ปัญหาจิตใจ รู้สึกแย่ตลอดเวลา ทำไงดี?

ช่วงนี้ยิ่งไวรัสโควิด-19ระบายเนี่ยทำให้หลายๆคนไม่กล้าออกจากบ้านเลย หนึ่งในนั้นก็คือผมนี่แหละ55 มันทำให้ผมมีปัญหาทางด้านจิตใจมากๆ แต่เดิมผมมีปัญหาเรื่อองจิตใจอยู่แล้ว(แต่ไม่เคยไปหาหมอหรือจิตแพทย์มาก่อนเลย) รายเลือดปัญหาที่ว่านี้คือ ชอบรู้สึกแย่ ชอบบั่นทอนจิตใจตตัวเอง จิตใจไม่สงบ คิดมากแล้วจะวนมาทำร้ายตัวเองบ่อย สาเหตุคือ 1.ส่วนตัวผมมีครอบครัวปกติครับ แต่ผมรู้สึกว่าครอบครัวผมขาดความอบอุ่น(ในที่นี้หมายถึงพ่อแม่ทำงานแล้วไม่มีเวลาให้เหมือนๆคนอื่น) และผมก็มีแนวคิดที่ไม่เขากับคนในครอบครัวเลยแม้แต่คนเดียว 2.ปัญหาความรัก มันเป็นเรื่องที่ปัญญาอ่อนมากเลยก็ว่าได้นะครับกับไอ้เรื่องนี้ แต่สำหรับผมที่แย่มาตั้งแต่ต้นมันทำให้ผมต้องการคนที่จะช่วยฮีลสภาพจิตใจเราให้ไปต่อในวันข้างหน้าได้ แต่นานเข้ามันไม่เป็นดั่งหวัง ยิ่งทำให้จิตใจผมแย่ลงไปเรื่อยๆ 
 
-----หลังจากส่วนนี้ผมจะระบายอะไรต่างๆในใจออกมานะครับ----
ในกรณีของความรัก หน้าที่ง่ายๆของแต่ละคนคือ เป็นที่พึ่งให้กันและกัน ให้กำลังใจกัน สนับสนุนกันในสิ่งที่ดี แบ่งปันความสุขให้กัน แต่กับผมผมจะเป็นแค่ฝ่ายให้ซะส่วนมาก(90%เลยมั้ง) แล้วที่ให้ไปผมหวังแค่ให้เค้าให้ความสุขหรือเป็นกำลังใจให้กันหน่อย แต่ก็ไม่เป็นอย่างนั้น ยิ่งคบหากันนานเท่าไหร่ผมยิ่งเริ่มตระหนักได้ว่า ผมรักเค้ามากแต่ไม่รู้ว่าเค้าจะรักผมบ้างมั้ย หรือถ้ารักเราคงจะไปกันไม่ได้เพราะเธอไม่เคยเห็นค่าเราเลยในวันที่ผมรู้สึกแย่ ผมเพียงหวังว่าจะได้รับกำลังใจเป็นการฮีล เพื่อให้ใช้ชีวิตต่อไปได้(จริงๆก็ไม่ขนาดนั้นมั้ง55) อาจจะเป็นเพราะความรักในวัยเรียน(มหาลัย)ที่ทำให้อะไรๆมันดูเร็วเกินจริง 
 
ผมที่เป็นคนคิดมากในช่วงที่ไอ้ไวรัสนี้ระบาด มันทำให้อาการผมแย่ลงมากๆ การเยี่ยวยาจิตใจของผมคือสูบบุหรี่ เจอเพื่อน และเจอแฟน(ท่านๆคงสงสัยบ่นขนาดนี้ยังอยากเจอ ขอตอบเลยว่าผมรักเค้าครับแค่อยากเห็นหน้าอยากสัมผัส มันช่วยผมได้นะครับคงเพราะผมหลอกตัวเองด้วยแหละมั้ง555) แต่ก็ไม่มีโอกาสได้ไปเจอใครเลย ยิ่งกับแฟนสาวผมชักสงสัยว่าอาจจะมีมือที่สามที่จะมาพังความสัมพันธ์ เพราะความสัมพันธ์ของเราก็แย่เข้าไปทุกวันๆ ยิ่งเพราะผมมักเป็นแบบนี้ ยิ่งผนวกกับการหมดรักของหญิงสาว คิดๆไปแล้วก็ตลกแล้วก็เศร้า5555 
 
ลักษณะการแสดงออก : เธอมักไม่สนความรู้สึกขอผม เธอนั้นเอาแต่ใจไม่ค่อยจะสนความคิดของผมเท่าไหร่ เธอพยายามเพื่อผมอยู่นะในช่วงเวลาหนึ่ง แต่เมื่อก่อไฟถ้าไม่เติมฟืนสักวันมันคงดับไป เช่นกันกับเธอ ผมเกลียดเวลาเธอตอบข้อความของผมแบบส่งๆ ผมเกลียดเวลาผมทักไปหาตอนเธอออนไลน์ แต่เธอก็ออฟไลน์หนีไป ผลเกลียดเวลาที่เธอดองแชทผม ผมเกลียดเวลาที่เธอทำเป็นเศร้ามากกว่า ทำเหมือนผมไม่เศร้า ผมเกลียดเวลาที่เธอเห็นเพื่อนก่อนผม ผมเกลียดที่เธอชอบพาเพื่อนมาด้วย ผมเกลียดที่เธอชอบบ่นเรื่องผมกับเพื่อนเธอ ผมเกลียดมากๆเวลาที่เธอประชดผม(ทั้งๆที่ผมไม่ได้ทำผิด) ผมเกลียดเวลาที่เธอโกหก ผมเกลียดเวลาที่เธอบ่ายเบี่ยง ผมอยากจะอธิบายอะไรๆหลายๆอย่างให้เธอ แต่เธอก็ไม่เคยจะรับฟัง ทุกๆครั้งที่ผมโกรธเธอมากๆผมมักจะแพ้ให้กับความว่า คิดถึง แต่ไม่ก็หวังจะได้ยินคำว่ารักอยู่เหมือนกัน 
 
**จริงๆผมอยากระบายออกมาอีกเยอะ แต่มันเหลือแค่ความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบาย**
**ได้ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ พิมพ์อะไรไร้สาระหรือพิมพ์อะไรผิดไปก็ขอโทษด้วยนะครับ**
 
 
เก็บความรู้สึกไว้ในใจ ไม่บอกใครกลัวคนอื่นรู้.