บอกก่อนว่าเราไม่รู้เลยคะว่า เราจะมีแฟนเป็นต่างชาติ(คนจีน) คนแรก คบกันได้ปีครึ่งก็เลิกกัน แต่ช่วงนะยะปีครึ่งก็บินไปหาเขาบ่อยนะคะ สุดท้ายกลับมาได้ไม่ถึงเดือนก็เลิกกัน เขาบอกกับเราว่า ระยะทางไกลกันเขาต้องแต่งงานแล้ว ตอนนั้นโครตเสียใจมากคะ ลืมเขาไม่ได้เป็นเวลาสามปีเกือบสี่ปีกว่า จนจบได้มาทำงานเจอคนไทยที่ไม่คาดคิดว่าจะได้คบกัน เเนื่องจากทำงานด้วยกันเราสองคนเลยก็เริ่มรู้สึกดีต่อกันแล้วก็คบกันจะได้ 1 ปีเราเลยได้ทุนไปเรียนต่อ ป.โทที่จีนอีก หลังจากไปได้ 2 เดือนเราก็เลิกกับคนไทยนี่อีก ก็กลับมาอกหักเสียใจอีกครั้งคะ เสียใจมากๆเหมือนกัน จนก็ผ่านไปได้ เพราะมีเพื่อนมีเจ้ คอยอยู่ด้วยตลอดเลยค่อนข้างมูฟตัวเองไว หลังจากนั้นสามเดือน เราก็ได้มาคุยกันกับคนฮ่องกงอีกคนที่เคยเป็นเพื่อนที่ทำงานเก่าสมัยตอนนั้นที่ขาดการติดต่อไป1-2ปีเขาก็ทักมาไปเที่ยวตรุษจีนบ้านเขาไหมเพราะตอนที่ทำงานเราช่วยเขาพาไปหาหมอเขาเลยชวนเหมือนตอบแทนเราไปเที่ยวตรุษจีน ก่อนตรุษจีน 15 วันเราก็คุยกันธรรมดาเหใือนเพื่อน พอไปบ้านนางก็แฮปปี้มากคะเขาดูแลดีมากทั้งคนที่บ้านและโดยเฉพาะตัวนาง คือดีแลดีจนเรา งง  คือเปย์ทุกอย่างดูแล เอาใจใส่ แรกๆๆเรารุ้สึก เราไม่ใช่สเป็ค และอีกอย่างเขากับเราก็ไกลกัน คือถ้าคบกัน เราต้องเป็นนเหใือนเดิมไหม คือกลัว แต่สุดท้ายแล้ว เราสองคนก็คุยกันมาตลอดและบอกความรู้สึกต่อกันว่าชอบ ตอนนั้นคิดในใจแลเวว่าลองอีกสักตั้ง (อย่างว่าความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้) คุยกันมาเรื่อยคิดแล้วว่าคนนี้น่าจะโอเครกง่าคนก่อนๆมากก แต่สรุปสุดท้าย วันนี้เราโดนบอกเลิกอีกคะ เหตุผลคือ ระยะทางไกล คือตั้งแต่มีแฟนมากี่คนโดนเลิกเพราะระยะทางตลอด จนรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจมากคะว่าทำไม ต้องเจอแบบนี้ตลอดเหมือนฟ้ากลั่นแกล้งเลย เมื่อไหร่ความจริงใจของเรา จะเจอคนที่คิดว่าระยะทางไกลจะพิสูจน์ว่า สักวันจะอยู่ด้วยกันได้ มีใครเคยมีความรักระยะไกลแล้วไปรอด หรือไม่รอดบ้างค่ะ แล้วคนที่คบกันไปรอด คือทำไงบ้างค่ะ? ตอนนี้นู้สึกดาวมากๆจนไม่อยากมีควาทรักจนกลัวความรักมากๆเลยคะ