[CR] ไปนอนไร่สตรอเบอรี่กันมั้ย...

ไปนอนไร่สตรอเบอรี่กันมั้ย...



************* ช่วงนี้ สำหรับคนชอบเที่ยว คงรู้สึกอึดอัด งงงง เอาไงดี ......
                       .....เหมือน จขกท.ตั้งใจจะไปเที่ยวและเยี่ยมเพื่อน ต้องหยุดคิดนะ...ว่าถ้าไปพบเพื่อนก็คงไม่สบายใจด้วยกันทั้งสองฝ่าย... ที่พักอีกเราก็นอนแบบราคาไม่แพง..การรักษาความสะอาดนั้น คงลดหลั่นลงไป แล้วเดี๋ยวนำอะไรมาติดคนที่บ้าน ซึ่งสูงวัยกันทั้งนั้น ไม่สบายใจป่าว ๆ ......งั้นพักก่อน......

                                ............แต่เราเที่ยวมาเยอะพอควร เอารูปมาดูแล้วเขียนเล่าได้อีกมากกกกก.......เขียนกะทู้มาหลายแล้ว แต่เล่าเรื่องนานแล้วทั้งนั้น อย่างน้อยก็นาน 15 ปี ขึ้นไป....งั้นเอาเรื่องใหม่ ๆ บ้างดีกว่านะ.......

                                     ช่วงผมขับรถจากเชียงใหม่ไปป่าสนวัดจันทร์ อ.กัลยาณิวัฒนา เมื่อปลายเดือนมกราคมที่ผ่านมา ตั้งใจจะไปหาที่พักแถว อ.สะเมิง แต่ไม่ได้เตรียมหาข้อมูลไว้ก่อน ไปหาเอาข้างหน้า ทำให้เมื่อแวะเข้าไปดูตามป้ายแนะนำที่ทางแยกหน้าอำเภอฯ เป็นสวนสตรอเบอรี่ มีบ้านพัก มันร้อน ๆ และหากไม่พัก จะต้องเสียค่าเข้าไปถ่ายรูป....ไม่ถูกใจ จึงขับรถไปเรื่อย ๆ จนถึงจุดชมวิว “เหยียบเมฆา” เป็นไร่สตรอเบอร์รี่ 2 ข้างทางไหล่เขาดูสวยงาม มีร้านขายของชำ 1 ร้านที่เป็นเจ้าของไร่ ช่วงนั้นจะมีผลสตรอเบอรี่และเคปกูสเบอรี่สดขายด้วย
                                          สอบถามคนที่ร้านค้าว่ามีที่พักใกล้ ๆ นี่มั้ย เค้าบอกว่ามีข้างหน้าไปอีกราว ๆ 5 กม.ที่บ้านแม่แดดน้อย แต่มีคนหนึ่งบอกว่า “ถ้ามีเต็นท์ กางนอนที่นี่ได้เลย มีห้องน้ำให้ด้วย ฟรีนะ” เค้าบอกลองขึ้นไปดูเป็นเนินที่สูงสุดบริเวณนี้ อยู่ข้างร้านริมถนน พอขึ้นไปดู วิวดีมาก ๆ เห็นได้ 360 องศา มีต้นไม้ใหญ่อยู่ 4-5 ต้น ปรับพื้นที่เรียบร้อยแต่เป็นดินลูกรัง พอมีลมพัดจะฟุ้งไปหมด มองไปด้านล่างที่ฝั่งตรงข้ามซึ่งเป็นจุดแวะถ่ายรูป มีศาลานั่งพักสร้างลอยฟ้าอยู่ ลงมาสอบถามว่าขอกางเต็นท์ที่ศาลาได้มั้ย เค้าบอกได้เลยเดี๋ยวบอกเจ้าของให้............


ป้ายบอกระยะทางจากจุดชมวิวไปที่ต่าง ๆ


เดินลงด้านล่างจากจุดชมวิว เป็นไร่สตรอเบอรี่ทั้งสองด้าน


เคปกูสเบอรี่แสะสตรอเบอรี่สดแพ็คขาย นทท.ที่แวะชมวิว


คุณสุรัตน์ฯ ภริยาและลูกสาว เจ้าของไร่และร้านค้า


เนินข้างร้านค้าริมถนนที่จะให้กางเต็นท์ เห็นวิว 360 *


บนเนิน 360 *


ศาลานั่งพักลอยฟ้า ฝั่งตรงข้าม


กางเต็นท์ในศาลาฯ


อุปกรณ์การนอนและกันหนาว พร้อมเต็มที่


ไปขอแบ่งซื้ออาหารค่ำจากร้านค้า(ไม่มีร้านขายอาหารที่นี่) เค้าใจดีให้ฟรี........


........และทอดไข่เจียวเพิ่มให้อีกอย่าง ขอบคุณ..ขอบคุณมากๆ (ฟามจริงผมมีอุปกรณ์ทำอาหารครบ แต่ขี้เกียจทำและอากาศเย็นลงไวมากๆ น้ำก็ไม่ต้องอาบ.....เค้าสร้างห้องน้ำไว้ให้ใช้ฟรีด้วย)


.......กลับมานอนหนาวและลมพัดแรงมาก ๆ (ต้องผูกยึดเต็นท์ไว้กับม้านั่งของศาลา และถูกเค้าหลอกว่าตีสองตีสามได้ยินเสียงดังไม่ต้องตกใจ คนงานเค้าออกมาเก็บสตรอเบอรี่)


............เสียงลมพัดดังมาก ๆ.....จนคิดว่า.....หลังคาจะพังลงทับเราป่าว..????...


เช้ามืด.......รีบตื่นไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่เนิน 360* ข้างร้านค้า


เห็นคนงานกำลังเก็บสตรอเบอรี่ในไร่ที่อยู่ไหล่เขา (ถ้าเป็นลมหรือสดุดล้ม...คงไปหยุดได้ที่ตีนเขาแน่ ๆ)


คนงานจะเดินก้มเก็บสตรอเบอรี่ไปเรื่อย ๆ แล้วใส่ลงในถังพลาสติกที่ผูกห้อยไว้ด้านหลัง(ตรงก้นนะ)


เต็มถังแล้วก็มาวางไว้ริมทาง


ครบ 6 ถัง แล้วจะเอาเกี่ยวกันหิ้วด้านละ 3 ถัง ไปรวมที่ร้านค้า


คนงานขนสตรอเบอรี่เดินผ่านพระอาทิตย์ขึ้น (เราเองดูสวยงาม...แต่คนงาน....คงชินและเหนื่อยมาก)


........ที่ร้านค้าจะคัดแยกเกรด(ขนาด)บรรจุลังพลาสติก ตั้งแต่สาย ๆ และให้เสร็จก่อน 5 โมงเย็น ก่อนรถมารับนำไปส่งถึงตลาดไทราว ๆ ตีสอง


รถโดยสารประจำทางสายเดียวที่ผ่านที่นี่




ช่วงที่ไปอากาศเย็นสุด เป็นเลขหลักเดียว


ขอบคุณ คุณสุรัตน์ฯและครอบครัวและเพื่อน ๆ คุณอู๊ดและแฟน ที่ช่วยเหลือทุกอย่าง


.... ช่วงเดินทางต่อ ก่อนถึงบ้านดงสามหมื่น จะเห็นแนวทิวเขาและจุดชมวิวเหยียบเมฆา (ลูกศรชี้)

........................ตามเรื่องเก่า ๆ มาเล่าใหม่ ที่ลงในพันทิพได้นะคับ.............

                  ................สนใจติดตามเพจ    "โลกทั้งใบ    ให้ผมคนเดียว"   ได้อีกทาง............

                                              https://www.facebook.com/kanisorn.WORLD/