ตามหัวข้อ เป็นผู้หญิง ที่เรียน รด. มาแล้ว 1ปี
กำลังจะขึ้นปี 2 ช่วงนี กำลังปิดเทอม เวลามาคิดเรื่องนี้มันเป็นความรู้สึกที่ว่า เหมือนโดนบังคับ ตอนแรกที่ตัดสินใจ สมัครเรียน รด.
เพราะเห็นใจแม่ แม่บอกว่าตอนแม่เรียน แม่เรียนสายอาชีพ เห็นนักเรียน รด.ญ. เดินผ่านทุกวัน ก็อยากจะเป็นบ้าง แต่เพราะการเงิน ต้องหาเงินเพื่อที่จะเรียนเอง ดังนั้น การเรียนรด. มันเพิ่มค่าใช้จ่าย แม่ก็เลยแค่ฝันเอาไว้ว่าอยากจะให้ลูกเป็น รด. ก็เลยเห็นใจ ไหนๆก็ไหนๆ ลองสักครั้งจะเป็นไร ตอนแรกที่ลงชื่อว่าใครจะสมัครบ้าง (แค่ในโรงเรียน) มีผู้หญิงอยู่ 4 คน ที่จะสมัคร แต่พอเอาเข้าจริง วันไปคัดเลือก เหลือคนเดียว พอตอนเรียน ก็มีแต่ผู้ชาย นี่ก็เป็นผู้หญิงคนเดียวในโรงเรียนของชั้นปี ที่เป็น รด.ญ. ตอนเรียน รู้สึกโอเคกับอย่างเดียวเลยคือ ยิงปืน นอกนั้นคือ ไม่โอเคอาจเป็นเพราะ เวลาลงชื่อ เวลาเข้าแถว เวลาไปเรียนที่ศูนย์ มันไปแบบคนเดียว มันโดดเดี่ยว ทำอะไรก็มีแต่เพื่อนเทยที่ปรึกษา แต่พอเข้าแถว มันก็ยังแยกเพศ นี่ก็ต้องไปอยู่คนเดียว เป็นหญิงเดี่ยว เรียนแบบเดี่ยวๆมาจนจบ 1ปี เคยปรึกษา แล้วขอแม่ ว่า ไม่อยากเรียนแล้ว มันไม่โอเคจริงๆ แม่ก็บอกว่า มันเสียดายค่าชุด ค่าเรียน ค่านู้น ค่านี้ แม่อยากให้เรียนถึงปี 5 เลย แต่นี่รู้สึกไม่โอเคจริงๆ
ในฐานะที่เป็นลูก ถึงจะพูดดูไม่บังคับ แต่จริงๆลูกเองก็รู้ว่าพ่อแม่ต้องการยังงัย ถ้าจะฝืนใจ
ลูกก็คงรู้สึกแย่ ที่ทำให้ไม่ได้ อีกใจก็รักพ่อแม่ เข้าใจว่าเขาอยากให้เราได้ดี แต่อีกใจ ก็รักตัวเอง เพราะทำแล้วมันรู้สึกแย่ทั้งร่ายกาย และจิตใจ ที่ตั้งกระทู้ขึ้นมา อยากให้เข้าใจลูกด้วย
ว่าสิ่งที่คุณต้องการอยากให้เป็น กับสิ่งที่อีกคนไม่ได้ต้องการอยากเป็น คุณก็ควรจะเข้าใจในความรู้สึก มากกว่าประสบการณ์
ของตัวคุณเอง
เป็นผู้หญิง แต่แม่บังคับเรียน รด.
กำลังจะขึ้นปี 2 ช่วงนี กำลังปิดเทอม เวลามาคิดเรื่องนี้มันเป็นความรู้สึกที่ว่า เหมือนโดนบังคับ ตอนแรกที่ตัดสินใจ สมัครเรียน รด.
เพราะเห็นใจแม่ แม่บอกว่าตอนแม่เรียน แม่เรียนสายอาชีพ เห็นนักเรียน รด.ญ. เดินผ่านทุกวัน ก็อยากจะเป็นบ้าง แต่เพราะการเงิน ต้องหาเงินเพื่อที่จะเรียนเอง ดังนั้น การเรียนรด. มันเพิ่มค่าใช้จ่าย แม่ก็เลยแค่ฝันเอาไว้ว่าอยากจะให้ลูกเป็น รด. ก็เลยเห็นใจ ไหนๆก็ไหนๆ ลองสักครั้งจะเป็นไร ตอนแรกที่ลงชื่อว่าใครจะสมัครบ้าง (แค่ในโรงเรียน) มีผู้หญิงอยู่ 4 คน ที่จะสมัคร แต่พอเอาเข้าจริง วันไปคัดเลือก เหลือคนเดียว พอตอนเรียน ก็มีแต่ผู้ชาย นี่ก็เป็นผู้หญิงคนเดียวในโรงเรียนของชั้นปี ที่เป็น รด.ญ. ตอนเรียน รู้สึกโอเคกับอย่างเดียวเลยคือ ยิงปืน นอกนั้นคือ ไม่โอเคอาจเป็นเพราะ เวลาลงชื่อ เวลาเข้าแถว เวลาไปเรียนที่ศูนย์ มันไปแบบคนเดียว มันโดดเดี่ยว ทำอะไรก็มีแต่เพื่อนเทยที่ปรึกษา แต่พอเข้าแถว มันก็ยังแยกเพศ นี่ก็ต้องไปอยู่คนเดียว เป็นหญิงเดี่ยว เรียนแบบเดี่ยวๆมาจนจบ 1ปี เคยปรึกษา แล้วขอแม่ ว่า ไม่อยากเรียนแล้ว มันไม่โอเคจริงๆ แม่ก็บอกว่า มันเสียดายค่าชุด ค่าเรียน ค่านู้น ค่านี้ แม่อยากให้เรียนถึงปี 5 เลย แต่นี่รู้สึกไม่โอเคจริงๆ
ในฐานะที่เป็นลูก ถึงจะพูดดูไม่บังคับ แต่จริงๆลูกเองก็รู้ว่าพ่อแม่ต้องการยังงัย ถ้าจะฝืนใจ
ลูกก็คงรู้สึกแย่ ที่ทำให้ไม่ได้ อีกใจก็รักพ่อแม่ เข้าใจว่าเขาอยากให้เราได้ดี แต่อีกใจ ก็รักตัวเอง เพราะทำแล้วมันรู้สึกแย่ทั้งร่ายกาย และจิตใจ ที่ตั้งกระทู้ขึ้นมา อยากให้เข้าใจลูกด้วย
ว่าสิ่งที่คุณต้องการอยากให้เป็น กับสิ่งที่อีกคนไม่ได้ต้องการอยากเป็น คุณก็ควรจะเข้าใจในความรู้สึก มากกว่าประสบการณ์
ของตัวคุณเอง