คิดหนีหลายครั้งที่ทะเลาะกับพ่อเรื่องน้องชายตัวเองเพราะเราเป็นปากไม่ดีเเต่เราก็ไม่เคยทำร้ายมันแต่กลับกลายเป็นพ่อโกธรเราที่ไปว่าน้องพอเราพูดพ่อก็ด่าเราเตะเราตบหน้าเราเรานอนดึกก็ถูกด่าเราคุยกับเพื่อนก็ถูกด่าเราไปกับเพื่อนก็ถูกด่าเรายอมรับว่าเราเป็นคนขี้เกียจแต่พอถึงเวลาเราก็ทำหมดทุกอย่างพ่อเคยบอกว่าเกลียดเราในใจลึกโคตรเสียใจเลยคือน้องชายเราไมาสามารถพูดหรือแตะตัวมันได้เลยมันนอนดึกเค้าก็ไม่ด่าเล่นเกมไปกับเพื่อนเค้าก็ไม่ว่าพาเพื่อนมาเค้าก็ไม่ด่าแต่ทำไมทีกับเราเค้าถึงแบบนี้เรารู้สึกว่าพ่อแม่รักน้องคนกลางมากกว่าเราเวลาเราโดนพ่อตบตียังแต่น้องคนเล็กที่มาช่วยห้ามตลอดทั้งชีวิตเรามีแค่น้องคนเล็กที่มันยุกับเราเสมอ#ถ้าหนีออกมาคือคิดดีแล้วใช่มั้ยหรือไม่