EP.1 จุดเริ่มต้น
สวัสดีค่ะ วันนี้จะมาเล่าประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมาไม่สิจะเล่าตั้งแต่เข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยเราเป็นคนหนึ่งที่เรียนได้เกรดกลางๆเนอะ แต่เก่งกิจกรรมมาก *มโน จริงๆเราทำกิจกรรมเป็นผู้นำต่างๆ เช่น หัวหน้าห้อง ประธานนักเรียน ประธานชมรม ประธานต่างๆ มาตั้งแต่ประถมแล้ว ก่อนเข้ามหาวิทยาลัยนี้ เคยไปสมัครติด ม.ดังที่อยากเขามากๆๆๆ แต่เป็นรอบยื่นกิจกรรม แล้ววันนั้นป่วย สู้ความสามารถเขาไม่ได้ด้วยเลยไม่ได้ตัดสินใจ มาเรียนที่นี่ตามที่บ้านบอก ก่อนอื่นต้องบอกว่าทำไมถึงกล้าขึ้นมาเป็นผู้นำอะเหรอ ครอบครัวเราซับพอร์ตมั่ง จริงๆเราอยากลบคำสบประมาทตางหาก เพราะบ้านเราทำงานเป็นข้าราชการเวลาเราได้รางวัล หรือเรียนดีอะไรก็ตาม จะมีพวกผู้ใหญ่พูดแซวกันตลอด ว่าเราได้ขนาดนี้เพราะบารมีครอบครัว บารมีแม่ แม่ช่วย แม่ซื้อเกียรติบัตรให้ มันได้เหรอวะ 55555 มันฝังใจตั้งแต่ประถมอะ จนต้องดีดตัวเองขึ้นมา ทำทุกอย่างด้วยตัวเอง เราเป็นคนนึงที่รักเพื่อนนะ รักเพื่อนมาก พูดมาก แล้วก็เห็นใจเพื่อนบ่อย อย่างเช่น ทำงานให้เพื่อน ให้เพื่อนลอกการบ้าน รับงานกลุ่มไปทำเอง เราเชื่อว่าทุกคนน่าจะเคยนะ แต่เราทำแบบเต็มใจทำคือเราเต็มใจจริงๆ ไม่ต้องมาช่วยอะไรหรอก เราทำเองมันน่าจะออกมาตรงใจเรามากกว่าขอแค่แบบว่า ถามเราบ้างก็พอ ว่าเป็นไงบ้าง ทำถึงไหนแล้ว ก็พอ เราก็ดีใจละ เรายังไม่ลงเรื่องความรักเนอะ เรียกว่า บ้าผู้ชายตั้งแต่ประถม โดนมาเยอะเจ็บมาเยอะ เป็นทุกอย่าฃให้เธอแล้ว ไว้ค่อยลงรายละเอียด หรือมาเล่าต่อเอา 555555 เคยมีวีรกรรมเด็กๆที่ทำไปเพราะกลัวเพื่อนไม่คบ ก็เช่น ประถมป.2 มั่งกลัวเพื่อนไม่ได้คบ คือเขาไม่ทำการบ้านมา เขามาขอเอาสมุดเราไปส่ง และเอาสมุดเขามาให้เรา และบอกว่าห้ามบอกครูไม่งั้นจะไม่คบด้วย และไม่ให้ใครเล่นด้วย เราก็ทำตามที่บอกคือเอาสมุดเราให้เขา และเขาก็เอาไปส่ง สรุปเราโดนตีจริงๆ และให้ผู้ปกครองเขียนในสมุดมาให้ครู แต่สุดท้ายอีกวันครูก็จับได้ว่าไม่ใช่สมุดเราเขาก็ตีเพื่อนคนนั่น และเพื่อนก็โกรธเรามากเลย แต่โตมามันเป็นเรื่องตลกนะ เวลาเราเจอเพื่อนคนนั้นก็ชอบถามนะว่าจำเรื่องนี้ได้ไหม 55555
มาๆ เข้าสู่มหาวิทยาลัย เฟรชชี่ น้องใหม่ บลาๆๆ จำได้ว่าเข้ามาเราก็ไปทำตัวเด่นละจริงๆเราเป็นคนเสียงดัง พูดมาก เวลาร้องเพลงก็ตะโกนเสียงดัง เวลาออกมาแนะนำตัวก็เสียงดัง ก็กลัวนะว่าจะมีคนเกลียดไหม ไม่ชอบไหม มันก็มีจริงๆอะ 5555 ช่วงนั้นจำได้ว่าไปโดนหรือไปตะคอกอะไรหน่อย ก็ขอโทษแล้วอะ คือเราไม่รู่ว่าเขาอะไรไหม ก็กลัวเขาโกรธเนอะ เลยขอโทษไว้ก่อน เข้ามาต้องปรับตัวหลายๆอย่างเลย ทั้งคำพูด สังคม เพื่อน เจอเพื่อนพูดดีๆไม่ได้นะ ต้องด่าเดี๋ยวเพื่อนหาว่า
55555 ตอนนั้นน้อยใจมากจริงๆ ขอข้ามเฟรชชี่ไปเลยนะทเพราะช่วงนั้นมีเรื่องโครตเยอะ แต่ไม่เกี่ยวกับเราหรอก คนอื่นในห้องทั้งนั้น เราได้รับเลือกเป็นรองหัวหน้า ซึ่งหัวหน้าห้องเป็นผู้ชาย เราไม่ถูกกับไอนี่มากๆ ตีกันอย่างบ่อย แต่สุดท้ายเราก็มาเป็นแฟนกัน ช่วงกลางๆ ปี 1 เทอม 1 นี่แหละ เพื่อนมันเชียร์มันเเซวกันเนอะ 5555 ไม่ลงความรักนะ ค่อยมาเราอีพีต่อๆไป พอเรียนมาเรื่อยๆ เราเป็นคนใช้จ่ายฟุ่มเฟือยนะ อยู่หอด้วย ตอนแรกพักอยู่หอใน 3 คน แต่มันร้อน โครตจะร้อนเทอม2 เลยย้ายออกมาหอข้างนอก เรียนๆไปเรื่อยๆ จนขึ้นปี 2 เนอะ และเริ่มวีกรรมใหม่ด้วยการเลี้ยงหมา เล่นไพ่ทุกคืนเลย 5555 ก็มันไม่มีอะไรทำเนอะ จำได้ว่าเล่นไพ่ จนค่าไฟลดเลยแหละ เพราะช่วงแรกๆเข้ามาหอมันมีแอร์ เปิดไปอะไรไป ค่าไฟพุ่งไปจะ 2,000 ตอนนั้นช็อคกันจัด หลังจากนั้นเปลี่ยนจากเล่นไพ่ บาทสองบาทก็กลายเป็นเล่นการพนันออนไลน์ตอนนั้นคงไม่ฮิตเท่าตอนนี่มั่งเพราะตอนนี้ เลื่อนไปทางไหนก็เจอ 55555 เราก็เล่นจนติดจากบาคาร่า สู่สล็อต แต่เรามีดวงกับสล็อตนะได้ตลอด มันเริ่มหนักขึ้นนะ จำนวนเงินที่เล่นเวลาที่เล่น จนรู้สึกว่าตัวเองต้องหยุดเล่นมันไปเนอะ ประจวบกับช่วงนั้นมีเพื่อนคนนึงมีปัญหาเรื่องเงิน เพราะที่บ้านมีเรื่องเข้ามา เขาอะสนิทกับเรานะ สนิทจนเราไปช่วยเขาเพราะเราสงสาร และเพราะเขามีพระคุณต่อเราด้วย เคยให้เงินเรายืมบ่อยๆ หลายครั้ง เดี๋ยวมาเล่าต่อ อีพีต่อไป
ชีวิตของเด็กคนหนึ่ง ที่พลิกจากหน้ามือ เป็นหลังเท้า มีคนเคยพูดไว้ว่าถ้าเราผ่านจุดนี้ไปได้มันจะเป็นบทเรียนครั้งใหญ่
สวัสดีค่ะ วันนี้จะมาเล่าประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมาไม่สิจะเล่าตั้งแต่เข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยเราเป็นคนหนึ่งที่เรียนได้เกรดกลางๆเนอะ แต่เก่งกิจกรรมมาก *มโน จริงๆเราทำกิจกรรมเป็นผู้นำต่างๆ เช่น หัวหน้าห้อง ประธานนักเรียน ประธานชมรม ประธานต่างๆ มาตั้งแต่ประถมแล้ว ก่อนเข้ามหาวิทยาลัยนี้ เคยไปสมัครติด ม.ดังที่อยากเขามากๆๆๆ แต่เป็นรอบยื่นกิจกรรม แล้ววันนั้นป่วย สู้ความสามารถเขาไม่ได้ด้วยเลยไม่ได้ตัดสินใจ มาเรียนที่นี่ตามที่บ้านบอก ก่อนอื่นต้องบอกว่าทำไมถึงกล้าขึ้นมาเป็นผู้นำอะเหรอ ครอบครัวเราซับพอร์ตมั่ง จริงๆเราอยากลบคำสบประมาทตางหาก เพราะบ้านเราทำงานเป็นข้าราชการเวลาเราได้รางวัล หรือเรียนดีอะไรก็ตาม จะมีพวกผู้ใหญ่พูดแซวกันตลอด ว่าเราได้ขนาดนี้เพราะบารมีครอบครัว บารมีแม่ แม่ช่วย แม่ซื้อเกียรติบัตรให้ มันได้เหรอวะ 55555 มันฝังใจตั้งแต่ประถมอะ จนต้องดีดตัวเองขึ้นมา ทำทุกอย่างด้วยตัวเอง เราเป็นคนนึงที่รักเพื่อนนะ รักเพื่อนมาก พูดมาก แล้วก็เห็นใจเพื่อนบ่อย อย่างเช่น ทำงานให้เพื่อน ให้เพื่อนลอกการบ้าน รับงานกลุ่มไปทำเอง เราเชื่อว่าทุกคนน่าจะเคยนะ แต่เราทำแบบเต็มใจทำคือเราเต็มใจจริงๆ ไม่ต้องมาช่วยอะไรหรอก เราทำเองมันน่าจะออกมาตรงใจเรามากกว่าขอแค่แบบว่า ถามเราบ้างก็พอ ว่าเป็นไงบ้าง ทำถึงไหนแล้ว ก็พอ เราก็ดีใจละ เรายังไม่ลงเรื่องความรักเนอะ เรียกว่า บ้าผู้ชายตั้งแต่ประถม โดนมาเยอะเจ็บมาเยอะ เป็นทุกอย่าฃให้เธอแล้ว ไว้ค่อยลงรายละเอียด หรือมาเล่าต่อเอา 555555 เคยมีวีรกรรมเด็กๆที่ทำไปเพราะกลัวเพื่อนไม่คบ ก็เช่น ประถมป.2 มั่งกลัวเพื่อนไม่ได้คบ คือเขาไม่ทำการบ้านมา เขามาขอเอาสมุดเราไปส่ง และเอาสมุดเขามาให้เรา และบอกว่าห้ามบอกครูไม่งั้นจะไม่คบด้วย และไม่ให้ใครเล่นด้วย เราก็ทำตามที่บอกคือเอาสมุดเราให้เขา และเขาก็เอาไปส่ง สรุปเราโดนตีจริงๆ และให้ผู้ปกครองเขียนในสมุดมาให้ครู แต่สุดท้ายอีกวันครูก็จับได้ว่าไม่ใช่สมุดเราเขาก็ตีเพื่อนคนนั่น และเพื่อนก็โกรธเรามากเลย แต่โตมามันเป็นเรื่องตลกนะ เวลาเราเจอเพื่อนคนนั้นก็ชอบถามนะว่าจำเรื่องนี้ได้ไหม 55555
มาๆ เข้าสู่มหาวิทยาลัย เฟรชชี่ น้องใหม่ บลาๆๆ จำได้ว่าเข้ามาเราก็ไปทำตัวเด่นละจริงๆเราเป็นคนเสียงดัง พูดมาก เวลาร้องเพลงก็ตะโกนเสียงดัง เวลาออกมาแนะนำตัวก็เสียงดัง ก็กลัวนะว่าจะมีคนเกลียดไหม ไม่ชอบไหม มันก็มีจริงๆอะ 5555 ช่วงนั้นจำได้ว่าไปโดนหรือไปตะคอกอะไรหน่อย ก็ขอโทษแล้วอะ คือเราไม่รู่ว่าเขาอะไรไหม ก็กลัวเขาโกรธเนอะ เลยขอโทษไว้ก่อน เข้ามาต้องปรับตัวหลายๆอย่างเลย ทั้งคำพูด สังคม เพื่อน เจอเพื่อนพูดดีๆไม่ได้นะ ต้องด่าเดี๋ยวเพื่อนหาว่า