เราอยู่คนเดียวมาตลอดและเชื่อเสมอว่ามีใครสักคนรอเราอยู่ ทุกวันเราคิดถึงเขามาก เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร เรานอนร้องไห้ทุกวัน เราไม่รู้ว่าจะแก้ปัญหานี้ยังไง เราทำทุกอย่างหานู่นหานี่ทำตลอดไม่ให้ตัวเองฟุ้งซ่าน
ไม่เข้าใจว่าทำไมคนอื่นเขาถึงมีความรักง่ายกันจัง แต่เรากับยิ่งพยายามยิ่งไม่ได้กลับมา คนบางคนที่เจอมาก็มองแต่ภายนอกไม่ได้มองความจริงใจเลย คือตอนนี้เราโคตรอยากรู้เลยคนๆนั้นของเราอยู่ที่ไหนแล้วมันทำอะไรอยู่
สุดท้ายเราแค่อยากระบาย อย่าด่าเราเลยนะคะ พยายามจะไม่ทำตัวโง่ๆแล้ว แต่น้ำตามันไหลมาเอง ไม่คิดว่าการรอคอยจะทรมานขนาดนี้ พยายามตามหาก็ำม่เจอ ที่เจอก็ไม่ดี อัดอั้นจริงๆค่ะ ไม่คิดว่าตัวเองจะอ่อนแอขนาดนี้
ทำยังไงไม่ร้องไห้คะ พยายามแล้ว
ไม่เข้าใจว่าทำไมคนอื่นเขาถึงมีความรักง่ายกันจัง แต่เรากับยิ่งพยายามยิ่งไม่ได้กลับมา คนบางคนที่เจอมาก็มองแต่ภายนอกไม่ได้มองความจริงใจเลย คือตอนนี้เราโคตรอยากรู้เลยคนๆนั้นของเราอยู่ที่ไหนแล้วมันทำอะไรอยู่