ความชอบแบบรักที่ไม่มีทางเป็นไปได้?

คือเรื่องมีอยู่ว่าเราแอบชอบผู้หญิงคนนึงมา3จะ4ปีล่ะ แถมแอบชอบตั้งแต่แรกเจอด้วย แล้วผู้หญิงคนนี้ก็มีแฟนแล้วด้วย แถมแฟนของผู้หญิงคนนี้ก็คือเพื่อนสนิทของเราเอง แต่ก่อนหน้านั้นที่เธอจะมีแฟนเราก็คุยกับเธอมาตลอดตั้แต่แรกๆที่เจอนั้นแหละ แต่ก็พึ่งมาคุยกันจริงๆจังๆก็ปีที่2-3นี้แหละ แล้วระหว่างที่คุยเธอก็คงรู้แหละมั้ง(?)ว่าเราแอบชอบเธอ แล้วตอนที่ระหว่างที่คุยเราก็รู้สึกว่าตอนนั้นเธอก็คงรู้สึกแบบเดียวกับเรา เพราะอะไรหรอ? เพราะตอนที่คุยเธอชอบบอกเราแบบอ้อมๆ(?)ว่าเคยฟังเพลง "แต่งงานกันไหม" ตอนที่เราได้ยินตอนแรกเราก็ไม่ได้รู้สึกอะไร(คงเพราะตอนนั้นเราคุยกับเพื่อนสนุกๆตลกๆกันอยู่) เราก็พึ่งมาคิดได้ตอนผ่านไปนานแล้วนี้แหละ แล้วก็รู้สึกแบบ  ไรว่ะกูตอนนั้นโคตรโง่เลยกู โอกาสอุตสาห์มาแล้วแท้ๆกูดันตอบกลับไปว่า "ไม่อ่ะ" แล้วก็ยังมีอีกหลายโมเม้นที่เรารู้สึกว่าเธอชอบเราจริงๆ เช่น มีตอนนึงที่เธอเห็นเราใส่แหวน 2 วง แล้วก็ขอเรายืมใส่หน่อย 1 วง เราก็ให้ไปใส่ 1 วง แล้วเธอก็เอามาใส่นิ้วนางด้านซ้าย ซึ่งเป็นจุดเดียวกับตอนที่เราใส่ตอนนั้นเลยโว๊ย แล้วหลังจากวันนั้นที่เธอยืนใส่ เธอก็ชอบมาขอเรายืนใส่เรื่อยๆ แล้วเราก็เคยให้เธอยืมใส่กลับไปเลยแบบประมาทว่าเอาไปเลยอ่ะ แล้วเธอก็ชอบส่งรูปมาให้เราดูแบบว่า เนี้ยน้องแหวนยังอยู่ดีนะ ในแชทส่วนตัวอ่ะ ซึ่งตอนนั้นเราก็ได้คุยกับเธอมาสักพักนึงแล้วล่ะ แล้วมันก็จะมีเรื่องให้เรากับเธอไม่เจอกันอีกประมาทเดือนนึงแบบปิดเทอมนั้นแหละ แล้วหลังจากปิดเทอมเสร็จ เราก็คุยกับเธอมาเรื่อยๆนี้แหละ แต่ก็มช่วงนึงที่เราไม่ได้ทักเธอไป ซึ่งเธอก็ไม่ได้ทักเรามา เพราะปกติเราจะเป็นฝ่ายทัก แต่ตอนนั้นเราเริ่มรู้สึกผิดปกติ เพราะตอนที่เธอตอบแชทเราก็ดูเหมือนเธอตอบน้อยลงไม่ค่อยสนใจเราเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แล้วหลังจากที่เราไม่ได้คุยกับเธอเลย จนมันเปิดเทอม ตอนเรามารร.เราก็ได้รู้ความจริงซักทีว่าเธอคบกับเพื่อนสนิทเรามาโดยตลอดตั้งแต่ตอนที่เธอไม่ค่อยตอบแชทเรานั้นแหละ ที่เธอเริ่มคุยกับเพื่อนเรา จนได้คบกันนั้นแหละ คือตอนเรารู้คือเรารู้สึกเหมือนทั้งโดนทิ้งให้โง่เป็นควายและยังรู้สึกโดนเพื่อนสนิททรยศอีกด้วย เพราะตอนที่จะได้คุยกับ เพื่อนก็รู้อยู่แล้วว่าเราชอบผญ.คนนี้ แล้วก็ยังจะมาคุยอีกทั้งๆที่รู้ว่าเรากับผญ.เป็นยังไงกันอยู่ หลังจากที่เรารู้ว่าสองคนนี้กำลัคบกัน เราก็พยายามทำเหมือนว่าเรารับได้ไม่เป็นไร แต่ใจจริงๆแทบไม่เหลืออะไรเลย ที่เราทำมาทะ้งหมดสูญเปล่า แต่เราก็ปลอบตัวเองแหละ เอาว่ะอย่างน้อยก็เคยเป็นความสุขให้กันระยะสั้นๆ แต่หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้อะไรอีก พอสักพักเราก็พอรับได้ อยู่ต่อหน้าก็ไม่ได้อะไรมาก แต่คือหวานกันมากขนาดที่เพื่อนๆทุกคนยังบอกเบาหน่อย จนครูต้องด่าอ่ะ ว่ารักกันก็ไม่ผิดหรอกแต่ให้เกียรติสถานที่ เพื่อนๆ ผู้คนหน่อย แต่หลังจากนั้นมาเราก็ยังคบกับเพื่อนๆสองคนนั้นอยู่นะ///                                                                   ///.เป็นไงครับเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับผม หลังจากที่เพื่อนๆได้อ่านเรื่องของผมเสร็จผมอยากจะถามเพื่อนๆหน่อยครับว่ารู้สึกกันยังไงกันบ้าง ^-^               ขอบคุณที่อ่านจนมาถึงตอนนี้นะครับ ปล.จริงๆเรื่องมันมีมากกว่านี้อีกแต่เอาแค่นี้พอเพราะขก.พิมพ์ล่ะ