ค่านิยมความเกรงใจในบ้านเรา ก็คือ อุปสรรค์อย่างหนึ่ง ของการรณรงค์ Social Distancing

คือ ตีความหมายว่า รังเกียจ กลัวจนเกินเหตุ จะอะไรกันนักกันหนา...

ทั้ง ๆ ที่เวลาแบบนี้ มันมีเหตุมีผล ที่จะรักษาระยะห่าง เพื่อลดความเสี่ยงการติดต่อผ่านบุคคลสู่บุคคล...

เอาง่าย ๆ ทุกวันนี้เรายังเห็นการทานข้าวด้วยกันตามที่ทำงานบ้าง ออกไปสังสรรค์ ดื่มกินกันบ้าง ปฏิเสธ ไม่ได้เพราะว่าเกรงใจกัน...

เราเอาความเกรงใจ มาใช้ในทางที่ผิด ๆ ไม่กล้าปฏิเสธ ในเวลาที่ควร ปฏิเสธ ...

สำหรับผมไม่รู้ล่ะ ใครจะยังไง เอาตัวรอดปลอดภัยไว้ก่อน ใครจะคิดยังไง ใครจะว่ารังเกียจ คือเรื่องของเขา...

ถือว่าเราได้รับผิดชอบต่อสังคม ไม่อยากติดโรคจากใคร หรือ หากเรามีโรค ก็ไม่อยากให้ไปติดคนอื่น...

ถือเป็นความรับผิดชอบพื้นฐานที่ผมจะทำได้ ณ เวลานี้...
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่