตอบ ฮือ เขาและเงียบไป เช้าฉันขับรถไปหาที่ทำงานเข้าไม่ได้มาทำงานไปหาที่บ้านไม่อยู่บ้านติดต่อไม่ได้ใจนึงห่วงกลัวจะเป็นอะไร อีกใจโกรธมากไปไหนไปนอนกับใครทำไมทำกับกูแบบนี้ วันนั่นสายเขาโทรกลับมาบอกไปกินเหล้ากับเพื่อน แล้วว่าฉันว่าความคิดเบื้องต้นต่ำมากและพอฉันถามว่าตกลงจะเอายังไงตอบมาทันทีจะเอาเลยใช่ไหม๊คำตอบจะเอาเร็วๆใช่ไหม๊ เราเลิกกันไปเลยจะได้จบๆปัญหาเยอะนัก ถ้าคุณเป็นฉันคุณจะคิดยังไง ในขณะที่ไม่รู้อะไรเลย เย็นวันนั้นฉันนัดเจอกัน ฉันคิดเสมอว่าความผิดกูมากถึงขนาดนั้นเหรอ แต่อยากจะขอโทษเขาต่อหน้าเพราะยังไงก็ถือว่าผิด วันนั้นเขาก็ดูห่วงเราดีแต่ก่อนกลับบอกว่าอยากลองไม่คุยกันสักสองวันอยากรู้ว่ายังคิดถึงเราอยู่รึเปล่า อึ้งพักนึงสองวันทำให้คนเลิกคิดถึงกันได้เลยหรอ ฉันรักเขามากสองวันฉันอดทนมากที่จะไม่ทักที่จะไม่โทร และวันนี้คือวันครบกำหนด ตั้งแต่ที่เจอครั้งสุดท้ายฉันบอกกันใจไว้แล้วว่าให้ทำใจ แต่คุณเข้าใจคนที่รักมากมั๊ย มันจะมีส่วนเล็กที่ยังหวังอยู่ว่ามันจะออกมาดี ถึงเวลาครบฉันทักทันที เขาอ่านแต่ไม่ตอบอะไร โทรไม่รับ หลายสายก็ไม่รับ ทั้งที่เป็นวันหยุด สักพักรับสายแต่ไม่พูดอะไรแล้วตัดไป ห่วงมากเป็นไรรึป่าวมีไรรึป่าว ในหัวคิดต่างนาๆขับรถล่วงข้างทางรึป่าว โทรซ้ำอีก เขารับฉันถามเป็นไรหรือป่าว ตอบ ไม่เป็นแต่จะเป็นตอนที่โทรมาเนี่ยขับรถอยู่ แล้วตัดสายทิ้งน้ำเสียงโมโหรำคาญ ............แล้วกูจะรู้มั๊ย กูไม่มีญาณทิพย์ ฉันยังไม่อยากยอมแพ้รอสักพักครึ่งชม.ได้โทรอีกครั้ง ไม่รับกี่ครั้งก็ไม่รับ ทักไปถามไม่ตอบ.......จนตอนนี้ยังไม่ได้คุยกันยังไม่รู้เลยว่าควรจะพยามต่อไหม๊ควรจะทำยังไงต่อ
ฉันรักเขามากเจ็บมากตอนนี้ ในหัวมีแต่เรื่องเขา ถ้าไม่ติดว่าฉันมีคนที่รักฉันมากอยู่กับฉันด้วยตอนนี้ฉันจะไปกระชากคอเสื้อมาคุยกันให้รู้เรื่อง ตอนนี้ถ้ามีทางที่ทำให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ฉันยังจะทำ เพราะรักเขามาก
แ่จิตสำนึกรู้ดีทุกอย่างไม่จำเป็นต้องทนรู้ว่าควรทำใจ ถ้าจะเลิกกันเพราะเรื่องนี้ฉันไม่คิดว่ามันร้ายแรงถึงกับต้องเลิกลา ถ้าเป็นฉันตอบได้ภายในวันนั้นเลยว่าอาจจะโกรธแต่จะไม่เลิกกัน
แต่ความถูกต้องมันถูกคำว่า รัก คำเดียวสกัดไว้
ในสถานการณ์แบบนี้ฉันควจทำยังไงให้ใจมันสงบให้ใจมันหายเจ็บปวดดีคะ
ลืมบอกนะคะความต่างของอายุฉัน22แฟน35
หรือความรักของฉันมันผิดทาง
คบกันมาสักพักเกือบจะปีทุกอย่างเปลี่ยนไปเริ่มจากเขาแทบไม่เคยเอ่ยปากชวนฉัน นานๆครั้งจะเป็นคนนัดเอง แล้วฉันรู้มาว่ารถไม่ใช่ของเขาแต่เป็นของทางบ้านสุดท้ายแล้วฉันเลยเป็นฝ่ายไปหาเขาเองเพราะมีรถ เป็นแบบนี้มาสักพักฉันไม่ติดใจอะไรแค่ได้เจอกันก็พอไม่เกี่ยวว่าจะเป็นรถของใครไป อยู่มาวันหนึ่ง เขาโพสเฟสบุ๊คว่า "จะรู้สึกอะไรกับสิ่งที่เสียใจมานับครั้งไม่ท่วน ❤️🥀 " เป็นคุณจะคิดยังไงคะ ฉันเลยถามเขาไปว่าเราทะเลาะกันหรอ คำตอบคือทะเลาะกับครอบครัว และหลังจากนั้นมีโพสทำนองนี้อีกมากมาย และเขาก็ค่อยไปเงียบไป ไม่ค่อยได้คุยกัน จุดนี้คือจุดเริ่มที่ทำให้ฉันเริ่มระแวงและไม่ไว้ใจเขา ฉันขอให้เขาเป็นรูปูโปรไฟล์ทั้งเฟสและไลน์เป็นรูปคู่ เขาก็ยอมเปลี่ยนนะ แต่บอกฉันว่าไม่ใช่ว่าเปลี่ยนรูปคู่แล้วเราจะไม่ได้เลิกกันนะ ฉันรู้อยู่แล้วว่ารูปคู่ไม่ได้มำให้รักเรานานขึ้นแต่ฉันอยากให้คนอื่นรู้ว่าคนนี้มีแฟนแล้ว หลังจากนั้นสองสามวันเขาเปลี่ยนรุปในเฟสเป็นภาพอื่น คุยเริ่มน้อยลง ทั้งๆที่ออนทั้งๆที่เขาว่างแต่กลับไม่อ่านไม่ตอบ ฉันเลยขอรหัสเฟส เขาก็ให้ ฉันเข้าไปดูครั้งนึงไม่เห็นมีอะไรก็เลิกดูและไม่เข้าไปอีก หลังจากนั้นเราก็กระท่อนกระแท่นมาเลื่อยจนวันนึงฉันเห็นเขาออนโทรไม่รับไม่ทักด้วย เลยจะเข้าเฟสเขาแต่เฟสมันขึ้นมาให้เปลี่ยนรหัสเพื่อความเพราะมีอีกบัญชีใช้งานอยู่ เพื่อจะเข้าไปดูเลยเปลี่ยนเป็นรหัสเดียวกับเฟสฉัน ลืมบอกคะแฟนไม่เคยขอดูรหัสหรือโทรศัพท์ฉันเลย ส่วนตัวคิดว่ามันคงเป็นการไว้ใจแต่พอคิดร่วมกับการที่ไม่ค่อยมาหาการที่ไม่ค่อบนัดเจอไม่ค่อยคุย ฉันกลับคิดว่าเขาไม่สนใจฉัน ฉันเปลี่ยนรหัสเขาได้สักพักก็ยุ่งจนลืม พอนึกได้ก็มาบอกเขาว่าเปลี่ยนรหัสเฟสให้เขาเปลี่ยนใหม่ด้วยฉันไม่อยากเข้าไปดูแล้ว ส่วนตัวก็คิดว่าึงจะดีถ้าคืนพื้รที่ส่วนตัวให้และก็ที่เปลี่ยนรหัสเขามันผิดด้วย จากจุดนี้ทำให้เรื่องรุกราม เขาโมโหมาก ถามฉัรทำไมทำแบบนี้ๆๆๆๆๆๆ แล้วก้ว่าฉันไม่เคยให้เกียรติเขาเลย เข้าให้เกียรติฉันตลอดทนมาตลอด ทำไมฉันทำกับเขาแบบนี้ คนเรารักกันต้องเชื่อใจกัน ไม่ใช่ทำแบบนี้ ฉันรุ้ว่าตัวเองผิดแต่ขอโทษอย่างเดียว แต่ความโมโหมันไม่จบจากวันนั้นโทรไม่รับแชทไม่ค่อยตอบ ฉันถามว่าจะเลิกกันหรอ เขาไม่ตอบอะไรเลยสถานะไม่เอาออก นะ ยังเป็นคบกันอยู่ แต่ไม่ตอบฉัน ด้วยนิสัยส่วนตัวฉันชอบความเคลียร์และชัดเจนไม่ชอบอะไรค้างคา จึงถามหลายครั้งโทรหลายรอบ วันนึงเขาบอกฉันมาขอเวลาคิดสักสองวันฉันนัดกับเขาว่าเช้าวันนั้นเราจะไปกินข้าวกันเขาตอบ ฮือ เขาและเงียบไป เช้าฉันขับรถไปหาที่ทำงานเข้าไม่ได้มาทำงานไปหาที่บ้านไม่อยู่บ้านติดต่อไม่ได้ใจนึงห่วงกลัวจะเป็นอะไร อีกใจโกรธมากไปไหนไปนอนกับใครทำไมทำกับกูแบบนี้ วันนั่นสายเขาโทรกลับมาบอกไปกินเหล้ากับเพื่อน แล้วว่าฉันว่าความคิดเบื้องต้นต่ำมากและพอฉันถามว่าตกลงจะเอายังไงตอบมาทันทีจะเอาเลยใช่ไหม๊คำตอบจะเอาเร็วๆใช่ไหม๊ เราเลิกกันไปเลยจะได้จบๆปัญหาเยอะนัก ถ้าคุณเป็นฉันคุณจะคิดยังไง ในขณะที่ไม่รู้อะไรเลย เย็นวันนั้นฉันนัดเจอกัน ฉันคิดเสมอว่าความผิดกูมากถึงขนาดนั้นเหรอ แต่อยากจะขอโทษเขาต่อหน้าเพราะยังไงก็ถือว่าผิด วันนั้นเขาก็ดูห่วงเราดีแต่ก่อนกลับบอกว่าอยากลองไม่คุยกันสักสองวันอยากรู้ว่ายังคิดถึงเราอยู่รึเปล่า อึ้งพักนึงสองวันทำให้คนเลิกคิดถึงกันได้เลยหรอ ฉันรักเขามากสองวันฉันอดทนมากที่จะไม่ทักที่จะไม่โทร และวันนี้คือวันครบกำหนด ตั้งแต่ที่เจอครั้งสุดท้ายฉันบอกกันใจไว้แล้วว่าให้ทำใจ แต่คุณเข้าใจคนที่รักมากมั๊ย มันจะมีส่วนเล็กที่ยังหวังอยู่ว่ามันจะออกมาดี ถึงเวลาครบฉันทักทันที เขาอ่านแต่ไม่ตอบอะไร โทรไม่รับ หลายสายก็ไม่รับ ทั้งที่เป็นวันหยุด สักพักรับสายแต่ไม่พูดอะไรแล้วตัดไป ห่วงมากเป็นไรรึป่าวมีไรรึป่าว ในหัวคิดต่างนาๆขับรถล่วงข้างทางรึป่าว โทรซ้ำอีก เขารับฉันถามเป็นไรหรือป่าว ตอบ ไม่เป็นแต่จะเป็นตอนที่โทรมาเนี่ยขับรถอยู่ แล้วตัดสายทิ้งน้ำเสียงโมโหรำคาญ ............แล้วกูจะรู้มั๊ย กูไม่มีญาณทิพย์ ฉันยังไม่อยากยอมแพ้รอสักพักครึ่งชม.ได้โทรอีกครั้ง ไม่รับกี่ครั้งก็ไม่รับ ทักไปถามไม่ตอบ.......จนตอนนี้ยังไม่ได้คุยกันยังไม่รู้เลยว่าควรจะพยามต่อไหม๊ควรจะทำยังไงต่อ
ฉันรักเขามากเจ็บมากตอนนี้ ในหัวมีแต่เรื่องเขา ถ้าไม่ติดว่าฉันมีคนที่รักฉันมากอยู่กับฉันด้วยตอนนี้ฉันจะไปกระชากคอเสื้อมาคุยกันให้รู้เรื่อง ตอนนี้ถ้ามีทางที่ทำให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ฉันยังจะทำ เพราะรักเขามาก
แ่จิตสำนึกรู้ดีทุกอย่างไม่จำเป็นต้องทนรู้ว่าควรทำใจ ถ้าจะเลิกกันเพราะเรื่องนี้ฉันไม่คิดว่ามันร้ายแรงถึงกับต้องเลิกลา ถ้าเป็นฉันตอบได้ภายในวันนั้นเลยว่าอาจจะโกรธแต่จะไม่เลิกกัน
แต่ความถูกต้องมันถูกคำว่า รัก คำเดียวสกัดไว้
ในสถานการณ์แบบนี้ฉันควจทำยังไงให้ใจมันสงบให้ใจมันหายเจ็บปวดดีคะ
ลืมบอกนะคะความต่างของอายุฉัน22แฟน35