บ้านเเฟนห่วง จนไมมีเวลากัน

ผมกันเเฟนคบกันมาปี นิดๆ  คือบ้านเเฟนห่วงแฟนเรามากจะไปไหนกันไมได้เลย ไปเที่ยวก็ไมได้ เเถมมีGPS ด้วย คือเวลาที่เราไดเจอกัน คือตอนเราไปส่งเค้าทำงานตอนเช้า กับผมไปหาตอนเย็นบางครั้ง กับโทรหากันบ้างเเต่ก็น้อยมาก คุยไลน์กันก็ช่วงเขาว่าง เขาไมว่างก็จะไมได้คุยกัน บางครั้งเขาก็จะโกหกที่บ้านเขามาหาเราที่บ้าน2-3เดือนครั้ง  คือเราอยู่ไกล้กันเเต่ เราไมมีเวลาเพราะที่บ้านเค้าห่วง จนเราน้อยใจ เราอยากมีเราเวลาเหมือนคนอื่นที่เค้าได้ไปไหนมาไหนด้วยกัน ทั้งๆที่เราก็พยายามเข้าหาบ้านเค้าก็เเล้ว ผมพยายามสร้างให้เค้าเห็น ว่าผมก็พยายามสร้างตัวเอง ผมก็ซื้อรถซื้อบ้าน ให้เค้าเห็นก็เท่านั้น 
ทำได้เเค่คิดถึงล่ะก็รอเวลาที่จะได้เจอ ความรู้สึกเเบบนี้มันทำให้ผมทรมาร อยู่ใกล้กันเเค่เอื้อมเเต่ทำอะไรไมได้ ผมท้อน่ะ ผมควรจะหยุดหรือไปต่อดี