เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมซึ่งถ้ารวมปีนี้ด้วยก็คงเป็นปีที่ 10
แต่ทุกอย่างมันต้องจบลงในปีที่ 9 เพราะว่าสุดท้ายแล้วผู้ชายเขาก็เลือกคนที่มาที่หลัง
ระหว่างที่คบกันมา 9 ปี เราเป็นทุกอย่างให้กับเขาจนเราคิดว่าเขาคงไม่มีวันที่จะทิ้งเราไปได้หรอกเพราะทุกครั้งที่เขามีคนอืนแล้วเราจับได้สุดท้ายแล้วเขาก็กลับมาขอโอกาสและเราก็ยอมใจอ่อนให้อภัยมาตลอดบางคนอาจจะมองว่าเราโง่ทำไมต้องยอมให้อภัยคนแบบนี้ซ้ำๆทั้งๆที่คนเราควรให้อภัย
ใครได้เกิน 3 ครั้ง เมื่อก่อนเคยคิดนะว่าถ้ามีอีกก็ไม่เอาแล้ว จบ พอ!! แต่สุดท้ายแล้วเวลาที่เรารักใครมากๆ คำว่าให้อภัยมันก็ไม่จบไม่สิ้นจริงๆ
ครั้งล่าสุดถ้าเขากลับมาง้อเรา เราก็คงใจอ่อนอีกเหมือนเคยแต่!! รอบนี้มันอาจจะเป็นไปไม่ได้แล้ว เพราะว่าเขาเลือกที่จะพาผู้หญิงคนใหม่เข้าไปอยู่ในชีวิตของเขาอย่างจริงจัง เราจะไม่เล่าเรื่องผู้หญิงคนก่อนๆเพราะถ้าเล่ามันคงยาวมาก อ่านไปค่ะ 3 วัน3 คืนก็คงจะอ่านไม่จบเพราะที่ผ่านมามันเยอะมากๆ จริงๆ
ขอเล่าถึงผู้หญิงคนล่าสุดที่เขาเลือกและผลักเราออกมาจากชีวิตของเขาแล้วกันนะคะ
เมื่อวันที่ 1 พ.ย 2563 ที่ผ่านมา
มีแชทเฟสแจ้งเตือนข้อความจากใครก็ไม่รู้ขึ้นว่า ตัวเอง!!!
เป็นแฟนกับ A(นามสมมุติ) หรอ เราได้อ่านข้อความปุ๊บน่าชานิดๆเพราะรู้เลยว่าผู้หญิงคนนั้นจะพูดอะไรต่อ
เราก็แบบใช่ค่ะ ทำไมหรอ นางก็พูดมาประมาณว่า อ๋อ ไม่น่าวันนั้นตอนเช้านอนอยู่ด้วยกันเห็นเฟสเธอโทรมา
ก็เลยลองทักเฟสมาดูว่าเป็นแฟน A อยู่ใช่ไหมเพราะ A บอกกับเราว่าเขาเลิกกับเธอไปแล้ว ตอนนั้นคือแบบใจเต้นแรงมากกกกกกก
ผู้หญิงนางเล่าให้ฟังว่าที่เชื่อว่าโสดเพราะว่า A พานางไปเจอ พ่อ แม่ พี่ชาย หลาน นางที่บ้านมาแล้วนางก็เลยเชื่ออย่างสนิทใจว่า A คงไม่มีแฟน
เพราะกล้าพาเข้าบ้านโดยที่ทุกคนก็ไม่ได้ว่าอะไร อันนี้แหละคือสิ่งที่ทำให้เราเจ็บใจมากที่สุดเพราะเราคิดว่าคนที่บ้านเขารักเรามากกก
เขาคงไม่กล้าปล่อยให้ผู้คนไหนเข้ามาได้หรอก ลืมบอกไปว่าเรากับ A อยู่คนละบ้านนะคะเขาอยู่กับพ่อแม่เขา แต่เราก็ไปบ้านเขาเป็นประจำเพราะบ้านเราอยู่ไม่ไกลกันแต่มีช่วงหลังๆที่เราไม่ค่อยได้ไปเลยเพราะต่างคนต่างทำงานเลยไม่ค่อยมีเวลาให้กัน ต่อทุกคนในบ้านเขาปิดปากเงียบสนิทมากจนเราไม่รู้เลยว่าเขาก็พาผู้หญิงคนนั้นมาอยู่ด้วยที่บ้านเป็นเรื่องปกติจทุกคนชินและเห็นเป็นเรื่องปกติที่เขาคบผู้หญิงซ้อนสองคนแต่เเม่เขาสนิทกับเรามากจะชอบทักมาหาว่าไม่เห็นมาหาแม่เลยเป็นอะไรทะเลาะกับ A หรอตอนนั้นเรายังไม่รู้เรื่องเราก็ตอบไปว่าเปล่าจ้าช่วงนี้ทำงานไม่ค่อยมีเวลาปหาเลยแล้วนางก็เงียบไป
ตัดภาพเมื่อจบบทสนทนากับผู้หญิงคนนั้นในแชทเราก็ทักไปหา A เลยจ้าว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร
นางก็แบบเหมือนคงอึ้งๆไปแล้วถามกลับมาว่ามันทักไปหาหรอ เราก็ตอบว่าใช่ นางก็ตอบว่าแค่คุยเฉยๆไม่ได้มีอะไรเลยจริงๆ
แล้วเราก็บล็อคทุกอย่างของนางไปเพราะคิดว่ามันจบแหละพอเถอะ!!! เราก็หายไปจากนางระยะนึ่งซึ่งก็ไม่นานแล้ววววววววววววววววววววว
แม่นางก็ทักมาหาจ้าเหมือนประมาณว่าแม่รู้มาสักพักแล้วแต่แม่ไม่กล้าพูดแม่เสียดายเรานะอุตสาอยู่ร่วมทุกร่วมสุขกันมาตั้งเกือบ 10 ปีแม่ไม่อยากให้ไปไหน
แล้วเราก็ใจอ่อนยอมเลิกบล็อค A ก็ทักมาเลยว่าขอโทษนะ A ทำทุกอย่างพังเองขอให้เรากลับไปเถอะคือง้อแบบทุกอย่างยอมให้ทุกอย่างแม้แต่เงินเดือนหรือทองที่เขาซื้อทุกเส้นที่เขามีจะให้เราเป็นคนเก็บเงินเดือนทุกเดือนเขาก็จะให้เราเก็บหมดเลยตอนเราฟังก็คิดนะว่าคนทำผิดคิดอะไรพูดอะไรก็พูดได้หมดแหละ แต่เราก็โง่ไงยอมจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา อิควายอยากจะด่าตัวเองอยู่แบบนั้นแหละ เชื่อเลยแหละว่าเพราะความรักทำให้ผู้หญิงยอมโง่ได้จริงๆ
คือไม่ว่าจะทำงานเก่งใช้ชีวิตเก่งคนอื่นมองว่าเธอเก่งมากกในทุกๆเรื่องแต่พอเรื่องความรักกก โง่แบบงอหัวไม่ขึ้นเลยแหละ
สุดท้ายเราก็ยอมกลับไปเป็นเหมือนเดิม
แต่เรื่องมันยังไม่จบแค่นี้ทุกอย่างมันก็ดำเนินไปเหมือนทุกอย่างมันก็ปกติดีแต่สิ่งที่ไม่ปกติคือใจเรานี่แหละ
เรารู้สึกว่าใจเรามันพังมากกเวลาอยู่กับเขาเราก็จะร้องไห้บ่อยมาก แต่เราก็มีเวลาให้กันมากขึ้นอยุ่ด้วยกันทำกิจกรรมต่างๆด้วยกันมากขึ้น
รวมถึงเรื่องบนเตียงคือถี่มากจน A นางก็ถามว่าทำไมช่วงนี้ถึงดูเรามีอารมณ์บ่อยจัง
แล้วมีอยู่วันหนึ่งที่เราอยู่ด้วยกันโทรศัพท์ของ A ก็สั่นแล้วนางไม่ยอมรับสายเราก็ถามว่าใคร!!! โทรมานางบอกพี่ที่ทำงานพร้อมกับยืนโทรศัพท์ให้ดู
ซึ่งก็เป็นเบอร์ชื่อพี่ที่ทำงานจริงๆแต่เราสงสัยว่าทำไมถึงไม่รับสุดท้ายนางก็ต้องรับสายนั้นเราก็มองน่านางว่าจะพูดอะไรกับคนในโทรศัพท์
นางก็คุยฮาโหล อืมๆ เออๆ อะไรประมานนี้แหละเหมือนจะรีบๆวาง เราเลยหยิบโทรศัพท์นางมาแล้วเอาเบอร์ไปค้นหารายชื่อในไลน์
สรุป!!!! คือไม่ใช่พี่ที่ทำงานแต่เป็นเบอร์ผู้หญิงคนเดิมก็คือคนนั้นแหละด้วยความโมโหมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แบบขีดสุดเราปาโทรศัพท์ใส่น่านางพร้อมถีบAตกเตียงแล้วก็ถามว่านี่คือยังไม่เลิกคุยกับมันใช่ไหมห่ะ!!!!
นางก็นิ่งไปเลยน้ำตาเราไหลแบบเสียใจซ้ำเสียใจซ้อนทำไมเราต้องมาเจอเรื่องแย่ๆแบบนี้หลายๆครั้ง
รอบนี้คือเราตั้งใจตัดใจจริงๆๆๆ เราก็บอกว่าไม่เอาแล้วให้มันจบจริงๆสักทีเถอะ A ร้องไห้ออกมาเหมือนเป็นเด็กเลยบอกว่าขอโทษเราจริงๆเราไม่ผิดอะไรเลยเราดีทุกอย่างให้เราช่วยตบช่วยตี A แรงๆเลยได้ไหมเราก็บอกหึไม่อ่ะไม่มีประโยนช์ตบตีไปก็เจ็บไม่ได้ช่วยให้อะไรมันดีขึ้นเลยนะ
นางกได้แต่พูดความดีของเราทั้งมดทีเราเคยช่วยเหลือและทำให้นางมาตลอดและก็บอกว่าต่อไปนอนมันคงไม่มีอีกแล้วนี่มันก็คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วใช่ไหม
เราก็กอดกันร้องไห้ไปกับนางด้วยเราก็พร้อมจะตัดใจแล้วจริงๆๆหลังจากวันนั้นที่เราเดินออกมาจากชีวิตนางเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยยยย
แต่นางก็ทักมาบอกว่านางไม่ได้มีใครใหม่นะนางใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนของนางเราก็แอบหลงดีใจนะว่าดีเนอะที่นางก็ยอมเลิกกับผู้หญิงคนนั้นด้วย
ความจริงในใจเราก็ยังรักเขาอยู่แหละแต่ก็คิดแค่ว่าไม่อยากกลับไปอยู่ในจุดๆๆ เดิมอีกแล้ว
มีอยู่วันนึ่งด้วยความบังเอิญคือเราเขาไปหาแม่ A แบบไม่ได้บอกก โลกก็เหวี่ยงให้เรามาเจอกับ A และ ผู้หญิงคนเดิมเลยที่ทักเรามา
ก็คือสุดท้ายแล้ว A ก็เลือกที่จะใช้ชีวิตอยู่กับผู้หญิงคนนั้นแหละเราก็แอบจุกๆๆไปนิดนึ่งนะที่ทำไมต้องโกหกว่าไม่ได้มีใครหลอกเราทำไม
แม่A นางก็เขามากอดเราแล้วเราก็น้ำตาไหลเลยแม่ก็บอกสู้ๆนะ มีแฟนใหม่เมื่อไหร่พามาหาแม่ด้วยยังไงเราก็ยังเป็นลูกแม่เหมือนเดิม
เฮ้อออ นึกถึงตอนนั้นแล้วก็เศร้า คือช่วงเวลานั้นเราเศร้าอยู่ประมาณ 1-2 เดือนแบบร้องไห้บ่อยมากกแต่ที่ทรมานคือต้องแอบไปร้องไห้
เงียบๆคนเดียวเพื่อไม่ให้ใครเห็นเพราะเราไม่อยากให้ใครรู้ว่าเรากำลังเศร้าอยู่โดยเฉพาะคนที่บ้านเราไม่อยากให้คนที่รักเราเห็นเราไม่มีความสุข
เราเลยพยายามทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกินขึ้นทั้งที่หัวใจเรามันพังแบบไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิม กลับมายิ้มร่าเริงเหมือนทุกๆวันได้แล้วงานของเราเป็นงานที่ต้องพบเจอผู้คนคือจะเศร้าแค่ไหนก็ต้องค่อยยิ้มรับกับทุกเหตุการณ์ที่มันกำลังเกิดขึ้นในทุกๆวันใหเได้ซึ่งเรายิ้มกับตัวเองในกระจกทุกๆวันแล้วพูดกับตัวเองอยู่เสมอว่าเดี่ยวมันก็ผ่านไปสู้ๆนะทุกวันนี้เรารู้สึกว่าตัวเองเริ่มกลับมายิ้มได้และมีความสุขมากกว่าเดิมเพื่อนก็ถามเราว่าทำไมเราไม่แก้แค้นทำไมไม่ลุยให้ทั้งผู้หญิงผู้ชายมันอายแบบไม่มีที่อยู่กันไปเลยเราก็เลยตอบไปว่าหึ ไม่จำเป็นหรอกเดี๋ยวให้เวรกรรมทำงาน
เพราะเราเชื่อเสมอว่าใครทำอะไรย่อมได้รับผลจากการกระทำของตัวเองเสมอเราเลยไม่ยุ่งไม่คิดจะไปตบตีหรือแย่งชิ่งคืนกลับมาปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเวรกรรม
และเมื่อเวลาผ่านไปประมาน 3 เดือนแม่นางไลน์มาบอกว่ามีเรื่องจะเมาส์ว่างแล้วโทรหาแม่!!!
ในใจคือรู้แหละว่าแม่คุยเมาส์เรื่องลูกชายตัวเองแน่ๆ
เราฮาโหล>>>> จ๋าาา แม่มีอะไรจะเมาส์
แม่ >>> เมื่อคืนมันตีกันลั่นบ้านเลยยยแม่ต้องลงมาดูเราตกใจมากเพราะ9ปีที่เรารู้จักกับA มานางไม่ใช่คนหัวรุนแรงนางไม่เคยลงไม้ลงมือกับเราเลยแม้แต่ครั้งเดียวเราถามต่อห๊าาาตีกันเลยหรอแม่เรื่องอะไรอ่ะ??
แม่บอกว่าผู้หญิงมีชู้หายจากบ้านไป 2-3 อาทิตย์ไม่กลับมาเลย
แล้ว A ก็ดูเปลี่ยนไปเก็บตัวไม่ออกไปไหนเลิกงานกลับมาก็อยู่แต่บ้านเพื่อนมาหายังไล่เพื่อนกลับไปอีก
แม่ว่าเวรกกรรมคงตามมันแล้วแหละ
และแม่บอกถ้ามันเป็นคู่เวรคู่กรรมกันมันก็ต้องทนอยู่กันต่อไปแหละ
ในหัวเราตอนนั้นคือเห้ยยยเวรกกรรมมันเล่นงานไวขนาดนั้นเลยหรอวะ
ตอนนี้เป็นคนโสดที่รู้สึกว่าสบายใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เพราะเราไม่ต้องคิดอะไรเลยเรื่องของคนรักปกติมีแฟนจะต้องคอยคิดถึงคอยเป็นหวงนู้นนี่นั้นตอนนี้โฟกัสที่ตัวเอง ออกกำลังกาย ดูแลตัวเอง รักตัวเอง จนพี่ที่ทำงานมีแต่คนทักวาไปทำอะไรมาทำไมดูดีขึ้นเยอะเลยเราก็ได้แต่ยิ้มมมม
ทุกวันนี้คือมีความสุขกับชีวิตตัวเองมากๆๆ เพราะก็มีคนเขามาคุยทำให้หัวใจพ่องโตอยู่ตลอด55555555555555555555+
ใครที่กำลังเจอเรื่องแย่ๆอยู่ตอนนี้ให้พูดกับตัวเองเสอมนะคะว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป และเราก็ยังคงมั่นใจอยู่ดีแหละว่าสักวันคงจะมีคนดีๆที่เหมาะกับเราเข้ามาในเวลาที่ใช่เองถึงแม้เราจะไม่ได้รับความซื่อสัตย์คืนกลับมาจากรักครั้งเก่าอย่างน้องเราก็ยังคงมั่นคงศรัทธาในความรักครั้งใหม่ที่ยังไม่รู้ว่าจะเกิดขึ้นใหม่เมื่อไหร่เรายังคงเป็นคนเดิมที่จะซื่อสัตย์กับความรัก
ก่อนที่เรื่องดีๆจะเกิดขึ้นเรามักจะต้องผ่านและพบเจอกับเรื่องร้ายๆไปก่อนเสมอ
นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลยพิมพ์ผิดหรือเล่าวนไปวนมา งง ยังไงต้องกราบของโทษด้วยน้าาา......
สถานการณ์ Covid -19 ทำให้เรามีเวลาว่างมานั่งพิมพ์อยู่นี่แหละยังไงก็ดูแลสุภาพกันด้วยนะคะ บ๊ายยยยยยยยยยยยยย
เชื่อไหมเวรกกรรมมาไวกว่าจรวด
แต่ทุกอย่างมันต้องจบลงในปีที่ 9 เพราะว่าสุดท้ายแล้วผู้ชายเขาก็เลือกคนที่มาที่หลัง
ระหว่างที่คบกันมา 9 ปี เราเป็นทุกอย่างให้กับเขาจนเราคิดว่าเขาคงไม่มีวันที่จะทิ้งเราไปได้หรอกเพราะทุกครั้งที่เขามีคนอืนแล้วเราจับได้สุดท้ายแล้วเขาก็กลับมาขอโอกาสและเราก็ยอมใจอ่อนให้อภัยมาตลอดบางคนอาจจะมองว่าเราโง่ทำไมต้องยอมให้อภัยคนแบบนี้ซ้ำๆทั้งๆที่คนเราควรให้อภัย
ใครได้เกิน 3 ครั้ง เมื่อก่อนเคยคิดนะว่าถ้ามีอีกก็ไม่เอาแล้ว จบ พอ!! แต่สุดท้ายแล้วเวลาที่เรารักใครมากๆ คำว่าให้อภัยมันก็ไม่จบไม่สิ้นจริงๆ
ครั้งล่าสุดถ้าเขากลับมาง้อเรา เราก็คงใจอ่อนอีกเหมือนเคยแต่!! รอบนี้มันอาจจะเป็นไปไม่ได้แล้ว เพราะว่าเขาเลือกที่จะพาผู้หญิงคนใหม่เข้าไปอยู่ในชีวิตของเขาอย่างจริงจัง เราจะไม่เล่าเรื่องผู้หญิงคนก่อนๆเพราะถ้าเล่ามันคงยาวมาก อ่านไปค่ะ 3 วัน3 คืนก็คงจะอ่านไม่จบเพราะที่ผ่านมามันเยอะมากๆ จริงๆ
ขอเล่าถึงผู้หญิงคนล่าสุดที่เขาเลือกและผลักเราออกมาจากชีวิตของเขาแล้วกันนะคะ
เมื่อวันที่ 1 พ.ย 2563 ที่ผ่านมา
มีแชทเฟสแจ้งเตือนข้อความจากใครก็ไม่รู้ขึ้นว่า ตัวเอง!!!
เป็นแฟนกับ A(นามสมมุติ) หรอ เราได้อ่านข้อความปุ๊บน่าชานิดๆเพราะรู้เลยว่าผู้หญิงคนนั้นจะพูดอะไรต่อ
เราก็แบบใช่ค่ะ ทำไมหรอ นางก็พูดมาประมาณว่า อ๋อ ไม่น่าวันนั้นตอนเช้านอนอยู่ด้วยกันเห็นเฟสเธอโทรมา
ก็เลยลองทักเฟสมาดูว่าเป็นแฟน A อยู่ใช่ไหมเพราะ A บอกกับเราว่าเขาเลิกกับเธอไปแล้ว ตอนนั้นคือแบบใจเต้นแรงมากกกกกกก
ผู้หญิงนางเล่าให้ฟังว่าที่เชื่อว่าโสดเพราะว่า A พานางไปเจอ พ่อ แม่ พี่ชาย หลาน นางที่บ้านมาแล้วนางก็เลยเชื่ออย่างสนิทใจว่า A คงไม่มีแฟน
เพราะกล้าพาเข้าบ้านโดยที่ทุกคนก็ไม่ได้ว่าอะไร อันนี้แหละคือสิ่งที่ทำให้เราเจ็บใจมากที่สุดเพราะเราคิดว่าคนที่บ้านเขารักเรามากกก
เขาคงไม่กล้าปล่อยให้ผู้คนไหนเข้ามาได้หรอก ลืมบอกไปว่าเรากับ A อยู่คนละบ้านนะคะเขาอยู่กับพ่อแม่เขา แต่เราก็ไปบ้านเขาเป็นประจำเพราะบ้านเราอยู่ไม่ไกลกันแต่มีช่วงหลังๆที่เราไม่ค่อยได้ไปเลยเพราะต่างคนต่างทำงานเลยไม่ค่อยมีเวลาให้กัน ต่อทุกคนในบ้านเขาปิดปากเงียบสนิทมากจนเราไม่รู้เลยว่าเขาก็พาผู้หญิงคนนั้นมาอยู่ด้วยที่บ้านเป็นเรื่องปกติจทุกคนชินและเห็นเป็นเรื่องปกติที่เขาคบผู้หญิงซ้อนสองคนแต่เเม่เขาสนิทกับเรามากจะชอบทักมาหาว่าไม่เห็นมาหาแม่เลยเป็นอะไรทะเลาะกับ A หรอตอนนั้นเรายังไม่รู้เรื่องเราก็ตอบไปว่าเปล่าจ้าช่วงนี้ทำงานไม่ค่อยมีเวลาปหาเลยแล้วนางก็เงียบไป
ตัดภาพเมื่อจบบทสนทนากับผู้หญิงคนนั้นในแชทเราก็ทักไปหา A เลยจ้าว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร
นางก็แบบเหมือนคงอึ้งๆไปแล้วถามกลับมาว่ามันทักไปหาหรอ เราก็ตอบว่าใช่ นางก็ตอบว่าแค่คุยเฉยๆไม่ได้มีอะไรเลยจริงๆ
แล้วเราก็บล็อคทุกอย่างของนางไปเพราะคิดว่ามันจบแหละพอเถอะ!!! เราก็หายไปจากนางระยะนึ่งซึ่งก็ไม่นานแล้ววววววววววววววววววววว
แม่นางก็ทักมาหาจ้าเหมือนประมาณว่าแม่รู้มาสักพักแล้วแต่แม่ไม่กล้าพูดแม่เสียดายเรานะอุตสาอยู่ร่วมทุกร่วมสุขกันมาตั้งเกือบ 10 ปีแม่ไม่อยากให้ไปไหน
แล้วเราก็ใจอ่อนยอมเลิกบล็อค A ก็ทักมาเลยว่าขอโทษนะ A ทำทุกอย่างพังเองขอให้เรากลับไปเถอะคือง้อแบบทุกอย่างยอมให้ทุกอย่างแม้แต่เงินเดือนหรือทองที่เขาซื้อทุกเส้นที่เขามีจะให้เราเป็นคนเก็บเงินเดือนทุกเดือนเขาก็จะให้เราเก็บหมดเลยตอนเราฟังก็คิดนะว่าคนทำผิดคิดอะไรพูดอะไรก็พูดได้หมดแหละ แต่เราก็โง่ไงยอมจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา อิควายอยากจะด่าตัวเองอยู่แบบนั้นแหละ เชื่อเลยแหละว่าเพราะความรักทำให้ผู้หญิงยอมโง่ได้จริงๆ
คือไม่ว่าจะทำงานเก่งใช้ชีวิตเก่งคนอื่นมองว่าเธอเก่งมากกในทุกๆเรื่องแต่พอเรื่องความรักกก โง่แบบงอหัวไม่ขึ้นเลยแหละ
สุดท้ายเราก็ยอมกลับไปเป็นเหมือนเดิม
แต่เรื่องมันยังไม่จบแค่นี้ทุกอย่างมันก็ดำเนินไปเหมือนทุกอย่างมันก็ปกติดีแต่สิ่งที่ไม่ปกติคือใจเรานี่แหละ
เรารู้สึกว่าใจเรามันพังมากกเวลาอยู่กับเขาเราก็จะร้องไห้บ่อยมาก แต่เราก็มีเวลาให้กันมากขึ้นอยุ่ด้วยกันทำกิจกรรมต่างๆด้วยกันมากขึ้น
รวมถึงเรื่องบนเตียงคือถี่มากจน A นางก็ถามว่าทำไมช่วงนี้ถึงดูเรามีอารมณ์บ่อยจัง
แล้วมีอยู่วันหนึ่งที่เราอยู่ด้วยกันโทรศัพท์ของ A ก็สั่นแล้วนางไม่ยอมรับสายเราก็ถามว่าใคร!!! โทรมานางบอกพี่ที่ทำงานพร้อมกับยืนโทรศัพท์ให้ดู
ซึ่งก็เป็นเบอร์ชื่อพี่ที่ทำงานจริงๆแต่เราสงสัยว่าทำไมถึงไม่รับสุดท้ายนางก็ต้องรับสายนั้นเราก็มองน่านางว่าจะพูดอะไรกับคนในโทรศัพท์
นางก็คุยฮาโหล อืมๆ เออๆ อะไรประมานนี้แหละเหมือนจะรีบๆวาง เราเลยหยิบโทรศัพท์นางมาแล้วเอาเบอร์ไปค้นหารายชื่อในไลน์
สรุป!!!! คือไม่ใช่พี่ที่ทำงานแต่เป็นเบอร์ผู้หญิงคนเดิมก็คือคนนั้นแหละด้วยความโมโหมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แบบขีดสุดเราปาโทรศัพท์ใส่น่านางพร้อมถีบAตกเตียงแล้วก็ถามว่านี่คือยังไม่เลิกคุยกับมันใช่ไหมห่ะ!!!!
นางก็นิ่งไปเลยน้ำตาเราไหลแบบเสียใจซ้ำเสียใจซ้อนทำไมเราต้องมาเจอเรื่องแย่ๆแบบนี้หลายๆครั้ง
รอบนี้คือเราตั้งใจตัดใจจริงๆๆๆ เราก็บอกว่าไม่เอาแล้วให้มันจบจริงๆสักทีเถอะ A ร้องไห้ออกมาเหมือนเป็นเด็กเลยบอกว่าขอโทษเราจริงๆเราไม่ผิดอะไรเลยเราดีทุกอย่างให้เราช่วยตบช่วยตี A แรงๆเลยได้ไหมเราก็บอกหึไม่อ่ะไม่มีประโยนช์ตบตีไปก็เจ็บไม่ได้ช่วยให้อะไรมันดีขึ้นเลยนะ
นางกได้แต่พูดความดีของเราทั้งมดทีเราเคยช่วยเหลือและทำให้นางมาตลอดและก็บอกว่าต่อไปนอนมันคงไม่มีอีกแล้วนี่มันก็คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วใช่ไหม
เราก็กอดกันร้องไห้ไปกับนางด้วยเราก็พร้อมจะตัดใจแล้วจริงๆๆหลังจากวันนั้นที่เราเดินออกมาจากชีวิตนางเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยยยย
แต่นางก็ทักมาบอกว่านางไม่ได้มีใครใหม่นะนางใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนของนางเราก็แอบหลงดีใจนะว่าดีเนอะที่นางก็ยอมเลิกกับผู้หญิงคนนั้นด้วย
ความจริงในใจเราก็ยังรักเขาอยู่แหละแต่ก็คิดแค่ว่าไม่อยากกลับไปอยู่ในจุดๆๆ เดิมอีกแล้ว
มีอยู่วันนึ่งด้วยความบังเอิญคือเราเขาไปหาแม่ A แบบไม่ได้บอกก โลกก็เหวี่ยงให้เรามาเจอกับ A และ ผู้หญิงคนเดิมเลยที่ทักเรามา
ก็คือสุดท้ายแล้ว A ก็เลือกที่จะใช้ชีวิตอยู่กับผู้หญิงคนนั้นแหละเราก็แอบจุกๆๆไปนิดนึ่งนะที่ทำไมต้องโกหกว่าไม่ได้มีใครหลอกเราทำไม
แม่A นางก็เขามากอดเราแล้วเราก็น้ำตาไหลเลยแม่ก็บอกสู้ๆนะ มีแฟนใหม่เมื่อไหร่พามาหาแม่ด้วยยังไงเราก็ยังเป็นลูกแม่เหมือนเดิม
เฮ้อออ นึกถึงตอนนั้นแล้วก็เศร้า คือช่วงเวลานั้นเราเศร้าอยู่ประมาณ 1-2 เดือนแบบร้องไห้บ่อยมากกแต่ที่ทรมานคือต้องแอบไปร้องไห้
เงียบๆคนเดียวเพื่อไม่ให้ใครเห็นเพราะเราไม่อยากให้ใครรู้ว่าเรากำลังเศร้าอยู่โดยเฉพาะคนที่บ้านเราไม่อยากให้คนที่รักเราเห็นเราไม่มีความสุข
เราเลยพยายามทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกินขึ้นทั้งที่หัวใจเรามันพังแบบไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิม กลับมายิ้มร่าเริงเหมือนทุกๆวันได้แล้วงานของเราเป็นงานที่ต้องพบเจอผู้คนคือจะเศร้าแค่ไหนก็ต้องค่อยยิ้มรับกับทุกเหตุการณ์ที่มันกำลังเกิดขึ้นในทุกๆวันใหเได้ซึ่งเรายิ้มกับตัวเองในกระจกทุกๆวันแล้วพูดกับตัวเองอยู่เสมอว่าเดี่ยวมันก็ผ่านไปสู้ๆนะทุกวันนี้เรารู้สึกว่าตัวเองเริ่มกลับมายิ้มได้และมีความสุขมากกว่าเดิมเพื่อนก็ถามเราว่าทำไมเราไม่แก้แค้นทำไมไม่ลุยให้ทั้งผู้หญิงผู้ชายมันอายแบบไม่มีที่อยู่กันไปเลยเราก็เลยตอบไปว่าหึ ไม่จำเป็นหรอกเดี๋ยวให้เวรกรรมทำงาน
เพราะเราเชื่อเสมอว่าใครทำอะไรย่อมได้รับผลจากการกระทำของตัวเองเสมอเราเลยไม่ยุ่งไม่คิดจะไปตบตีหรือแย่งชิ่งคืนกลับมาปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเวรกรรม
และเมื่อเวลาผ่านไปประมาน 3 เดือนแม่นางไลน์มาบอกว่ามีเรื่องจะเมาส์ว่างแล้วโทรหาแม่!!!
ในใจคือรู้แหละว่าแม่คุยเมาส์เรื่องลูกชายตัวเองแน่ๆ
เราฮาโหล>>>> จ๋าาา แม่มีอะไรจะเมาส์
แม่ >>> เมื่อคืนมันตีกันลั่นบ้านเลยยยแม่ต้องลงมาดูเราตกใจมากเพราะ9ปีที่เรารู้จักกับA มานางไม่ใช่คนหัวรุนแรงนางไม่เคยลงไม้ลงมือกับเราเลยแม้แต่ครั้งเดียวเราถามต่อห๊าาาตีกันเลยหรอแม่เรื่องอะไรอ่ะ??
แม่บอกว่าผู้หญิงมีชู้หายจากบ้านไป 2-3 อาทิตย์ไม่กลับมาเลย
แล้ว A ก็ดูเปลี่ยนไปเก็บตัวไม่ออกไปไหนเลิกงานกลับมาก็อยู่แต่บ้านเพื่อนมาหายังไล่เพื่อนกลับไปอีก
แม่ว่าเวรกกรรมคงตามมันแล้วแหละ
และแม่บอกถ้ามันเป็นคู่เวรคู่กรรมกันมันก็ต้องทนอยู่กันต่อไปแหละ
ในหัวเราตอนนั้นคือเห้ยยยเวรกกรรมมันเล่นงานไวขนาดนั้นเลยหรอวะ
ตอนนี้เป็นคนโสดที่รู้สึกว่าสบายใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เพราะเราไม่ต้องคิดอะไรเลยเรื่องของคนรักปกติมีแฟนจะต้องคอยคิดถึงคอยเป็นหวงนู้นนี่นั้นตอนนี้โฟกัสที่ตัวเอง ออกกำลังกาย ดูแลตัวเอง รักตัวเอง จนพี่ที่ทำงานมีแต่คนทักวาไปทำอะไรมาทำไมดูดีขึ้นเยอะเลยเราก็ได้แต่ยิ้มมมม
ทุกวันนี้คือมีความสุขกับชีวิตตัวเองมากๆๆ เพราะก็มีคนเขามาคุยทำให้หัวใจพ่องโตอยู่ตลอด55555555555555555555+
ใครที่กำลังเจอเรื่องแย่ๆอยู่ตอนนี้ให้พูดกับตัวเองเสอมนะคะว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป และเราก็ยังคงมั่นใจอยู่ดีแหละว่าสักวันคงจะมีคนดีๆที่เหมาะกับเราเข้ามาในเวลาที่ใช่เองถึงแม้เราจะไม่ได้รับความซื่อสัตย์คืนกลับมาจากรักครั้งเก่าอย่างน้องเราก็ยังคงมั่นคงศรัทธาในความรักครั้งใหม่ที่ยังไม่รู้ว่าจะเกิดขึ้นใหม่เมื่อไหร่เรายังคงเป็นคนเดิมที่จะซื่อสัตย์กับความรัก
ก่อนที่เรื่องดีๆจะเกิดขึ้นเรามักจะต้องผ่านและพบเจอกับเรื่องร้ายๆไปก่อนเสมอ
นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลยพิมพ์ผิดหรือเล่าวนไปวนมา งง ยังไงต้องกราบของโทษด้วยน้าาา......
สถานการณ์ Covid -19 ทำให้เรามีเวลาว่างมานั่งพิมพ์อยู่นี่แหละยังไงก็ดูแลสุภาพกันด้วยนะคะ บ๊ายยยยยยยยยยยยยย