พ่อแม่รักลูกเท่ากันจริงหรอ????

แต่ก่อนเราเป็นลูกคนเดียว แล้วจะมีพี่และน้อง (ลูกพี่ลูกน้องกัน) ที่พ่อกับแม่รับมาเลี้ยงไว้เรารู้สึกว่าเราถูกเลือกปฏิบัติมากๆตั้งแต่เด็กจนโต หลายๆอย่างทำให้อดคิดไม่ได้ว่า พวกเขากำลังให้ความสำคัญ แคร์ความรู้สึกคนอื่นมากกว่าลูกตัวเอง ยิ่งตอนนี้แม่เรามีน้องเราอยากให้แม่กับพ่อดูแลน้องในท้องดีๆ เราซื้อนมมาให้แม่กิน บอกแม่กินนู้นนี่เพื่อบำรุงครรภ์ตลอด แล้วพี่ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกันเขาก็ท้องนี่ก็แอบคิดว่าพ่อแม่ไปให้ความสำคัญกับพี่มากกว่าลูกในท้องตัวเอง. 

ปล. ชอบใช้เหตุผลที่ว่าพาอแม่ของลูกพี่ลูกน้องหย่าร้างกัน สงสารเลยให้ความใส่ใจ แต่ลืมลูกตัวเองไปหรือป่าว คนที่พ่อแม่เขาเลิกกันได่ดีก๋เยอะเยะไป

    **ใครมีประสบการณ์บ้างคะหรือแนะนำทัศนคติดีๆได้นะคะ**