สวัสดีค่ะ เราจะมาแชร์เรื่องราวในtinderของเรา ต้องบอกก่อนเลยว่า เราเล่นเพราะแค่อยากเช็คเรทติ้งแค่นั้น เล่นมาประมาณ 2 เดือน ก็แมตซ์เยอะพอสมควร แต่ไม่ได้คุยกับใครเลย เราก็ปัดๆเล่นไปเรื่อย จนไปเจอคนๆนึง เค้าก็ดูหน้าตาทั่วๆไป แต่ว่าการแต่งตัวทำให้เค้าดูดี เราเลยลองปัดขวาดู สรุปก็แมตซ์กันเลย เค้าปัดเรามาก่อน จากนั้นเค้าก็ทักเรามาทันที ไม่รู้อะไรดลใจ เราตอบเค้าไป รู้ตัวอีกทีก็คุยกับเค้าไปแล้ว
พี่เค้าอายุมากกว่าเรา 2 ปี คุยไปคุยมา เราไม่อยากคุยกับเค้าในtinderแล้ว อยากได้ไลน์ แต่ด้วยความที่เป็นผู้หญิงก็ไม่กล้าขอก่อนอ่ะเนอะ5555 เลยพูดหว่านล้อมจนพี่เค้าเป็นคนขอไลน์เราเอง เราก็คุยกันมาสักพัก เราก็อยากเจอเค้านะคะ เต๊าะกันไปกันมา แต่ก็ไม่มีใครพูดว่าขอนัดเจอกัน อีกอย่างก็คงเพราะCovid-19นี่ล่ะค่ะ ไปกล้าไปไหนเลย
เราจะเรียกแทนตัวเองว่า พี่ กับ หนู เวลาเค้าเรียกเรา หนู หนูทำไร หนูกินไรยัง อึ้ยย เขินจังวะ5555
ยิ่งคุยกับเค้าเรายิ่งรู้สึกดี แล้วเค้าก็เป็นคนในแบบที่เราชอบ แต่เราก็ดูเค้าไม่ค่อยออกว่าเค้ารู้สึกดีกับเราบ้างมั้ย หลังๆมา เค้าก็ดูไม่ค่อยตอบ ต่างจากช่วงแรกที่รับส่งมุขกันแบบโบ๊ะบ๊ะมาก เราคิดว่าพี่เค้าอาจจะไม่คลิกกับเราก็ได้ แล้วอีกอย่างนึงเราก็อยู่ไกลกันด้วย อีกเดือน สองเดือนนี้เราก็ต้องฝึกสอน คงไม่มีเวลาให้ใคร ตอนนี้เรื่องของเรากับพี่เค้ายังไงก็ดูเป็นไปไม่ได้ ที่สำคัญเรากลัวความเสียใจ
เราตัดสินใจว่าจะเลิกคุยกับเค้า แบบค่อยๆหายไป ตอบให้น้อยลง จนเมื่อวานนี้เราไม่ตอบไลน์เค้า เค้าก็ไม่ได้ตามเราเหมือนครั้งก่อนๆ เราเลยคิดว่าพี่เค้าคงตัดแล้วเหมือนกัน มันก็ดีนะคะ ได้อยู่กับตัวเอง ไม่ต้องไปคาดหวังในตัวใคร ไม่ต้องกลัวเสียใจ
จนช่วง 3-4 ทุ่ม เค้าไลน์มาถามหา โทรมา จนถึงตอนนี้ก็ยังตามอยู่ค่ะ ก็มีใจอ่อนคิดถึงแหละ แต่เราก็ไม่ได้รับไม่ตอบ เป็นแบบนี้ดีแล้ว เราไม่กล้าบอกเค้านะว่าเราหายไปทำไม แต่เราอยากให้เค้ารู้ว่า
“...หนูขอโทษนะที่ไม่ได้บอกว่าเป็นอะไร ตอนนี้หนูยังดีไม่พอ หนูไม่กล้าไปชอบพี่ หนูกลัวเสียใจ ถ้าถึงตอนนั้น วันที่หนูอยู่ใกล้พี่มากกว่านี้ แล้วพี่กับหนูยังไม่มีใคร หนูจะทำให้พี่ชอบหนู ทำให้เรื่องของเรามันเป็นไปได้มากกว่านี้...”
26/03/63
ความรู้สึกดีๆ ใน Tinder
พี่เค้าอายุมากกว่าเรา 2 ปี คุยไปคุยมา เราไม่อยากคุยกับเค้าในtinderแล้ว อยากได้ไลน์ แต่ด้วยความที่เป็นผู้หญิงก็ไม่กล้าขอก่อนอ่ะเนอะ5555 เลยพูดหว่านล้อมจนพี่เค้าเป็นคนขอไลน์เราเอง เราก็คุยกันมาสักพัก เราก็อยากเจอเค้านะคะ เต๊าะกันไปกันมา แต่ก็ไม่มีใครพูดว่าขอนัดเจอกัน อีกอย่างก็คงเพราะCovid-19นี่ล่ะค่ะ ไปกล้าไปไหนเลย
เราจะเรียกแทนตัวเองว่า พี่ กับ หนู เวลาเค้าเรียกเรา หนู หนูทำไร หนูกินไรยัง อึ้ยย เขินจังวะ5555
ยิ่งคุยกับเค้าเรายิ่งรู้สึกดี แล้วเค้าก็เป็นคนในแบบที่เราชอบ แต่เราก็ดูเค้าไม่ค่อยออกว่าเค้ารู้สึกดีกับเราบ้างมั้ย หลังๆมา เค้าก็ดูไม่ค่อยตอบ ต่างจากช่วงแรกที่รับส่งมุขกันแบบโบ๊ะบ๊ะมาก เราคิดว่าพี่เค้าอาจจะไม่คลิกกับเราก็ได้ แล้วอีกอย่างนึงเราก็อยู่ไกลกันด้วย อีกเดือน สองเดือนนี้เราก็ต้องฝึกสอน คงไม่มีเวลาให้ใคร ตอนนี้เรื่องของเรากับพี่เค้ายังไงก็ดูเป็นไปไม่ได้ ที่สำคัญเรากลัวความเสียใจ
เราตัดสินใจว่าจะเลิกคุยกับเค้า แบบค่อยๆหายไป ตอบให้น้อยลง จนเมื่อวานนี้เราไม่ตอบไลน์เค้า เค้าก็ไม่ได้ตามเราเหมือนครั้งก่อนๆ เราเลยคิดว่าพี่เค้าคงตัดแล้วเหมือนกัน มันก็ดีนะคะ ได้อยู่กับตัวเอง ไม่ต้องไปคาดหวังในตัวใคร ไม่ต้องกลัวเสียใจ
จนช่วง 3-4 ทุ่ม เค้าไลน์มาถามหา โทรมา จนถึงตอนนี้ก็ยังตามอยู่ค่ะ ก็มีใจอ่อนคิดถึงแหละ แต่เราก็ไม่ได้รับไม่ตอบ เป็นแบบนี้ดีแล้ว เราไม่กล้าบอกเค้านะว่าเราหายไปทำไม แต่เราอยากให้เค้ารู้ว่า
“...หนูขอโทษนะที่ไม่ได้บอกว่าเป็นอะไร ตอนนี้หนูยังดีไม่พอ หนูไม่กล้าไปชอบพี่ หนูกลัวเสียใจ ถ้าถึงตอนนั้น วันที่หนูอยู่ใกล้พี่มากกว่านี้ แล้วพี่กับหนูยังไม่มีใคร หนูจะทำให้พี่ชอบหนู ทำให้เรื่องของเรามันเป็นไปได้มากกว่านี้...”
26/03/63