สวัสดีค่ะ
เราเลิกกับแฟนที่คบกันมา 8 ปี ตลอดเวลาที่คบกันให้อภัยมาหลายครั้งค่ะ ด้วยความไม่ซื่อสัตย์ของเขาค่ะ
เหตุผลที่ทนคบกันมา อาจจะเพราะเราอยู่ตัวคนเดียว อยู่ไกลจากพ่อแม่ จึงมีเขาอยู่ในชีวิตเรามาตลอด เหมือนเป็นที่พึ่งทุกอย่างในชีวิตของเรา
ตลอดเวลาที่คบกัน จะมีเรื่องนอกใจให้จับได้ทุกปี เขาก็มักจะมาขอคืนดี ต่างคนต่างตัดกันไม่ขาด จึงยืดเยื้อกันมา
ครั้งสุดท้ายที่เลิกกัน เนื่องจากจับได้ว่าเขานอกกายมาเป็นเวลา 1 ปีค่ะ ไม่ได้เป็นการคบซ้อน แต่มีเพื่อเป็นคู่นอนกัน
ก่อนหน้าจะจับได้เขาก็ยังทำตัวปกติมาตลอด เราเจอกันทุกวันค่ะ เนื่องจากบ้านใกล้กัน จะแยกกันแค่ตอนจะกลับบ้านนอน
หลังจากที่เลิกกันไป เขาพยายามขอโทษ ไม่ถึง 1 เดือนเขาก็ไปมีแฟนใหม่ค่ะ ไปมีความสุข เริ่มต้นชีวิตใหม่ ลืมเราสิ้นเลยค่ะ
เราผ่านวันที่เลวร้ายมาด้วยตัวเอง ไม่พร้อมเปิดใจรับใครเข้ามา ผ่านพ้นมาได้ 5 เดือน อาการเหมือนกำลังจะดีขึ้น ก็โดนเล่นตลกอีกรอบ
เขาไลน์มาหาวันเสาร์ บอกว่า "คิดถึง เรามีโอกาสกลับมาไหม" มาบอกทั้งๆที่ไม่ได้เลิกกับแฟนคนปัจจุบันของเขา
เขาบอกว่า อยากกลับมาทำสิ่งดีๆตอบแทน ตอนแรกตั้งใจไปมีชีวิตใหม่ไปเลย เพราะก็รู้ตัวว่าระหว่างเรามันมอดไหม้ไปหมดแล้ว
แต่พอได้ลองไปอยู่กับคนอื่น ก็ยังคิดถึงเรา รู้สึกว่าคนๆนั้นในอนาคตต้องเป็นแค่เรา นึกภาพเป็นคนอื่นไม่ได้
ในใจลึกๆก็ยังรู้สึกกับคนๆนี้ไว้มาก อาจจะเพราะความผูกพันธ์ และยังเหลือความรักอยู่
แต่เราก็ตัดสินใจ บอกไปว่ากลับไปไม่ได้ตอนนี้ กลับไปไม่ลง สิ่งที่เขาทำไว้มันยังหลอกหลอน
แล้วเขาก็ยังดูเป็นคนเดิมๆ ทำอะไรไม่คิด มาบอกลอยๆเหมือนเผื่อฟลุ๊ค ทั้งๆที่ยังมีแฟนอยู่
วันรุ่งขึ้นเขาก็ไปบอกเลิกแฟนเขา เพื่อให้เราเห็นว่าเขาขาดเราไม่ได้จริงๆ
แต่คืนนั้นเราก็ได้ยืนยัน บทสรุปไปว่า เราจะยังไม่กลับไป ถึงจะบอกไปแบบนั้น แต่ในใจเป็นทุกข์ที่ลึกๆก็ยังคิดว่า ถ้าสำนึกจริงๆและขาดไม่ได้จริงๆ
ไม่ว่านานแค่ไหน เขาคงจะพิสูจน์ให้เห็นเอง แต่อีกใจก็รู้นิสัยผู้ชายคนนี้ดี ว่าเขาคงกลับไปง้อแฟนคนนั้น คงอยู่คนเดียวไม่ได้
แล้วก็เป็นอย่างที่เราคิดค่ะ เขากลับไปง้อผู้หญิงที่เพิ่งบอกเลิกไปเมื่อวาน โดยบอกเราว่า ที่ไปง้อเพราะรู้สึกว่าทำไม่ถูกกับผู้หญิงคนนั้น
แต่ใจเขาอยู่ที่เราแล้ว เขาคงฝืนได้ไม่นาน แล้ววันนั้นเขาจะกลับมาใหม่ ถึงเราจะตัดสินใจยังไงก็ตาม
เราก็ได้คุยกัน ยอมรับว่าเรามีทั้งอารมณ์ขยะแขยงเรื่องนี้ ทั้งผิดหวังในตัวเองที่ยังไม่ยอมหลุดออกมาจากบ่วงนี้ และผิดหวังที่สุดท้ายคนนี้ก็ไม่เปลี่ยน
แต่พอใจเย็นลง ก็ได้เตือนเขาให้เขาเลิกเห็นแก่ตัว ให้เขาคิดได้อย่างแท้จริงในสักวัน และพบกับความสุขในชีวิตสักที ก่อนที่ชีวิตจะสายเกินไป
(แฟนอายุ 27 ปีแล้วค่ะ)
พอบอกลากันเสร็จ ตัวเองก็เหมือนต้องเริ่มนับ 1 ใหม่ แต่ก็คิดว่าตัวเองจะผ่านไปได้ เพราะหนักกว่านี้เราก็ผ่านมาได้ด้วยตัวเอง
2ชั่วโมงถัดมาค่ะ
เขาพิมพ์มาบอกว่า เขาเลิกกับแฟนคนนั้นแล้ว... เขาพยายามแล้ว ไปเจอหน้ากันก็รู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้ว เขาก็ส่งแชทมาให้อ่านทั้งหมด
ผู้หญิงเขาก็เหมือนอยากให้โอกาสอีกครั้งนะคะ แต่เขาก็ยืนยันซ้ำว่าจะไป แล้วเขาก็ดูจะมาเดินหน้าง้อเราเต็มตัว ซึ่งทำให้เราค่อนข้างเริ่มทุกข์
ความรู้สึกตอนนี้เรา คือ อยากหลุดพ้นค่ะ อยากกลับไปมีชีวิตที่ตัวเองเคยผ่านมาได้ ถึงแม้ตอนนี้จะรู้สึกกลับไปไม่ลง
แต่ก็กลัวตัวเองจะใจอ่อน กลับไปคืนดีอีกรอบค่ะ แล้วก็คงทุกข์ไม่จบไม่สิ้น
อยากขอวิธีคิดให้พาตัวหลุดพ้นจากเรื่องนี้ค่ะ และอยากรู้ว่าบนโลกนี้ผู้ชายแบบนี้จะมีวันที่เขาคิดจะกลับตัวได้จริงๆไหมคะ
ความรัก 8 ปีที่เหมือนเป็นบ่วงกรรม
เราเลิกกับแฟนที่คบกันมา 8 ปี ตลอดเวลาที่คบกันให้อภัยมาหลายครั้งค่ะ ด้วยความไม่ซื่อสัตย์ของเขาค่ะ
เหตุผลที่ทนคบกันมา อาจจะเพราะเราอยู่ตัวคนเดียว อยู่ไกลจากพ่อแม่ จึงมีเขาอยู่ในชีวิตเรามาตลอด เหมือนเป็นที่พึ่งทุกอย่างในชีวิตของเรา
ตลอดเวลาที่คบกัน จะมีเรื่องนอกใจให้จับได้ทุกปี เขาก็มักจะมาขอคืนดี ต่างคนต่างตัดกันไม่ขาด จึงยืดเยื้อกันมา
ครั้งสุดท้ายที่เลิกกัน เนื่องจากจับได้ว่าเขานอกกายมาเป็นเวลา 1 ปีค่ะ ไม่ได้เป็นการคบซ้อน แต่มีเพื่อเป็นคู่นอนกัน
ก่อนหน้าจะจับได้เขาก็ยังทำตัวปกติมาตลอด เราเจอกันทุกวันค่ะ เนื่องจากบ้านใกล้กัน จะแยกกันแค่ตอนจะกลับบ้านนอน
หลังจากที่เลิกกันไป เขาพยายามขอโทษ ไม่ถึง 1 เดือนเขาก็ไปมีแฟนใหม่ค่ะ ไปมีความสุข เริ่มต้นชีวิตใหม่ ลืมเราสิ้นเลยค่ะ
เราผ่านวันที่เลวร้ายมาด้วยตัวเอง ไม่พร้อมเปิดใจรับใครเข้ามา ผ่านพ้นมาได้ 5 เดือน อาการเหมือนกำลังจะดีขึ้น ก็โดนเล่นตลกอีกรอบ
เขาไลน์มาหาวันเสาร์ บอกว่า "คิดถึง เรามีโอกาสกลับมาไหม" มาบอกทั้งๆที่ไม่ได้เลิกกับแฟนคนปัจจุบันของเขา
เขาบอกว่า อยากกลับมาทำสิ่งดีๆตอบแทน ตอนแรกตั้งใจไปมีชีวิตใหม่ไปเลย เพราะก็รู้ตัวว่าระหว่างเรามันมอดไหม้ไปหมดแล้ว
แต่พอได้ลองไปอยู่กับคนอื่น ก็ยังคิดถึงเรา รู้สึกว่าคนๆนั้นในอนาคตต้องเป็นแค่เรา นึกภาพเป็นคนอื่นไม่ได้
ในใจลึกๆก็ยังรู้สึกกับคนๆนี้ไว้มาก อาจจะเพราะความผูกพันธ์ และยังเหลือความรักอยู่
แต่เราก็ตัดสินใจ บอกไปว่ากลับไปไม่ได้ตอนนี้ กลับไปไม่ลง สิ่งที่เขาทำไว้มันยังหลอกหลอน
แล้วเขาก็ยังดูเป็นคนเดิมๆ ทำอะไรไม่คิด มาบอกลอยๆเหมือนเผื่อฟลุ๊ค ทั้งๆที่ยังมีแฟนอยู่
วันรุ่งขึ้นเขาก็ไปบอกเลิกแฟนเขา เพื่อให้เราเห็นว่าเขาขาดเราไม่ได้จริงๆ
แต่คืนนั้นเราก็ได้ยืนยัน บทสรุปไปว่า เราจะยังไม่กลับไป ถึงจะบอกไปแบบนั้น แต่ในใจเป็นทุกข์ที่ลึกๆก็ยังคิดว่า ถ้าสำนึกจริงๆและขาดไม่ได้จริงๆ
ไม่ว่านานแค่ไหน เขาคงจะพิสูจน์ให้เห็นเอง แต่อีกใจก็รู้นิสัยผู้ชายคนนี้ดี ว่าเขาคงกลับไปง้อแฟนคนนั้น คงอยู่คนเดียวไม่ได้
แล้วก็เป็นอย่างที่เราคิดค่ะ เขากลับไปง้อผู้หญิงที่เพิ่งบอกเลิกไปเมื่อวาน โดยบอกเราว่า ที่ไปง้อเพราะรู้สึกว่าทำไม่ถูกกับผู้หญิงคนนั้น
แต่ใจเขาอยู่ที่เราแล้ว เขาคงฝืนได้ไม่นาน แล้ววันนั้นเขาจะกลับมาใหม่ ถึงเราจะตัดสินใจยังไงก็ตาม
เราก็ได้คุยกัน ยอมรับว่าเรามีทั้งอารมณ์ขยะแขยงเรื่องนี้ ทั้งผิดหวังในตัวเองที่ยังไม่ยอมหลุดออกมาจากบ่วงนี้ และผิดหวังที่สุดท้ายคนนี้ก็ไม่เปลี่ยน
แต่พอใจเย็นลง ก็ได้เตือนเขาให้เขาเลิกเห็นแก่ตัว ให้เขาคิดได้อย่างแท้จริงในสักวัน และพบกับความสุขในชีวิตสักที ก่อนที่ชีวิตจะสายเกินไป
(แฟนอายุ 27 ปีแล้วค่ะ)
พอบอกลากันเสร็จ ตัวเองก็เหมือนต้องเริ่มนับ 1 ใหม่ แต่ก็คิดว่าตัวเองจะผ่านไปได้ เพราะหนักกว่านี้เราก็ผ่านมาได้ด้วยตัวเอง
2ชั่วโมงถัดมาค่ะ
เขาพิมพ์มาบอกว่า เขาเลิกกับแฟนคนนั้นแล้ว... เขาพยายามแล้ว ไปเจอหน้ากันก็รู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้ว เขาก็ส่งแชทมาให้อ่านทั้งหมด
ผู้หญิงเขาก็เหมือนอยากให้โอกาสอีกครั้งนะคะ แต่เขาก็ยืนยันซ้ำว่าจะไป แล้วเขาก็ดูจะมาเดินหน้าง้อเราเต็มตัว ซึ่งทำให้เราค่อนข้างเริ่มทุกข์
ความรู้สึกตอนนี้เรา คือ อยากหลุดพ้นค่ะ อยากกลับไปมีชีวิตที่ตัวเองเคยผ่านมาได้ ถึงแม้ตอนนี้จะรู้สึกกลับไปไม่ลง
แต่ก็กลัวตัวเองจะใจอ่อน กลับไปคืนดีอีกรอบค่ะ แล้วก็คงทุกข์ไม่จบไม่สิ้น
อยากขอวิธีคิดให้พาตัวหลุดพ้นจากเรื่องนี้ค่ะ และอยากรู้ว่าบนโลกนี้ผู้ชายแบบนี้จะมีวันที่เขาคิดจะกลับตัวได้จริงๆไหมคะ