เสียเพื่อนเพราะยาบ้า

สวัสดีคับเพื่อนๆพี่ๆทุกคน

ผมได้รู้จัดเพื่อนคนนี้ตอนประมาณผมเรียนม.3จากเพื่อนที่เรียนตอนประถมด้วยกัน เพื่อนผมมีฐานะที่ดีถึงดีมากเค้าเป็นคนที่ไม่ติดหรุไม่เลือกครบเพื่อนที่ฐานะ นานๆไปก้อสนิดกันมาเรื่อยๆ ผมและเพื่อนได้ลองเล่นกัญชากันแล้วก้อเล่นกันมาเรื่อยๆ (ผมว่ากัญชามีความจิงใจต่อกันไม่เคยคิดไม่ดี มีอะไรก้อปรืกษากัน) เรื่องยาบ้าสมัยนั้นมันแพงมากเม็ดละ350-500บาทเลยทีเดียว พวกดราเลยไม่อยากจะลองมันสักเท่าไร(แต่ก้อเคยเล่นในสมัยนั้น)  หลังจากที่ครบกันมาคือเราสนิดกันมากกินเที่ยวด้วยกัน 

เหตุการครั้งแรกที่ทำให้ผมเริ่มคิดว่าเพื่อนผมเริ่มจะหัวเสียประมาก คือเราอายุ28ปีเพื่อนมันอยากทำงานเปนของตัวเองซื่งผมก้อได้ ทำงานอยู่กับเพื่อนผม และได้ชวนเพื่อนๆที่เรารู้จักและเรียนมาด้วยกันมาทำงานรวมกัน เพื่อนผมก้อเริ่มชักชวนกันเล่นยาไปด้วยทำงานไปด้วยจนกระทั้งงานที่เราทำนั้นมันเริ่มจะไม่เปนงาน จะเล่นยากันส่วนใหญ่ จนอาการมันเริ่มจะไม่ค่อยสนิดใจกับผมเริ่มระแวงผม ผมก้อออก ห่างแต่ยังทำงานที่เดียวกัน แล้ววันนึงเพื่อนผมมันก้อระแวงเพื่อนที่ทำงานด้วยกันทุกคน จนแต่ละคนเริ่มหนีออก ไปทีละคนจนหมด ผมคิดว่าสิ่งที่มันกำลังทำมันคงจะคิดได้ในเมื่อไม่มีคัยครบ ผมไม่เจอไม่คุยกันประมาณ3-4เดื่อน เพื่อนทุกคนที่ออกจากมันก้อไม่เจอกันแล้ววันนึง มีงานแต่งเพื่อนเราทุกคนได้มาเจอกัน(เพื่อนผมมันมาตั้งแต่งานเช้า) เพื่อนผมมันเมามากมัน ส่วนพวกเราที่มันระแวงก้อมากันทุ่มสองทุ่มแล้ว มันเจอพวกผมมันบอกว่ามันขอโทด ผมถามมะนว่าเลิกยังมันบอกว่าเลิกตั้งแต่ที่พวกเราหนีมันไป จนผมกับมันได้มาคุยกันและดื่มกินเที่ยวด้วยกันเหมือนเดิม มันก้อชวนผมกับไปทำงานกับมันอีก ผมก้อไปทำกับมันต่อเพราะดูแล้วมันคงไม่ยุ่งอีก จนแล้วจนรอดก้อเหมือนเดิมเราเล่นยาเหมือนเดิมแต่มันก้อมีอาการที่ระแวงผม หนักกว่าเก่า จนทุกวันนี้ผมก้อยังทำงานที่มัน แต่มันก้อไม่มามันสั่งลูกน้องอีกคนให้ทำงาน โดยที่ลูกน้องอีกคนรับงานมาแล้วก้อแจงงาน มันไม่สนิดใจกับผมแล้วทุกอย่างที่มันให้ผมดูแลมันไปให้ลูกน้องอีกคนดูแล ผมกับมันไม่ค่อยได้คุยกัน

เรื่องนี้ผมเอามาแนะนำให้สำหรับคนที่มีเพื่อนและยังเล่นยาอยู่อย่าให้ยามาตัดความเพื่อนที่ดีต่อกันเลยผมกับเพื่อนครบกัน (เสียเวลา20ปีที่รู้จักกันมารู้แบบนี้ไม่ต้องรู้จักกันเสียดีกว่า)  ครั้งนึงเราเคยเป็นเพื่อนสนิด ปล.ถ้าผมพิมไม่แล้วอ่านไม่เข้าใจก้อขอโทษด้วยเรื่องย่อๆ