ใครไม่ใช่ลูกคนโปรดบ้างคะ⁉️

ลูกคนเดียวจะไม่เข้าใจความรู้สึกนี้ เรามีน้องชาย1คนตั้งแต่เล็กจนโตแม่ก็โอ๋น้องมาตลอดตามใจทุกอย่างมีแต่พ่อที่เป็นกลางแต่พ่อกับแม่เลิกกันตอนเราอยู่ป.4ตอนนี้เราจบม.6แล้วตั้งแต่พ่อแม่แม่เลิกกันเราเหมือนไม่ได้รับความรักอีกเลยไปพูดกับญาติๆเขาก็บอกว่าแม่ก็รักลูกเหมือนกันมีแม่ที่ไหนไม่รักลูก เรารู้ว่าแม่รักลูกเหมือนกันแต่แม่รักไม่เท่ากัน เราทำทุกอย่างเองตั้งแต่พ่อเลิกกับแม่ ซักผ้ารีดผ้างานบ้านทุกอย่างถ้าวันไหนไม่ทำแม่ก็จะเอามาเปรียบกับลูกคนอื่นว่าลูกเขาเป็นผู้ชายเขาทำทุกอย่างนู้นนี่นั่น บางทีก็ด่าขึ้นอี ไล่ไปอยู่ที่อื่น ด่าสารพัด แต่กับน้องเราไม่เคยด่า ทำกับข้าวก็ทำให้แต่น้องกินไม่เคยทำเผื่อเราแต่พอเราทำแม่บอกให้ทำเผื่อน้อง เราพลาดอะไรนิดหน่อยแม่ไม่เคยให้กำลังใจมีแต่ด่าซ้ำ เราได้เป็นคัวแทน รร ไปแข่งกีฬาชนะ เต้นชนะ เรียนดีขึ้นแม่ไม่เคยดีใจกับเราแต่กับน้องได้ไปแข่งบอลแม่อวยน้องสุดเวลาไปบ้านญาติหรือกับเพื่อนแม่ ทำให้เรารู้สึกว่าตั้งแต่เล็กยั้นโตแม่ไม่เคยรักเราเลยแม้แต่นิดเดียว น้องถูกทุกอย่างแม้ทำผิด อย่างเห็นการณ์ที่ผ่านมาวันเกิดน้องพาเพื่อนมามั่วสุมกินเหล้ากันเราพอเข้าใจ รถท่อดังเข้าออกเราก็กลัวข้างบ้านเขาแจ้งจับเพราะไม่นานมานี้เขาแจ้งมาเราก็กลัวมีปัญหาเลยไปว่าน้องตะหวาดขึ้นมา ว่ารู้แล้วไม่ต้องมายุ่ง ละก็มีปากเสียงขึ้นและก็ทะเลาะกันน้องต่อยหน้าเรา เราโทรบอกแม่(แม่เราทำงานออกต่างจังหวัดหน่อยไม่ค่อยอยุ่บ้าน)แม่ก็ทำเฉยไม่ว่าอะไรน้องสักคำ พาผู้หญิงมามั่วที่บ้านแม่ก็ไม่ว่าอะไรแต่ทีกับเราอะไรนิดหน่อยด่าบ้านแตก พยามทำดีทุกอย่างทำงานบ้านทุกอย่างตั้งแต่เล็กยั้นโตเราเหมือนไม่เคยมีความดีเลย ทะเลาะกับแม่แต่ละครั้งแม่จะด่าเราอีลูก เสมอเราก็พูดในใจว่าเวลาแม่เป็นอะไรเข้า รพ ไม่สบายก็อีลูกนี่ไม่ใช่หรอ เราทะเลาะกะแม่เหมือนเป็นเรื่องปกติไปแล้วแต่เวลาทะเลาะทุกครั้งเราร้องไห้จนหลับบางครั้งเราคิดที่จะฆ่าตัวตายก็มี อยากไปอยู่กับพ่อเมียใหม่พ่อก็ไม่โอเครกับเรา ใครเจอเหตุการณ์แบบนี้มาแชร์กันหน่อยค่ะแล้วปลอบใจตัวเองแบบไหน