คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 7
เป็นเรื่องของการเลี้ยงดูล้วนๆ เมื่อร้องแล้วได้การตอบสนอง เมื่อร้องแล้วได้สิ่งที่ได้ เค้าก็จะทำมัน ซึ่งก็เห็นได้ชัดแล้วว่ามันได้ผล
เป็นการจัดการที่จัดการไม่เป็น เลี้ยงไม่เป็น ส่วนตัวเองลูกร้องเอาแต่ใจ ผมก็ปล่อยเลยให้ร้อง นิ่งก็จับมาสอน ทำมาแต่เล็กๆ
ลูกผมตอนนี้ 4 ขวบกว่าเหมือนกัน คุยกับเค้าเหมือนผู้ใหญ่ เค้าก็เป็นผู้ใหญ่ที่รู้เรื่องคนหนึ่ง เพราะสอนใช้เหตุผล
แต่ก่อนจะสอนเหตุผลมันก็มีอย่างอื่นประกอบ ไม่มีหรอกที่เด็กจู่ๆก็รู้จักใช้เหตุผล คือต้องสนิทกับเค้าเล่นกับเค้า อ่านนิทาน
คุยเล่าเรื่อง มีเวลากับเค้าสอนแทรกเข้าไปเหมือนโฆษณาในทีวีมันจะซึมเข้าไปอยู่ในหัว
เหมือนการที่พูดบอกว่าเด็กคนนี้ดื้อ พูดบ่อยๆ เค้าก็จะจำว่าเค้าดื้อ เค้าเป็นแบบนี้ เราก็จะสร้างตัวตนให้เค้า
ถ้าเค้าทำน่ารัก ชมให้เค้าภูมิใจ ให้เค้ารู้สึกดีชื่นชมเค้า เค้าก็จะรู้สึกว่าเค้าเป็นเด็กดี บางเวลาที่เค้าทำผิดเค้าก็จะรู้ตัวเองเอง
ลูกผมไม่เคยเป็นเพราะตอนเล็กอาการที่ไม่ได้ดั่งจะก็จะร้องงอแงไม่อะไรมาก ไม่เคยมีดิ้น และเรียกเข้ามากอดให้สงบและใจเย็นเพื่อจะคุยเหตุผล
จนไปเข้าเรียนเตรียมอนุบาลและคงไปเห็นเพื่อนทำ มีการลอกเลียน ผมปล่อยเลยให้ดิ้นไป 40 นาที อยากดิ้นอีกก็ปล่อยไปยาวๆ นั่งรอได้
บอกเค้าว่าพอเมื่อไรให้มาหา ก็หลายหนหลายครั้ง จนตอนนี้ถ้าไม่ได้ดั่งใจอาการมา ผมก็แค่พูดเตือนเค้า ก็จะรู้แล้วว่าดิ้นมันไม่ได้ผล
ก็จะเดินเข้ามาขอให้กอด จากนั้นก็คุยกัน
ส่วนหลานคุณนี่น่าจะติดเป็นนิสัยไปแล้วที่ปล่อยให้เค้าทำมาตั้งแต่เด็กๆ เค้าเอาแต่ใจเพราะผู้ใหญ่ไม่เข้มแข็งไม่อดทนเอง
เป็นเรื่องผู้ใหญ่รังแกฉัน มีลูกมีหลายแต่เลี้ยงไม่เป็นสอนไม่เป็น ไม่เข้าใจธรรมชาติเด็ก
-เด็กเล็กพูดไม่ได้อยากได้อะไรก็ร้อง เรารู้ว่าเค้าอยากได้อะไร การตอบสนองทันทีโดยที่ไม่ให้เค้ารู้จักรอ ทำให้เป้นคนที่รอไม่เป็นอดทนไม่เป็น
-เราตอบสนองเค้าเสมอเวลาเค้าร้อง เค้าก็จะร้อง เพราะเค้ารู้ว่าผลสุดท้ายเค้าจะได้หลังจากที่เค้าด้นและทำเสียงดัง
-การด่า ว่า ตี การกระทำที่รุนแรง เราทำได้ เค้าก็เอาการกระทำนั้นมากระทำได้เหมือนกัน คือการเลียนแบบ คือธรรมชาติ
เค้าไม่รู้จักว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ คนอื่นทำได้เค้าก็ทำได้
-ด้วยวัยเด็ก การห้าม คือการบอกให้ทำ เค้าไม่รู้จักคำว่าห้าม อย่า หยุด การบอกให้เด็กหยุด คือการบอกเค้าทำ ที่เราต้องบอกคือสิ่งที่เค้าควรจะทำ
เช่น... "อย่า!!!อย่าขึ้นไป" (เค้าก็จะขึ้น) ต้องเปลี่ยนเป็น "ลงมาดีกว่า มานี่เดี๋ยวจะทำอะไรให้ดู ข้างบนไม่มีอะไรหรอก" เค้าจะฟังกว่า
-การสั่งเด็ก เด็กไม่ฟังเราหรอก แม้จะได้ยิน พูดหนหรือ 2 หนพอถ้า มี3-4 รอบแล้วไม่ฟังเราก็จะหงุดหงิด สิ่งที่ต้องทำแต่ไม่ทำกันคือ
การเข้าไปหาเข้าไปสัมผัสตัว คุยบอกกับเค้าดีๆ ใช้คำพูดชวนเค้าให้เหมาะสม การที่เอาแต่พูดจนเหมือนบ่น มันยิ่งจะทำให้เค้าไม่สนใจคำพูดเรา
เป็นการจัดการที่จัดการไม่เป็น เลี้ยงไม่เป็น ส่วนตัวเองลูกร้องเอาแต่ใจ ผมก็ปล่อยเลยให้ร้อง นิ่งก็จับมาสอน ทำมาแต่เล็กๆ
ลูกผมตอนนี้ 4 ขวบกว่าเหมือนกัน คุยกับเค้าเหมือนผู้ใหญ่ เค้าก็เป็นผู้ใหญ่ที่รู้เรื่องคนหนึ่ง เพราะสอนใช้เหตุผล
แต่ก่อนจะสอนเหตุผลมันก็มีอย่างอื่นประกอบ ไม่มีหรอกที่เด็กจู่ๆก็รู้จักใช้เหตุผล คือต้องสนิทกับเค้าเล่นกับเค้า อ่านนิทาน
คุยเล่าเรื่อง มีเวลากับเค้าสอนแทรกเข้าไปเหมือนโฆษณาในทีวีมันจะซึมเข้าไปอยู่ในหัว
เหมือนการที่พูดบอกว่าเด็กคนนี้ดื้อ พูดบ่อยๆ เค้าก็จะจำว่าเค้าดื้อ เค้าเป็นแบบนี้ เราก็จะสร้างตัวตนให้เค้า
ถ้าเค้าทำน่ารัก ชมให้เค้าภูมิใจ ให้เค้ารู้สึกดีชื่นชมเค้า เค้าก็จะรู้สึกว่าเค้าเป็นเด็กดี บางเวลาที่เค้าทำผิดเค้าก็จะรู้ตัวเองเอง
ลูกผมไม่เคยเป็นเพราะตอนเล็กอาการที่ไม่ได้ดั่งจะก็จะร้องงอแงไม่อะไรมาก ไม่เคยมีดิ้น และเรียกเข้ามากอดให้สงบและใจเย็นเพื่อจะคุยเหตุผล
จนไปเข้าเรียนเตรียมอนุบาลและคงไปเห็นเพื่อนทำ มีการลอกเลียน ผมปล่อยเลยให้ดิ้นไป 40 นาที อยากดิ้นอีกก็ปล่อยไปยาวๆ นั่งรอได้
บอกเค้าว่าพอเมื่อไรให้มาหา ก็หลายหนหลายครั้ง จนตอนนี้ถ้าไม่ได้ดั่งใจอาการมา ผมก็แค่พูดเตือนเค้า ก็จะรู้แล้วว่าดิ้นมันไม่ได้ผล
ก็จะเดินเข้ามาขอให้กอด จากนั้นก็คุยกัน
ส่วนหลานคุณนี่น่าจะติดเป็นนิสัยไปแล้วที่ปล่อยให้เค้าทำมาตั้งแต่เด็กๆ เค้าเอาแต่ใจเพราะผู้ใหญ่ไม่เข้มแข็งไม่อดทนเอง
เป็นเรื่องผู้ใหญ่รังแกฉัน มีลูกมีหลายแต่เลี้ยงไม่เป็นสอนไม่เป็น ไม่เข้าใจธรรมชาติเด็ก
-เด็กเล็กพูดไม่ได้อยากได้อะไรก็ร้อง เรารู้ว่าเค้าอยากได้อะไร การตอบสนองทันทีโดยที่ไม่ให้เค้ารู้จักรอ ทำให้เป้นคนที่รอไม่เป็นอดทนไม่เป็น
-เราตอบสนองเค้าเสมอเวลาเค้าร้อง เค้าก็จะร้อง เพราะเค้ารู้ว่าผลสุดท้ายเค้าจะได้หลังจากที่เค้าด้นและทำเสียงดัง
-การด่า ว่า ตี การกระทำที่รุนแรง เราทำได้ เค้าก็เอาการกระทำนั้นมากระทำได้เหมือนกัน คือการเลียนแบบ คือธรรมชาติ
เค้าไม่รู้จักว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ คนอื่นทำได้เค้าก็ทำได้
-ด้วยวัยเด็ก การห้าม คือการบอกให้ทำ เค้าไม่รู้จักคำว่าห้าม อย่า หยุด การบอกให้เด็กหยุด คือการบอกเค้าทำ ที่เราต้องบอกคือสิ่งที่เค้าควรจะทำ
เช่น... "อย่า!!!อย่าขึ้นไป" (เค้าก็จะขึ้น) ต้องเปลี่ยนเป็น "ลงมาดีกว่า มานี่เดี๋ยวจะทำอะไรให้ดู ข้างบนไม่มีอะไรหรอก" เค้าจะฟังกว่า
-การสั่งเด็ก เด็กไม่ฟังเราหรอก แม้จะได้ยิน พูดหนหรือ 2 หนพอถ้า มี3-4 รอบแล้วไม่ฟังเราก็จะหงุดหงิด สิ่งที่ต้องทำแต่ไม่ทำกันคือ
การเข้าไปหาเข้าไปสัมผัสตัว คุยบอกกับเค้าดีๆ ใช้คำพูดชวนเค้าให้เหมาะสม การที่เอาแต่พูดจนเหมือนบ่น มันยิ่งจะทำให้เค้าไม่สนใจคำพูดเรา
แสดงความคิดเห็น
ไม่ชอบหลานชายของแฟน (อายุ 4 ขวบ)
1. เวลาเราจะออกไปไหนกับแฟน เช่น ไปกินข้าว หรือออกไปเดินเล่นที่ห้างฯ หลานของแฟนจะร้องตาม ร้องแบบเอาเป็นเอาตาย ยังไงก็จะไปให้ได้ สุดท้ายแฟนก็จะเอาไป
2.ห้ามไม่ฟังค่ะ สมมุติบอกว่าอย่าทำ !! ก็จะมาทำหน้าทำตาล้อเลียนเรา แลบลิ้นปริ้นตา
3.เด็กค่อนข้างไม่กลัวใครเลยค่ะ กระทั่งย่า (แม่ของแฟน) ยิ่งดุยิ่งทำท่าทีกวนใส่ กรี๊ดบ้าง กระทืบเท้าบ้าง
4.จะใช้คำอื่นก็ดูจะรุนแรงไป จะบอกว่าเวลาเราซื้ออะไรมากิน เด็กจะบอกว่า จะกินอ่ะ จะกิน พอเราบอกว่าอันนี้ของป้านะ กินไม่ได้ เดี๋ยวไปซื้อกันใหม่ที่เซเว่นเนอะ (พอดีซื้อขนมจะส่งไปให้พี่สาวที่ต่างจังหวัด) นางก็จะวิ่งไปฟ้องย่านางว่าแบบ เราไม่ให้ขนม เวลาเรากับแฟนซื้อไรมากิน ก็จะมาร้องจะกินของที่เรากับแฟนกินอยู่ พอเราให้ไปกิน ก็จะมาขออีกอย่างที่ตัวเองยังไม่ได้ คือกินเท่าไหร่ก็ไม่พอ ผิดกับเด็ก 4 ขวบมากๆ เราซื้อกุ้งมา 1 กล่อง 6 ตัว เราได้กิน 2 ตัวนอกนั้นหลานแฟนเอาของเราไปกินหมดเลย เราไม่กล้าขัดใจกลัวนางแหกปาก พอเราแกล้งแหย่ว่าไม่ให้หรอก หนูดื้อ ไม่ยอมนอน ก็จะกรี๊ดๆ แล้ววิ่งไปฟ้องย่าเหมือนเดิม
ล่าสุดนางตบหน้าย่าตัวเอง เพียงแค่ย่าขัดใจ เราไม่รู้ว่าเด็กทั่วไปเป็นแบบไหน แต่เราไม่เคยเจอเด็กแบบนี้ ค่อนข้างแอนตี้ และอึดอัดมาก เราอยากไปไหนมาไหนกับแฟน 2 คนบ้าง ไม่เคยมีโมเม้นนั้นเลยค่ะ ขอโทษจริงๆนะคะ ที่ต้องมาตั้งกระทู้แบบนี้ เราอยากรู้ว่าพอจะมีวิธีจัดการเด็กที่มีนิสัยเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้หรือเปล่า เราไม่กล้าดุเด็กค่ะ เพราะไม่ใช่ลูกหลานเรา เราแค่รู้สึกอัดอัด ที่ต้องมีหลานเขาตามไปด้วยทุกๆที่ ทุกๆครั้ง และก็ไม่โอเคที่เวลาโดนขัดใจจะต้องวิ่งไปหาย่าแล้วไปฟ้องเหมือนตัวเองโดนรังแก นี่คือเด็ก 4 ขวบจริงๆหรอ ..