ตอนอ.3 พ่อกับแม่เราเลิกกัน แล้วก็อยูากับพ่อมาเงียบๆ ก็ไปหาแม่บ้าง แม่ก็ให้เงินค่าขนม ค่าเสื้อ ซื้อเสื้อให้ แต่เราก็ไม่บอกพ่อเพราะเค้าไม่ถูกกัน
เราก็ไปๆกลับระหว่างบ้านแม่กับบ้านพ่อเนี่ย เป็น5-6ปี แล้วปีที่ 4ขึ้น5 คือตอนป.5 พ่อเราไปทำงาน ลุงกับน้าเราเป็นเภสัช เค้าก็ไล่เราไปหาลุง ย่าเราก็บอกว่าจะไปหาญาติที่ตวจ. แล้วญาติเราห่างๆชื่อน้องไหม เค้าทักมาบอกว่าพี่ไม่ไปงานแต่งพ่อหรอ เราโกรธมาก โกรธมากๆจนต้องลงเฟสบ่น แล้อิแม่เลี้ยงตัวดีก็มาเม้นบอกว่าอย่าทำแบบนี้มันไม่ดี เราเข้าใจได้นะว่าเรื่องครอบครัวไม่ควรลงแบบนั้น แล้วถ้าเราเป็นครอบครัวจริงๆ ทำไม่ให้ไปละ ทุกคนรู้หมดยกเว้นเรา ไม่ร้องหรอกนะ แต่มันไม่อยากจะคุยด้วย
ความรู้สึกคือเกลียดทุกคน ตอนนี้ที่กำลังพิมพ์อยู่ น้ำตาคลอเบ้า ทำไมครอบครอบถึงทำกันลงวะ แล้วพ่อก็มารับเราที่ร้านยา เราไม่คุยกับใครเลย เราเกลียดทุกคน พ่อเราก็รับเราไปกินข้าวเราก็หายโกรธ ด้วยความที่มันเป็นเด็กพ่อซื้อของเล่นให้ก็หายโกรธแล้ว พอโตมามันไม่ใช่แค่ปัญหาเดียว มันคือปัญหาที่ลามไปหาแม่แท้ๆเราด้วย มันน่าหมั่นใส้มากเลยรู้ไหม ที่แม่เลี้ยงมาทำเป็นรู้ทุกอย่าง รู้ว่าแม่เราเป็นยังไง ทั้งๆที่ไม่ได้คุย ไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยทำความรู้จัก แล้วมาตัดสินว่าแม่เราเป็นคนยังไง แต่ทำไรไม่ได้ แม่เราก็สถานะเงินไม่ค่อยดี ตั้งแต่ที่หย่ากันอยู่แล้ว เค้าเลยให้เราอยู่กับพ่อ เราก็ไม่ได้อะไรหรอก อยู่กับใครมันก็เหมือนกันปะวะ
ด้วยความที่แม่คิดถึงเรา อยากให้ไปนอนค้างคืน ปกติมันก็ไปได้ ถ้าไม่มีแม่เลี้ยงมาคอยเป่าหูพ่อ ครั้งนี้มันโทษแม่ไปหมด มันคือใคร มารู้ดีแทนเราได้ไง
พึ่งมาอยู่บ้านนี้ได้ไม่ถึงปี พ่อเราก็บ้าตามเค้า ซื้อขนมมาไม่เคยจะฝาก กินมันอยู่ 2 คนเราเป็นเด็กก็เกรงใจปะ ไม่อยากจะยุ่ง เชื่อปะ ตอนเราออกไปกินข้าวตอนเย็น พ่อเราชวนไป แม่
บอกว่าใครชวน เลยไม่ไปเลยโมโหมาก แล้วพ่อก็มาบอกว่า เค้าเป็นแม่เรา เราควรจะให้ความเคารพเค้า มันเป็นแม่เราตอนไหนถามก่อน ? ไม่เคยคิดว่าจะมีใครทำหน้าที่แม่ได้ดีกว่าแม่แท้ๆเรา แม่มันมีคนเดียวในโลก มันแค่ใช้นามสกุลพ่อเรา ไม่ได้แปลว่าจะเป็นแม่เรา
เป็นแบบนี้ 3-4 รอบ เป็นจนตอนนี้ขึ้นม.2 แล้ว เบื่อมาก แล้วล่าสุด 20 มีค 63 เราเห็นแม่เลี้ยงมันใส่ชุดคล้ายพ่อเราคือชุดช้างศึก เราก็ถามว่าชุดพ่อหรอ? นางก็อวดสารพัดเลยจ้า ว่าพ่อหน่ะซื้อให้ เป็นชุดคู่ เออไอ้เราก็อยากได้เพราะไม่ค่อยชอบแต่งตัวหวานๆ เลยบอกพ่อเล่นๆว่าอยากได้มั้ง ก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก
พ่อกูก็ปากโป้งอีกจ้า บอกนางทุกเรื่อง นางทักไลน์มาเมื่อเช้า 22 มีค 63 บอกว่า พ่อเค้าทำงานหนักนะ หาเงินเลี้ยงดูเธอ เศรษฐกิจมันไม่ดี คนไทยส่วนมากตกงานกันเยอะ ไม่รู้วันไหนจะเป็นพ่อมั้ง ควรต้องระมัดระวังในการใช้เงินบ้าง อันนี้มันเฉยๆนะ แล้วพอต่ออีกว่า "ถ้าอยากได้อะไรที่สิ้นเปลือง ให้ไปขอแม่เธอนะ เพราะเค้าเป็นแม่แท้ๆ ควรมีส่วนรับผิดชอบตัวเธอบ้าง " ในต้นหัวข้อเราบอกว่าอะไรคะ แม่เราซื้อชุด ขนม ให้แต่ไม่เคยบอกพ่อ คือคุณเทอเป็นใคร ทำไมรู้ดีกว่าเรา อะไรที่ไม่รู้จริงอยากพูดค่ะ
ถ้าพวกเองจะใช้เงินประหยัดๆ ก็ออกไปอยู่กันเลย 2 คนเดี๋ยวอยู่กับย่าเอง อายุเท่าเรามันไม่ควรจะรับรู้เรื่องที่พวกเองทะเลาะกันด้วยซ้ำ มันน่ารำคาญรู้บ้างไหม มีไรก็คุยกันเองสิวะ ใช้เราเป็นตัวกลาง แค่ปัญหาเรียน เพื่อน สังคม มันก็มากพอแล้ว จะให้รู้อะไรหนักหนา เดี๋ยวพอ 18 เดี๋ยวย้ายออกเลย
แล้วควรจัดการยังไงดีคะ ?? กับพ่อแม่เลี้ยงนิสัยแบบนี้ 😀
เบื่อแม่เลี้ยง เวลามีปัญหาทีไรโบ้ยให้แม่แท้ๆตลอด
เราก็ไปๆกลับระหว่างบ้านแม่กับบ้านพ่อเนี่ย เป็น5-6ปี แล้วปีที่ 4ขึ้น5 คือตอนป.5 พ่อเราไปทำงาน ลุงกับน้าเราเป็นเภสัช เค้าก็ไล่เราไปหาลุง ย่าเราก็บอกว่าจะไปหาญาติที่ตวจ. แล้วญาติเราห่างๆชื่อน้องไหม เค้าทักมาบอกว่าพี่ไม่ไปงานแต่งพ่อหรอ เราโกรธมาก โกรธมากๆจนต้องลงเฟสบ่น แล้อิแม่เลี้ยงตัวดีก็มาเม้นบอกว่าอย่าทำแบบนี้มันไม่ดี เราเข้าใจได้นะว่าเรื่องครอบครัวไม่ควรลงแบบนั้น แล้วถ้าเราเป็นครอบครัวจริงๆ ทำไม่ให้ไปละ ทุกคนรู้หมดยกเว้นเรา ไม่ร้องหรอกนะ แต่มันไม่อยากจะคุยด้วย
ความรู้สึกคือเกลียดทุกคน ตอนนี้ที่กำลังพิมพ์อยู่ น้ำตาคลอเบ้า ทำไมครอบครอบถึงทำกันลงวะ แล้วพ่อก็มารับเราที่ร้านยา เราไม่คุยกับใครเลย เราเกลียดทุกคน พ่อเราก็รับเราไปกินข้าวเราก็หายโกรธ ด้วยความที่มันเป็นเด็กพ่อซื้อของเล่นให้ก็หายโกรธแล้ว พอโตมามันไม่ใช่แค่ปัญหาเดียว มันคือปัญหาที่ลามไปหาแม่แท้ๆเราด้วย มันน่าหมั่นใส้มากเลยรู้ไหม ที่แม่เลี้ยงมาทำเป็นรู้ทุกอย่าง รู้ว่าแม่เราเป็นยังไง ทั้งๆที่ไม่ได้คุย ไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยทำความรู้จัก แล้วมาตัดสินว่าแม่เราเป็นคนยังไง แต่ทำไรไม่ได้ แม่เราก็สถานะเงินไม่ค่อยดี ตั้งแต่ที่หย่ากันอยู่แล้ว เค้าเลยให้เราอยู่กับพ่อ เราก็ไม่ได้อะไรหรอก อยู่กับใครมันก็เหมือนกันปะวะ
ด้วยความที่แม่คิดถึงเรา อยากให้ไปนอนค้างคืน ปกติมันก็ไปได้ ถ้าไม่มีแม่เลี้ยงมาคอยเป่าหูพ่อ ครั้งนี้มันโทษแม่ไปหมด มันคือใคร มารู้ดีแทนเราได้ไง
พึ่งมาอยู่บ้านนี้ได้ไม่ถึงปี พ่อเราก็บ้าตามเค้า ซื้อขนมมาไม่เคยจะฝาก กินมันอยู่ 2 คนเราเป็นเด็กก็เกรงใจปะ ไม่อยากจะยุ่ง เชื่อปะ ตอนเราออกไปกินข้าวตอนเย็น พ่อเราชวนไป แม่
เป็นแบบนี้ 3-4 รอบ เป็นจนตอนนี้ขึ้นม.2 แล้ว เบื่อมาก แล้วล่าสุด 20 มีค 63 เราเห็นแม่เลี้ยงมันใส่ชุดคล้ายพ่อเราคือชุดช้างศึก เราก็ถามว่าชุดพ่อหรอ? นางก็อวดสารพัดเลยจ้า ว่าพ่อหน่ะซื้อให้ เป็นชุดคู่ เออไอ้เราก็อยากได้เพราะไม่ค่อยชอบแต่งตัวหวานๆ เลยบอกพ่อเล่นๆว่าอยากได้มั้ง ก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก
พ่อกูก็ปากโป้งอีกจ้า บอกนางทุกเรื่อง นางทักไลน์มาเมื่อเช้า 22 มีค 63 บอกว่า พ่อเค้าทำงานหนักนะ หาเงินเลี้ยงดูเธอ เศรษฐกิจมันไม่ดี คนไทยส่วนมากตกงานกันเยอะ ไม่รู้วันไหนจะเป็นพ่อมั้ง ควรต้องระมัดระวังในการใช้เงินบ้าง อันนี้มันเฉยๆนะ แล้วพอต่ออีกว่า "ถ้าอยากได้อะไรที่สิ้นเปลือง ให้ไปขอแม่เธอนะ เพราะเค้าเป็นแม่แท้ๆ ควรมีส่วนรับผิดชอบตัวเธอบ้าง " ในต้นหัวข้อเราบอกว่าอะไรคะ แม่เราซื้อชุด ขนม ให้แต่ไม่เคยบอกพ่อ คือคุณเทอเป็นใคร ทำไมรู้ดีกว่าเรา อะไรที่ไม่รู้จริงอยากพูดค่ะ
ถ้าพวกเองจะใช้เงินประหยัดๆ ก็ออกไปอยู่กันเลย 2 คนเดี๋ยวอยู่กับย่าเอง อายุเท่าเรามันไม่ควรจะรับรู้เรื่องที่พวกเองทะเลาะกันด้วยซ้ำ มันน่ารำคาญรู้บ้างไหม มีไรก็คุยกันเองสิวะ ใช้เราเป็นตัวกลาง แค่ปัญหาเรียน เพื่อน สังคม มันก็มากพอแล้ว จะให้รู้อะไรหนักหนา เดี๋ยวพอ 18 เดี๋ยวย้ายออกเลย
แล้วควรจัดการยังไงดีคะ ?? กับพ่อแม่เลี้ยงนิสัยแบบนี้ 😀