ขอระบายความในใจหน่อยครับ
เรื่องมันมีอยู่ว่าคือรถผมเสียเเถววชิราผมก็ขอช่วยทหารช่วยถ้อรถไปที่สโมสรก่อนตอนนั้นเป็นเวลา6โมงเย็นซึ่งร้านในเมืองเริ่มปิดหมดเเล้ว
พอมาอีกวันผมทำธุระที่ในเมืองไรเสร็จผมก็ขอช่วยทหารอีกครั้งช่วยถ้อรถไปร้านซ่อมให้หน่อย เค้าก็พาไปร้านซ่อมปกติ ผมก็บอกอาการรถกับช่าง ช่างก็บอกว่าขอดูอาการก่อนเเล้วก็ขอเบอร์โทรศัพท์ผมใว้ เเล้วผมก็กลับมาที่หอเพื่อรอช่างโทรมา ปรากฎว่าทางช่างโทรมาบอกว่าน้องรถหัวฉีดน้ำมันเสียต้องเปลี่ยนใหม่นะ ผมก็ถามช่างว่าเท่าไร เค้าก็บอกว่าประมาณ1800ครับน้อง ผมก็เลยตอบว่าโห่พี่เเพงจังผมสู้ราคาไม่ไหวหรอกพี่ไม่กี่วันมานี้รถเพิ่งซ่อมมาเอง งั้นเดี่ยวเอารถกลับไปจอดที่พักเพื่อนผมก่อน
ผมสู้ไม่ไหวจริงๆ ตอนนั้นผมอยู่ที่หอก็รอเพื่อนออกกำลังกายไรเสร็จ ผมก็บอกเพื่อนว่าเดี่ยวไปเอารถกันนะเราไม่ซ่อมเเล้วอ่ะคือช่างเค้าเรียกเเพงเกินเราจะเอารถกลับมาใว้ใต้หอนายก่อน เดี่ยวเราจะหาคนมายกรถเรากลับบ้านเราจะเอาไปซ่อมที่บ้าน
อ่ะ เพื่อนก็บอกโอเค ผมก็บอกว่าเดี่ยวเราไปกัน3ทุ่มคือเเถวถนนวชิราตอนนั้นรถก็ยังเยอะนะครับ เเล้วเพื่อนก็พาผมไปเอารถปกติ เเต่ตอนนั้นผมไม่กล้าขอช่วยทหารอีกเพราะเกรงใจ(คือขอช่วยหลายครั้งแล้ว) เเต่อาสัยว่าเพื่อนถ้อรถไม่เป็นอีก ผมก็บอกยังไงก็เดินลุนรถเองว่ะ ที่พักกับร้านห่างกันประมาณ2-3กิโลได้ พอถึงร้านผมก็ลงไปเอารถที่หน้าร้านซ่อมปกติผมก็เดินลุนรถมาตลอดถนนวชิรา เชื่อไหมว่าเเม่คงเเม่ค้า พวกคนทั่วไปที่เดินซื้อของยืนดูเราเเบบนิ่งเฉย เดินผ่านเจ้าหน้าที่ ที่อำนวยความสดวกประชาชนก็คือดูผมเเบบไม่สนใจเเทนที่จะถามว่าน้องรถเป็นไร เค้าได้เเค่มอง ผมก็ไม่ได้คิดไร ยิ่งเดินคนยิ่งหันดูเยอะขึ้น คือมองในสายตาที่นิ่งเฉยมาก ผมก็พยามรีบเดินเพื่อให้ถึงหอใวใวอ่ะ ก็มีเพื่อนผมขับตามหลังมาตลอด คือคนเเถวนั้น
โครตไร้น้ำใจเลยอ่ะคือเเทนที่จะถามว่าน้องรถเป็นไร ไม่มีสักคำออกจากปากคนสงขลา คือผมเดินนะผิดหวังมากเลยอ่ะ มาสงขลาไม่เห็นคนดีมีน้ำใจสักคน คือผมเสียความรู้สึกตรงนี้อ่ะบอกเลย
คนสุราษฎร์ธานีนุมาช่วยผม คนสงขลาม่ายสักคนผมเห็นเเล้ว คนบ้านเองเค้าไม่ช่วยไรเลยไม่สนใจด้วยซ้ำ คนสุราษฎร์ธานียืนมือเข้ามาช่วยทุกอย่างส่งผมถึงหอคือเเบบโครตรู้สึกดีอ่ะ อย่างน้อยเค้าก็ช่วยเราถึงเเม้ว่าอาจจะไม่เต็มที่ก็ตามเเต่ผมก็รู้สึกขอบคุณทหารทั้งรุ่นน้องของเพื่อนเเละก็เพื่อนของผม ขอบคุณสำหรับทุกอย่างขอบคุณที่ช่วยเหลือผม นับถือใจเค้าเลยครับ
เค้าเป็นวีรบุรุษน่ายกย่องครับ คนสุราษฎร์ธานีสมเเล้วที่เค้าเรียกว่าเมืองคนดี ต่อไปนี้ก็ต้องกลับมาใช้ชีวิตปกติเหมือนเดิมเเล่ะ อีกอยากจะบอกคือ(คนสุราษฎร์ที่ผมว่าอ่ะก็คือเพื่อนผมเอง)^^
คือไม่ได้อะไรมากหลอกคับเเค่ออกมาระบายความรู้สึกเเย่กับน้ำใจคนแถวนั้น..ปล.
ขอบคุณนะที่มาตามรับตามส่ง
ขอบคุณสำหรับความมริตภาพที่ดี
ขอบคุณที่ดูเเลเราให้ที่พักที่นอนเราเป็นอย่างดี
ขอบคุณทุกอย่างนะครับ
ยังไงผมก็ขอฝากเป็นอุทาหรณ์สอนตัวเองว่าครั้งหนึ่งผมเคยเจอเรื่องเเบบนี้..!!
ฝันดีครับ
ไม่ทราบครับ เเต่รู้ว่าหลายปีเเล้ว**
เรื่องมันมีอยู่ว่าคือรถผมเสียเเถววชิราผมก็ขอช่วยทหารช่วยถ้อรถไปที่สโมสรก่อนตอนนั้นเป็นเวลา6โมงเย็นซึ่งร้านในเมืองเริ่มปิดหมดเเล้ว
พอมาอีกวันผมทำธุระที่ในเมืองไรเสร็จผมก็ขอช่วยทหารอีกครั้งช่วยถ้อรถไปร้านซ่อมให้หน่อย เค้าก็พาไปร้านซ่อมปกติ ผมก็บอกอาการรถกับช่าง ช่างก็บอกว่าขอดูอาการก่อนเเล้วก็ขอเบอร์โทรศัพท์ผมใว้ เเล้วผมก็กลับมาที่หอเพื่อรอช่างโทรมา ปรากฎว่าทางช่างโทรมาบอกว่าน้องรถหัวฉีดน้ำมันเสียต้องเปลี่ยนใหม่นะ ผมก็ถามช่างว่าเท่าไร เค้าก็บอกว่าประมาณ1800ครับน้อง ผมก็เลยตอบว่าโห่พี่เเพงจังผมสู้ราคาไม่ไหวหรอกพี่ไม่กี่วันมานี้รถเพิ่งซ่อมมาเอง งั้นเดี่ยวเอารถกลับไปจอดที่พักเพื่อนผมก่อน
ผมสู้ไม่ไหวจริงๆ ตอนนั้นผมอยู่ที่หอก็รอเพื่อนออกกำลังกายไรเสร็จ ผมก็บอกเพื่อนว่าเดี่ยวไปเอารถกันนะเราไม่ซ่อมเเล้วอ่ะคือช่างเค้าเรียกเเพงเกินเราจะเอารถกลับมาใว้ใต้หอนายก่อน เดี่ยวเราจะหาคนมายกรถเรากลับบ้านเราจะเอาไปซ่อมที่บ้าน
อ่ะ เพื่อนก็บอกโอเค ผมก็บอกว่าเดี่ยวเราไปกัน3ทุ่มคือเเถวถนนวชิราตอนนั้นรถก็ยังเยอะนะครับ เเล้วเพื่อนก็พาผมไปเอารถปกติ เเต่ตอนนั้นผมไม่กล้าขอช่วยทหารอีกเพราะเกรงใจ(คือขอช่วยหลายครั้งแล้ว) เเต่อาสัยว่าเพื่อนถ้อรถไม่เป็นอีก ผมก็บอกยังไงก็เดินลุนรถเองว่ะ ที่พักกับร้านห่างกันประมาณ2-3กิโลได้ พอถึงร้านผมก็ลงไปเอารถที่หน้าร้านซ่อมปกติผมก็เดินลุนรถมาตลอดถนนวชิรา เชื่อไหมว่าเเม่คงเเม่ค้า พวกคนทั่วไปที่เดินซื้อของยืนดูเราเเบบนิ่งเฉย เดินผ่านเจ้าหน้าที่ ที่อำนวยความสดวกประชาชนก็คือดูผมเเบบไม่สนใจเเทนที่จะถามว่าน้องรถเป็นไร เค้าได้เเค่มอง ผมก็ไม่ได้คิดไร ยิ่งเดินคนยิ่งหันดูเยอะขึ้น คือมองในสายตาที่นิ่งเฉยมาก ผมก็พยามรีบเดินเพื่อให้ถึงหอใวใวอ่ะ ก็มีเพื่อนผมขับตามหลังมาตลอด คือคนเเถวนั้น
เค้าเป็นวีรบุรุษน่ายกย่องครับ คนสุราษฎร์ธานีสมเเล้วที่เค้าเรียกว่าเมืองคนดี ต่อไปนี้ก็ต้องกลับมาใช้ชีวิตปกติเหมือนเดิมเเล่ะ อีกอยากจะบอกคือ(คนสุราษฎร์ที่ผมว่าอ่ะก็คือเพื่อนผมเอง)^^
คือไม่ได้อะไรมากหลอกคับเเค่ออกมาระบายความรู้สึกเเย่กับน้ำใจคนแถวนั้น..ปล.
ขอบคุณนะที่มาตามรับตามส่ง
ขอบคุณสำหรับความมริตภาพที่ดี
ขอบคุณที่ดูเเลเราให้ที่พักที่นอนเราเป็นอย่างดี
ขอบคุณทุกอย่างนะครับ
ยังไงผมก็ขอฝากเป็นอุทาหรณ์สอนตัวเองว่าครั้งหนึ่งผมเคยเจอเรื่องเเบบนี้..!!
ฝันดีครับ