อยูคนเดียวนานๆแล้วเหมือนเป็นบ้ามากค่ะ

สวัสดีค่ะ เนื่องจากสถานการณ์โควิด ทำให้ต้องกักตัวอยู่ที่ห้อง ไม่ได้ออกไปไหน แทบไม่ได้เจอใคร ปัจจุบันพักอยู่หอพักใกล้มหาวิทยาลัย เนื่องจากกำลังศึกษาอยู่ค่ะ ซึ่งตอนนี้อยู่คนเดียว เดินวนไปวนมา เราบอกไม่ใช่คน extrovert หรือ introvert อะไรขนาดนั้น เราเป็นคนธรรมดาๆเลยค่ะทั่วไปๆ ที่มีเวลาว่างก็ออกไปสังสรรค์กับเพื่อน แต่ก็ไม่ได้บ่อยนะคะ แบบไปร้านเหล้าคือสามสี่เดือนถึงจะไปครั้ง ไปเที่ยวต่างจังหวัดแบบปีละครั้งสองครั้ง อะไรประมาณนี้ ซึ่งโอเคกับชีวิตตรงนั้นมากๆ วันเรียนเราก็ไปมหาวิทยาลัย ทำให้เราได้เจอเพื่อนเจอคนมากมาย เลิกเรียนกลับห้อง อยู่คนเดียวได้ชิลๆ และสามารถทำแบบนี้ได้ทุกๆวันโดยไม่เกิดอาการใดๆเลยค่ะ แต่มาตอนนี้คือสภาพจิตใจเราแย่มาก คืออยู่คนเดียว ไม่เจอใคร มีคุยกับเพื่อนในไลน์อะไรงี้บ้าง แต่เวลาส่วนใหญ่คืออยู่ในห้องอย่างเดียว ทำให้เรา depress มากๆ อยู่ๆก็อยากร้องไห้ อยู่ๆก็หัวเราะ เหมือนจะเป็นบ้า ดูหนังก็แล้ว ซีรีย์ก็แล้วิ ล้างห้องน้ำ ทำความสะอาด คือแบบทำทุกอย่างจนไม่รู้จะทำอะไรแล้ว ทำให้ช่วงนี้วันๆคือตื่นมา เล่นโทรศัพท์ เข้าแอพสั่งอาหาร กิน และก็นอน คือมีแค่นี้เลยค่ะ และหลังๆนี้เริ่มหลอนค่ะ เหมือนไม่ได้อยู่คนเดียว ได้ยินเสียงนู่นนี้นั้นไปหมด เสียงที่อยู่ตั้งนานไม่ได้ยินกลับได้ยินไปซะทุกอย่าง เช่นเสียงลมกระทบราวตากผ้า อาบน้ำอยู่ได้ยินเสียงคนเคาะปะตูงี้ ตอนกลางคืนก็ได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดิน คือรู้ว่ามีคนเดินมาจริงๆเพราะได้ยินเสียงลิฟ แต่ปกติมันไม่ชัดขนาดนี้ พยายาเปิดเพลง เปิดข่าว (หลังๆมานี้ไม่ดูข่าวเลยค่ะ ยิ่งดูยิ่งท้อแท้) คือให้มีเสียงตลอดเวลาจะได้ไม่คิดมาก ดูอะไรนิดอะไรหน่อยก็ร้องไห้ ล่าสุดอินเตอร์เน็ตใช้ไม่ได้เพราะตัดเงินไม่สำเร็จ โทรไปหาคอลเซ็นเตอร์เรายังร้องไห้เลยคือแค่โทรไปถามว่าทำไมตัดไม่สำเร็จ ยังแทบฟูมฟาย55555(เหมือนตื้นตันมีคนคุยด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้5555) คือเหมือนมันเครียดมาก ไหนจะเรียนออนไลน์ที่ไม่โฟกัสเท่ากับในห้อง สอบไฟนอล ทำรายงานอึดอัดจริงๆค่ะ ใครมีวิธีแก้ได้โปรดช่วยแชร์หรือแนะแนวทางก็ได้ค่ะ เราไม่ไหวแล้ววว

ปล.กลับบ้านไปก็ไม่มีคนอยู่บ้านค่ะ และบ้านอยู่ต่างจังหวัด ไม่มีรถมอไซต์หาอะไรกินก็ยาก  เลยตัดสินใจอยู่ที่หอค่ะ

กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกหากผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ