คุณคิดว่าการที่เรายังรักใครสักคนทั้งที่รู้ว่าเค้าไม่ได้รักเรามันคือความรักจริงๆไหมคะ

คือเราแอบชอบเพื่อนสนิทของเราคนหนึ่งคะ แอบชอบมาตั้งแต่สมัยยุมัธยมแล้วเค้ารู้นะคะว่าเราชอบแต่เค้าก็ไม่ได้พูดอะไรเราคิดว่าเค้าค
งเห็นแก่ความเป็นเพื่อนของเราคะเค้าถึงยังดีกับเราอยู่เสมอ คอยให้คำปรึกษา คอยเตือนเราในสิ่งที่เราทำผิด เค้าเป็นคนเดียวที่เรารู้สึกรักและผูกพันธ์มากคะจนกระทั่งเรียนจบ ม.6 เรากับเค้าเรียนกันคนละที่ เราเลยตัดสินใจบอกความในใจกับเค้าแต่สุดท้ายเค้าก็ให้คำตอบเราอย่างที่เราคิดไว้อยู่แล้วค่ะ แม้ว่าเค้าไม่ได้บอกว่าไม่ได้รักแต่คำพูดของเค้ามันชัดเจนอยู่แล้วคะ เค้าบอกว่าถึงแม้เราจะเป็นอย่างอืนไม่ได้แต่เค้ายังเป็นเพื่อนที่ดีและให้คำปรึกษาให้กับเราได้เสมอ ตอนนั้นเราเสียใจมากคะ  เราไม่ทักหาเค้าเป็นเวลาหนึ่งปีเต็มคะและสุดท้ายเราก็ตัดสินใจทั้งไปหาเค้าอีกแต่เค้าก็ยังเหมือนเดิมคะ คอยให้คำปรึกษาเราตลอดจนมันทำให้เราไม่อยากเสียเค้าไปคะ แต่สุดท้ายเค้าก็ไปทำงานที่ต่างประเทศคะเรายินดีกับเค้าและพอรู้ว่าเค้ามีคนคุยอยู่แล้วคะ เค้ายังใช้คำพูดเหมือนเดินบอกเราให้เราดูแลตัวเองดีๆ มันทำให้เราร้องไห้ไม่หยุดเลยละพอเค้าไปอยู่ที่นู้นเราก็ได้คุยกันเรื่อยๆคะจนถึงวันเกิดของเราเราขอให้เค้าอวยพรให้เราเป็นคนสุดท้ายคะแต่เค้าลืมเรารอจนถึงเช้าแต่เค้าก็ไม่มา เราเลยคิดว่าอย่าไปหวังอะไรกับเค้าเลยเรามันก็แค่เพื่อนคนหนึ่งสำหรับเขาเท่านั้น พอผ่านไปหลายวัน เค้าทักมาขอโทษที่ลืมวันเกิดเราคะ เราเองก็ว่าจะไม่ตอบแล้วนะคะสุดท้ายก็ตอบเค้าไปและให้เค้าอวยพรวันเกิดให้ตอนนั้นรู้สึกเหมือนมีความสุขมากๆเลยคะ และสุดท้ายบทสนธนาของเรากับเค้าก็ค่อยๆสั้นลงจนเราอยากจะตัดใจอีกครั้ง แต่เราก็ยังคิดถึงเค้าคะทั้งที่รู้ว่าคนในใจเค้าไม่ใช่เรา เราสงสัยตัวเองมากเลยว่าทำไมรักคนที่เค้าไม่ได้รักตัวเองมาได้ยังไงมาตั้ง6 ปี