สวัสดีค่ะ เจ้าของกระทู้เป็นคนรักแมวมากๆ เรามีเรื่องจะเราให้ฟัง ก่อนอื่นเราต้องขอเกริ่นนำตอนไปเจอน้องก่อนนะคะ คือเราเพิ่งกลับถึงบ้านวันนี้ค่ะบ้าน เพิ่งขนของออกจากห้องที่เคยอยู่ ซึ่งก่อนหน้านั้นเราพักอยู่ที่จังหวัดนนทบุรี เราเลี้ยงแมวค่ะ ก่อนหน้าที่ไปได้น้องมา มีอยู่วันหนึ่งเราได้ไปเที่ยวเล่นงานวัดกับเพื่อน เป็นช่วงกลางคืนนะคะ แล้วช่วงที่เราจะเข้าไปไหว้พระในศาลาเล็กเราได้เห็นแมวตัวสีขาว ตัวเล็กๆน้อยๆ เห็นครั้งแรกถูกชะตากะน้องมากๆ พอเราไหว้เสร็จเราก็ออกมาเจอน้อง อุ้มน้อง พาน้องมาเล่น น้องก็ดูเหมือนจะติดเรา จนเราตัดสินใจจะพากลับมาอยู่ด้วย และเราก็เหลือบไปเห็นแมวอีกตัวกำลังเดินมาค่ะ มันมาเล่นกับแมวตัวที่เราอุ้ม เจ้าหน้าที่วัดบอกว่า สองตัวนี้เป็นพี่น้องกัน เราก็โอเคงั้นเอาไปสองตัวเลย น้องจะได้มีเพื่อนเล่น และตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันคือรักน้องมากๆค่ะ
จนเราจะออกจะที่นี่หมายถึงออกถาวรเลยนะคะ ทำเรื่องไปว่าจะออกจากห้องวันที่ 5 เมษา แต่มาเจอช่วงโควิด พ.ร.ก เราเลยต้องรีบกลับบ้านวันนี้ เพราะกลัวว่าหลังจาก26ไปจะขนของข้าม ตจว ไม่ได้ แต่เพื่อนๆไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ วันนี้เราไม่ได้เข้าหมอชิต เรากลับรถของที่บ้านค่ะ เมื่อวานก็เลยโทรบอกที่บ้านว่าจะกลับนะ ให้มารับ พร้อมบอกว่าจะเอาแมวไปที่นั่นด้วย แต่ที่บ้านเราไม่ยอมค่ะ เขาไม่ได้เป็นคนเชิงถึงขั้นต้องใช้คำว่าเกลียดแมวนะ แต่ว่าเขาเป็นแนวที่ไม่ชอบเลี้ยงสัตว์เลี้ยงเพราะแบบในความคิดเขานะคะก็ทำนองว่าชอบปีนโต๊ะอาหาร ชอบมายุ่งย่ามเกะกะ เขาไม่ชอบเสียงร้องเขามองว่าน่ารำคาญ ที่บ้านยื่นคำขาดว่าไม่ให้ เรายิ่งขอร้อง เขายิ่งบ่นเรา เราพยายามขอร้องอ้อนวอนสุดชีวิตแล้ว เมื่อคืนก็นอนร้องไห้ทั้งคืน มูฟออนไม่ได้จริงๆ พยายามทักหาพี่ๆน้องๆเพื่อนๆที่เรารู้จัก เผื่อเขาจะช่วยเราได้ เพราะต่อให้เราไม่เลี้ยงน้องแล้ว เราก็อยากให้น้องมีคนดูแล แต่ก็ไม่มีเลยค่ะ เราเป็นห่วงน้องมากค่ะ เราเลี้ยงอาหารการกินไม่มีตกบกพร่อง เนี่ยตอนนี้ยังพิมพ์ไปร้องไห้ไปอยู่เลยค่ะ เมื่อคืนช่วงกลางดึก เราว่ากำลังจะหยุดร้อง แต่พอน้องมานอนบนพุงเรา งื้ออ เราร้องใหญ่เลย เราพูดเลยค่ะว่า ถ้าจะไม่ได้ดูแลหนูแล้วจริงๆ มี๊ขอให้หนูโตไวๆนะ และขอให้ได้เกิดเป็นมนุษย์เกิดเป็นลูกหลานนะ เช้าวันนี้ก่อนกลับบ้านมา เราไปส่งน้องที่วัดมา ใจเราแทบขาดค่ะ จนตอนนี้เราก็ยังร้องไห้อยู่ ช่วงที่กินข้าวเสร็จ เหมือนเดิมค่ะ เรานั่งซึมเศร้าเสียใจ ร้องไห้ ที่บ้านไม่มีใครแคร์ความรู้สึกเราเลยว่าเป็นไงบ้าง ทุกคนเห็นนะคะว่าเราเสียใจ แต่แม่ก็ไม่ได้พูดอะไร แม่นอนดูทีวี ส่วนพ่อก็บ่นเราว่าเราเอาแต่ร้องไห้
ปล.ถ้าเราพิมพ์เยอะไปเราขอโทษนะคะ แต่เรามูฟออนจากน้องไม่ได้เลย มีพิมพ์ตกหล่นพิมพ์ผิดบ้างนะคะ
และถ้าใครอยากดูแลน้อง ทักหลังไมค์มาได้นะคะเรายินดีบอกพิกัดน้องค่ะ
ที่ตั้งเป็นกระทู้คำถามเพราะพันทิปยังไม่ยืนยันการลงทะเบียนสมัครสมาชิกค่ะ
ถูกบังคับให้เอาแมวที่รักมากไปปล่อย เสียใจมากค่ะ
จนเราจะออกจะที่นี่หมายถึงออกถาวรเลยนะคะ ทำเรื่องไปว่าจะออกจากห้องวันที่ 5 เมษา แต่มาเจอช่วงโควิด พ.ร.ก เราเลยต้องรีบกลับบ้านวันนี้ เพราะกลัวว่าหลังจาก26ไปจะขนของข้าม ตจว ไม่ได้ แต่เพื่อนๆไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ วันนี้เราไม่ได้เข้าหมอชิต เรากลับรถของที่บ้านค่ะ เมื่อวานก็เลยโทรบอกที่บ้านว่าจะกลับนะ ให้มารับ พร้อมบอกว่าจะเอาแมวไปที่นั่นด้วย แต่ที่บ้านเราไม่ยอมค่ะ เขาไม่ได้เป็นคนเชิงถึงขั้นต้องใช้คำว่าเกลียดแมวนะ แต่ว่าเขาเป็นแนวที่ไม่ชอบเลี้ยงสัตว์เลี้ยงเพราะแบบในความคิดเขานะคะก็ทำนองว่าชอบปีนโต๊ะอาหาร ชอบมายุ่งย่ามเกะกะ เขาไม่ชอบเสียงร้องเขามองว่าน่ารำคาญ ที่บ้านยื่นคำขาดว่าไม่ให้ เรายิ่งขอร้อง เขายิ่งบ่นเรา เราพยายามขอร้องอ้อนวอนสุดชีวิตแล้ว เมื่อคืนก็นอนร้องไห้ทั้งคืน มูฟออนไม่ได้จริงๆ พยายามทักหาพี่ๆน้องๆเพื่อนๆที่เรารู้จัก เผื่อเขาจะช่วยเราได้ เพราะต่อให้เราไม่เลี้ยงน้องแล้ว เราก็อยากให้น้องมีคนดูแล แต่ก็ไม่มีเลยค่ะ เราเป็นห่วงน้องมากค่ะ เราเลี้ยงอาหารการกินไม่มีตกบกพร่อง เนี่ยตอนนี้ยังพิมพ์ไปร้องไห้ไปอยู่เลยค่ะ เมื่อคืนช่วงกลางดึก เราว่ากำลังจะหยุดร้อง แต่พอน้องมานอนบนพุงเรา งื้ออ เราร้องใหญ่เลย เราพูดเลยค่ะว่า ถ้าจะไม่ได้ดูแลหนูแล้วจริงๆ มี๊ขอให้หนูโตไวๆนะ และขอให้ได้เกิดเป็นมนุษย์เกิดเป็นลูกหลานนะ เช้าวันนี้ก่อนกลับบ้านมา เราไปส่งน้องที่วัดมา ใจเราแทบขาดค่ะ จนตอนนี้เราก็ยังร้องไห้อยู่ ช่วงที่กินข้าวเสร็จ เหมือนเดิมค่ะ เรานั่งซึมเศร้าเสียใจ ร้องไห้ ที่บ้านไม่มีใครแคร์ความรู้สึกเราเลยว่าเป็นไงบ้าง ทุกคนเห็นนะคะว่าเราเสียใจ แต่แม่ก็ไม่ได้พูดอะไร แม่นอนดูทีวี ส่วนพ่อก็บ่นเราว่าเราเอาแต่ร้องไห้
ปล.ถ้าเราพิมพ์เยอะไปเราขอโทษนะคะ แต่เรามูฟออนจากน้องไม่ได้เลย มีพิมพ์ตกหล่นพิมพ์ผิดบ้างนะคะ
และถ้าใครอยากดูแลน้อง ทักหลังไมค์มาได้นะคะเรายินดีบอกพิกัดน้องค่ะ
ที่ตั้งเป็นกระทู้คำถามเพราะพันทิปยังไม่ยืนยันการลงทะเบียนสมัครสมาชิกค่ะ