อยู่ๆน้องก็บ้า​ อากาศมันร้อน​ หรือน้องมันดีด

เข้าเรื่องเลย​ น้องชายพึ่งย้ายมาอยู่กับผมได้1ปี​ ทุกอย่างปกติดี​ น้องไม่ดื้อไม่ซนแถมได้รับคำชมจากครูอีก​ ผมรู้สึกปลื้มมากๆที่น้องเป็นเด็กดี​ แต่ช่วงเวลาดีๆมันก็หมดลงไปตอนเดือนกุมภา​ วันนั้นผมไปรับน้องกลับบ้านตามปกติ​ แต่ที่ไม่ปกติก็คือน้องผมเอง​ นางทำหน้าตาอมทุกข์เดินมาขึ้นรถ พอผมถามนางก็ไม่ตอบแต่นางมองตาขวางใส่​ ผมตกใจกับพฤติกรรมนี้มากตั้งแต่เล็กจนโต​ ผมไม่เคยเห็นนางทำตาแบบนี้ใส่เลย​ แต่ผมก็ไม่ใส่ใจมากขับรถต่อไป โดยผมเองก็สัมผัสได้ว่านางทำตาขวางใส่ผมตลอดทาง​ พอถึงบ้านเหมือนนางจะพูดพึมพำอะไรสักอย่าง​ แต่ผมไม่ได้ยินเพราะมันเบามาก​ แล้ววันนั้นนางไม่ยอมลงมากินข้าวเรียกเป็นสิบรอบก็ไม่ยอมมา  ผมเลยต้องไปตามถึงห้อง​ พอถึงหน้าห้องผมก็ต้องตกใจ​สุดขีด​ เพราะผมเห็นเลือดเลอะอยู่บนพื้นพร้อมกับมีดก่น​ใบนึง​ ผมรีบพังประตูไปหาน้องสิ่งที่ผมเห็นข้างใน​ มันทำให้ผมแทบทรุดเลย​ ผมเจอศพกระต่ายตัวนึงนอนแนบนิ่งอยู่บนพื้น​ โดยที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นฝีมือใคร​ น้องหันหน้ามาหาผมแล้วก็แสยะยิ้ม บอกว่าอยากกินกระต่ายต้มทำให้หน่อยดิ​ ผมกลืนน้ำลายแทบไม่ลงเลย​ อึ่งมากกับสิ่งที่เห็นแล้วดูเหมือนว่านางจะชอบใจอีกสะด้วย​ สักพักนางชี้หน้าผมแล้วก็หัวเราะใส่เหมือนคนบ้า​ "ทำไมทำหน้างั้นอ่ะ5555​  5555"นางหัวเราะเสียงดังมาก​ จนผมแทบสติหลุดเลยทีเดียว​ ผมรีบออกจากห้องแล้วปล่อยให้นางหัวเราะอยู่อย่างงันทั้งคืน​ โดยผมเองก็นอนไม่หลับทั้งคืน​ ฟังเสียงนางหัวเราะอยู่อย่างงั้นแหละ​ พอตอนเช้านางก็ตกใจวิ่งมาหาผม​ บอกว่าทำไมกระต่ายมาอยู่ในห้องอ่ะ​ แล้วเลือดใครอ่ะเต็มพื้นเลย​ ตอนนั้นผมโมโหมากด่านางไม่ยอมหยุดเลย​ นางก็ทำหน้างงอ่ะ​ ประมาณกูทำอะไรผิดมาด่ากูไมอ่ะ​ พอวันนั้นผ่านไปทุกอย่างก็กลับมาสู่ภาวะปกติแต่ผมก็แอบระแวงอยู่ว่ามันจะกลับมาบ้าอีกเมื่อไร​

ปล.เนื้อเรื่องอาจจะดูสับสน ผมก็ขออภัยด้วยเนื่องจากคีย์บอร์ดมันพัง​ เลยต้องใช้โทรสับพิมพ์แทน​