(ขอพื้นที่ระบายความรู้สึกนะคะ) เพิ่งโดนทิ้ง, เลิกกับแฟนแบบไม่ต้องมีคำบอกเลิก

คือเราเพิ่งเลิกกับแฟนค่ะ เลิกมาประมาณ 1 เดือนแล้วค่ะ เราคบกันมา3ปี และปีนี้ก็กำลังจะเป็นปีที่4แล้ว(ถ้าไม่เกิดเรื่องแบบนี้ก่อน) ช่วงปีแรกๆเรากับแฟนแลจะรักกันมากๆๆ ขาดกันไม่ได้ ก็เหมือนคู่รักวัยรุ่นทั่วๆไปแหละค่ะ เราเรียนโรงเรียนเดียวกันค่ะอยู่ต่างจังหวัด แล้วก็เป็นโรงเรียนประจำชาย-หญิง เราเข้าไปตอนม.4 ส่วนตอนนั้นเขาก็อยู่ม.6แล้วค่ะ(แต่เราอายุเท่าๆกัน เพราะเราดรอปมาจากที่อื่นค่ะ) ตอนนั้นที่เราเรียนอยู่ในโรงเรียนเราก็ชอบเขาค่ะ เราไม่รู้หรอกว่าใครชอบใครก่อน แต่เขาเป็นคนมาเริ่มจีบเราก่อน พอดีว่าในโรงเรียนประจำที่เราเรียนจะไม่อนุญาตให้ใช้โทรศัพท์ที่เล่นอินเตอร์เน็ต ก็จำพวกสมาร์ทโฟนทุกชนิดอ่ะค่ะ5555 ส่วนมากเราก็เลยใช้วิธีส่งจดหมายหากันค่ะ แค่จากการติดแสตมป์แล้วส่งจะเป็นฝากคนนั้นคนนี้ให้เอาไปให้ค่ะ คือตอนนั้นเราก็ไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มันแปลกตาดี ก็เลยรู้สึกว่าเขาจีบน่ารักดี มันแบบเหมือนคนสมัยก่อนนิดๆปะ555 และเรากับเขาก็เริ่มคุยกันแบบจริงจัง เขาน่ารักกับเรามาตลอด3เดือนที่คุยกัน และจนสุดท้ายก็ได้คบกันค่ะ แต่เสียดายที่เรายังต้องอยู่ต่อในโรงเรียนอีก2ปี เพราะเขาอยู่เป็นปีสุดท้ายแล้ว ตอนนั้นเราเศร้าสุดๆอ่ะ เพราะตอนเขาออกไปข้างนอกแล้วเรายังอยู่ในโรงเรียนก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลย เราก็พยายามเข้าใจนะ เพราะเขาต้องเข้ามหาลัย มีเรื่องให้ทำเยอะ แต่ก็มีที่ทะเลาะกันอยู่บ้าง แต่เขาก็บอกเราตลอดค่ะว่าเขารอให้เราออกมาอยู่ข้างนอกนะ ประมาณแบบให้เราทนอยู่ในรร ตั้งใจเรียน และจะได้ออกมาอยู่หอด้วยกันไรงี้ ช่วงเวลาที่คบกันเราเดินทางไปไหนมาไหน หรือไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันหลายที่มากๆๆๆๆ คือเป็นแบบนี้ตั้งแต่คบกันแรกๆจนล่าสุดปีที่ผ่านมา ปกติเราจะไปเที่ยวต่างจังหวัดกับครอบครัวทางเขาทุกครั้ง(เพราะครอบครัวเราค่อนข้างจะไม่ได้มีเวลาให้กันเท่าไหร่) และปีใหม่เราก็ไปเคาท์ดาวน์ด้วยกันตลอด ทั้งหมดที่เล่ามาก็ประมาณว่าแบบตัวติดกันมากๆๆ เวลาจะไปไหนทำอะไร(ส่วนใหญ่) ก็จะชวนๆกันแล้วก็ไปด้วยกันค่ะ 

ในช่วง1-2ปีแรกเรากับแฟนก็มีทะเลาะและมีเลิกกันเป็นปกติค่ะ แต่เวลาทะเลาะกันแรงๆนางก็จะชอบหายไปค่ะ หายไปแบบไม่มีคำบอกเลิกแต่ทำตัวโสดอะไรแบบนี้55 เราก็จะต้องเป็นฝ่ายรอและตามหา แต่สุดท้ายก็จะลงเอยที่ได้ปรับความเข้าใจกันและก็คบกันต่อเป็นปกติค่ะ จนเราเรียนจบเรายอมรับค่ะว่าเราตั้งใจตามเขามา เพื่อเรียนมหาลัยเดียวกับเขา(แต่คนละคณะนะคะ) แต่ที่ผ่านมาตั้งแต่อยู่กับเขาเราก็ไม่ค่อยมีเพื่อนอะไรมากมายค่ะ ส่วนมากเราจะเป็นฝ่ายไปเที่ยวกับเพื่อนทางฝ่ายเขามากกว่า จนเราก็ย้ายเข้ามาอยู่หอเขาค่ะ แต่ด้วยความที่เขาชอบไล่เราเวลาที่ทะเลาะกัน เหมือนแบบไล่ให้ออกไปจากห้องทั้งๆที่เราก็ไม่มีที่ไปด้วย555 เราก็เลยตัดสินใจเช่าห้องเป็นของตัวเอง แต่อยู่กันคนละชั้นค่ะ สรุปคืออยู่ดีๆเขาก็ย้ายตามเราลงมาอยู่ห้องเราซะงั้น เราก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ แต่เราเป็นคนที่จู้จี้ ชอบใช้ อย่างเช่น ส่วนใหญ่เลยจะให้ไปล้างจาน และบางทีก็จะใช้ให้หยิบนู่นหยิบนี่ให้ค่ะ คงเพราะเราไม่ใส่ใจ เราก็เลยไม่ได้คิดว่าเขาจะอึดอัดอะไรขนาดนั้น จนมาปีนี้เราเริ่มทะเลาะกันหนักขึ้นเรื่อยๆ(ส่วนมากจะทะเลาะกันเรื่องเงินค่ะ เราจะเป็นคนชอบออกเงินให้ก่อน อารมณ์แบบถ้ามีเงินก็พร้อมเปย์555 ส่วนเขาจะออกแนวขี้งกหน่อยๆ เพราะเป็นคนประหยัดค่ะ) ทุกครั้งเราจะเป็นคนที่ชอบใช้อารมณ์ และใจร้อน ส่วนมากเขาจะเย็นกับเรามากๆ จนเรื่องมันก็จบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ครั้งนี้เราทำแรงเกินไปมากจริงๆค่ะ เรายอมรับผิดทุกอย่างไม่ว่าใครจะมองยังไงเราก็รู้ตัวว่าเราไม่ควรใช้ความรุนแรงกับใครค่ะ 

คือเราเครียดเรื่องหาเงินไปไถ่โน๊ตบุ๊คที่จำนำไว้ค่ะ แล้ววันนั้นอยู่ดีๆเขาก็เอ่ยปากขึ้นมาว่าจะเอาโน๊ตบุ๊คเขาไปวางแทนและแลกคืนมาให้ คือตอนนั้นเราก็แอบซึ้งนะคะเพราะปกตินางขี้เหนียวมากจริงๆค่ะ เราก็เลยลองใจและบอกเขาว่าราคามันไม่ถึงหรอกแค่โน๊ตบุ๊ค(เพราะของเขารุ่นเก่ากว่า) เขาก็ตอบว่าจะเอากล้องถ่ายรูปของเขาไปดูละกัน เราก็ไม่เชื่อนะเพราะนางรักกล้องนางมากกกกกกค่าคือพกติดตัวตลอดแม้แต่กินข้าว เราหมั่นไส้มากค่ะยอมรับเลยบอกว่าก็ไปเอามาดิ(ท้าทายอะไรประมาณนั้น) เขาก็บอกว่าพรุ่งนี้จะไปเอาให้ จนถึงวันที่ว่าเราก็เชิงค่ะ รอดูว่านางจะไปจริงไหม แต่ไม่เลยค่ะตอนแรกเราคิดว่าคงลืมไม่ก็แกล้งลืม เพราะเขาทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้นอีกเลย เราก็ลองรอดูต่อไปเพราะไม่อยากพูดทวงเยอะ แต่การกระทำเราก็ออกมากค่ะว่าไม่พอใจ55 จนผ่านมาสี่วันแล้วเราก็เลยพูดทวง และอยู่ดีๆเขาก็ทำท่าทำทางประชดนิดๆ และหยิบใบไถ่ของใส่กระเป๋า แล้วบอกว่าเดี๋ยวมา เราก็เลยถามว่าจะไปไหนนี่มัน8โมงเช้าเองนะ นางก็บอกว่าจะหาทางไถ่มาให้ เราก็เลยรอค่ะ ตอนนั้นก็แอบคิดนะว่าจะไปหาเงินมาจากไหน เพราะมันก็หลายหมื่นค่ะ จนตอนเย็นนางก็กลับมาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกค่ะ คืองง555 เราก็ทำนู่นทำนี่เลยไม่ได้มีเวลาคุย จนเย็นวันถัดมาเราก็ถามว่าจะหาเงินจากไหนถ้าไม่เอาโน๊ตบุ๊คกับกล้องไปแลก และนางตอบกลับมาว่ามันไม่ถึงหรอก ยังไงก็เอาคืนไม่ได้อยู่ดี เรายอมรับตรงนี้เลยว่าเราโมโหมากจริงๆค่ะ เราจิกหัวเขาและไล่เขาไป แต่เขาก็ไม่ยอมไปและบอกว่าจะคุยกับพ่อดู เราก็เลยบอกให้ไปคุยเลยเขาคงจะให้หรอกอะไรประมาณนี้(เพราะนางไม่กล้าขอเงินพ่อเลยคือปกติจะให้ตามรอบ แทบไม่กล้าจะขอนอกรอบ และส่วนมากก็จะเป็นเราที่ต้องไปขอเงินทางบ้านเราแทนค่ะเวลาที่ตังค์ไม่พอใช้กัน) และจู่ๆนางก็บอกว่าขอไปหาที่คุยโทรศัพท์กับพ่อก่อนนะ เดี๋ยวจะจัดการให้ เราก็เลยให้เขาไปค่ะ แต่พอเขาออกไปประมาณ20นาที เราก็ทักไปตามเขาเลยนะคะ เพราะเราเป็นห่วงเรื่องที่ไปจิกหัวเขากลัวเขาปวดหัวไปนั่งคุยข้างนอกคงไม่สะดวก แต่เขาก็ไม่กลับมาค่ะ บอกว่าซีเรียส และให้รอก่อน เราก็ทำอะไรไม่ได้ค่ะก็รอ และรอจนค่ำ เราทักไปอีกทีนางก็หายเงียบไปแล้วค่ะโทรไปก็ไม่ติดค่ะ(ตอนนั้นคิดว่าแบตน่าจะหมด) และตอนนั้นเราก็ไม่มีเงินติดตัวสักบาทค่ะเพราะเรายังไม่ได้เงินเดือนจากทางบ้าน และเงินที่เขาบอกจะแบ่งให้เราใช้สุดท้ายก็ไม่ได้โอนให้ เราก็กินมาม่าไปหลายวันเลยค่ะ555

จน3วันผ่านไปเราก็ยังตามหาและรอเพราะเขาก็ไม่ได้เอาเสื้อผ้าหรือของใช้อะไรไปเลยสักชิ้นค่ะ จนเราทนไม่ไหวคิดว่าจะไปแจ้งความแล้วค่ะ เพราะเขาหายไปเลยเราเป็นห่วงมากเลยลงประกาศหาตามเฟสและไอจี และจนเรามีโอกาสได้เจอเพื่อนเราวันนั้น เพื่อนเราก็บอกค่ะว่าเจอนางกินข้าวอยู่ที่ร้านตามสั่งแถวมอ เราก็ตกใจมากทำไมหายไปแบบนั้น แถมไม่ติดต่อกลับมาเลย คือเรางงหนักมากค่ะตอนนั้นเพราะท่าทางเขาวันนั้นไม่เหมือนกับคนที่จะทิ้งกันเลยค่ะ เราก็พยายามโทรหาเรื่อยๆ และเราก็ลองโทรเบอร์เก่านางดู เพราะคิดว่าอาจจะติดสุดท้ายคือติดค่ะ ประมาณว่าเปลี่ยนเบอร์หนีค่ะ55 เราก็โทรแต่สุดท้ายก็โดนตัดสายทิ้งและบล็อค เราเลยตัดสินใจทักไปคุยกับเพื่อนเขา(จริงๆที่ไม่ทักไปคุยแต่แรกเพราะเพื่อนนางไม่ค่อยอยากยุ่งเรื่องของเรากับนางเท่าไหร่ค่ะ เราเลยไม่อยากกวน) และเพื่อนเขาก็บอกว่านางยังไม่อยากคุยไม่อยากเจอเราตอนนี้ค่ะ เราก็เลยบอกว่าสเต็ปเดิมอีกละประมาณนั้น เพราะนางชอบเป็นแบบนี้ตลอด แต่รอบก่อนๆยังใจดีค่ะ จะหายคือยังบอกให้รู้ตัวก่อน แบบอย่ามายุ่งอย่าตามเลยไรงี้555 เราไม่ค่อยชอบคนแบบนี้อ่ะ จะว่าเราเห็นแก่ตัวหรือใจร้อนก็ได้ค่ะแต่เรารู้สึกว่ามันค้างคา ทำไมไม่เคลียร์ๆไปเลย ครั้งนี้เราก็รอค่ะพยายามรอให้นางมาคุยเอง แต่ก็ยากค่ะเราเลยต้องตามหาต่อจนเจอที่คณะเลยขอคุยแต่นางก็ไม่อะไรมากค่ะประมาณว่าจะหนีต่อ เราก็ตามไปถึงห้องเพื่อนนางที่นางอยู่ เรากราบขอร้องให้คุยกันก่อนก็ไม่คุยค่ะจะหนีท่าเดียว เราก็บอกว่าถ้าจะเลิกทำไมไม่พูดมาเลย นางก็บอกว่าเราห่างกันก่อนนะ เราก็จี๊ดเลยค่ะทำแบบนี้ไม่ต่างจากเลิกเลย เพราะตั้งแต่ที่เขาหนีเราออกมาจนรู้ตัวว่า เรารู้แล้วว่าโดนเขาทิ้งไปดื้อๆ อยู่ดีๆนางก็ไปฟอลไอจีไปแอดเฟสแฟนเก่าทุกคนเลยค่ะ(ปกติคบเราไม่ได้ฟอลและไม่ได้แอดนะคะ) แต่นางกลับบอกว่าไม่กล้าพูดค่ะคือกลัวเราเสียใจร้องไห้ แต่ทำแบบนี้เราก็ไม่ต่างกันเลยค่ะ จนเราเลือกจะออกมาและเลิกตาม

แล้ววันนึงผ่านมาไม่นานเลยค่ะ นางก็โทรมาร้องไห้บอกว่าคิดถึงเรา แต่ไม่อยากกลับไปคบกับเราแล้วจริงๆนะ แบบอยากอยู่คนเดียวจริงๆ บลาๆ และก็บอกว่าคิดถึงแมวมากๆ อยากเจอแมวค่ะ(เราเลี้ยงแมวกับเขาค่ะ มีสองตัวซึ่งนางก็เป็นคนทิ้งพวกมันไปเองนะ555) และด้วยความที่เรายังรักและสงสารเราก็โง่ค่ะ ยอมให้เขามาที่ห้อง พอเจอกันนางก็ดูเมานิดหน่อยและเอาแต่เล่าเรื่องของตัวเองทั้งนั้น(เราก็นั่งฟังไม่อยากพูดอะไรมาก) ประมาณว่า ' ทะเลาะกับเพื่อนเรื่องงานบ้าง ไปเที่ยวหาสาวก็เจอแต่คนมีแฟนแล้ว แต่เพื่อนนางนะได้สาวไปเย็* ตลอดเลยเซ็งๆๆ ' ...แบบนี้อ่ะค่ะ คือเราก็เสียใจนะที่พูดแบบนี้ ไม่รู้จะพูดเพื่ออออ555  คืนนั้นนางก็มาแค่หวังอย่างที่ว่านั่นแหละค่ะ เรื่องแมวอ้างทั้งนั้น เราโง่เอง จะด่าก็ด่าค่ะ เรายอมรับเลยว่าโง่มากๆจริงๆ  และตอนเช้านางก็ไปและทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราก็พยายามทักไปชวนกินข้าวบ้าง เนียนๆทักไปคุยเล่น โทรหาเขา แต่สุดท้ายก็จะโดนเขาตะคอกใส่บอกว่ารำคาญมึ* หว่ะ ส่วนมากจะบอกว่าไม่ว่างทำงาน แต่ลงสตอรี่ไอจีไปเที่ยวกินเหล้ากับเพื่อนทุกคืน ประมาณนี้.. จนสุดท้ายเขาก็หายไปอีกเหมือนเดิมเลยค่ะ เราพยายามจะไปจากเขา เราพยายามไม่ทัก ไม่ยุ่งวุ่นวาย เราปิดเฟสบุ๊คปิดไอจี เพราะไม่อยากเห็นและไม่มีอารมณ์จะเล่นหรือทำอะไรแล้วในจุดนั้น จนเขาก็ส่งข้อความมาถามเราว่า ลบเฟสลบไลน์ลบไอจีหมดเลยใช่ปะ เราก็ตอบว่าใช่(ก็ยังใจอ่อนและโง่ดักดานต่อไปค่ะ555) เขาก็บอกว่าให้เราเล่นบ้างเพราะเขาอยากเห็นแมว เอิ่ม555 สุดท้ายเราก็กลับไปเล่นได้แปปเดียวก็ไม่ไหวแล้ว เพราะชอบทำร้ายตัวเอง เข้าไปส่องชีวิตเขา555 และคืนนั้นที่เขาส่งข้อความมามาถามเรา เขาก็ขอเข้ามาเอาของที่ห้อง เราก็บอกว่าจะเอาลงไปให้ เรากลัวว่าเกิดเรื่องแบบครั้งก่อนอีกเลยไม่เปิดโอกาสให้เขาเข้ามาที่ห้อง(แต่จริงๆเขาอาจจะอยากได้แค่ของเขาก็ได้นะอันนี้เราไม่รู้55 ก็เลยพูดดักกันไว้ก่อน) และเขาก็มาเอาของข้างล่างแล้วก็ไป และก็เป็นแบบนั้นอีกเหมือนเดิมค่ะ 'หาย' 555 เหมือนเราแค่มีหน้าที่เก็บของของเขาที่ทิ้งไว้ที่นี่เฉยๆอ่ะค่ะ 

คือบางทีเราก็ควรจะถึงจุดที่พออ่ะแต่เราก็รักเขามากๆๆจริงๆ เราคิดว่าเขาดีมาตลอด และเพิ่งมาเคยเจอเขาทำนิสัยแบบนี้จริงๆค่ะ เขาดูเป็นคนซื่อๆในสายตาเรามาตลอด(เรื่องผู้หญิงนะคะ) ตอนนี้เรากำลังทำใจค่ะและคิดว่าคงใช้เวลามากพอสมควรจริงๆ ที่ผ่านมาส่วนมากเราจะคิดตลอดว่าเราทำไม่ดีใส่เขามากเกินจนเขาทนไม่ไหวเลยทำแบบนั้น จนที่เขากลับมาเอาเราแล้วก็ไปอีกนั่นละค่ะทำให้เราคิดว่า มันเป็นเพราะเขานั่นหล่ะที่ไม่อยากอยู่กับเราแล้ว ไม่ใช่เพราะนิสัยแต่เพราะหมดรักแล้วมากกว่า มันก็แปลกดีนะคะสำหรับเราที่เห็นเขาดูเหมือนจะไม่ต้องทำใจอะไรเลยด้วยซํ้า เหมือนข้ามผ่านขั้นมูฟออนมาได้แล้วอ่ะ ในไอจีเขาก็ลงรูปและสตอรี่บ่อยมากเฟสบุ๊คเขาก็สมัครใหม่ค่ะ ทำเหมือนไม่เคยมีเราในชีวิตเลยค่ะ เราเลยไม่อยากจะเล่นโซเชี่ยลอะไรเลยตอนนี้ เราไม่โอเคที่เห็นเขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและไม่โอเคที่ต้องมาเห็นเขามีคนใหม่ง่ายๆ เหมือน3ปีกว่าสำหรับเขามันไม่เหลืออะไรแล้วอ่ะค่ะ แต่สำหรับเราโคตรจะทำใจไม่ได้ เราร้องไห้ทุกวันมาตลอดเดือนกว่าตั้งแต่วันแรกที่เขาไปค่ะ แต่ตอนนี้เราจะพยายามหาอะไรทำให้มันเลิกคิด เพราะเราก็ไม่ค่อยมีเพื่อนไปไหนมาไหนด้วยตลอดแบบเขา ส่วนมากเราจะอยู่แต่ห้องค่ะ มันเลยทำให้ยิ่งคิดมาก จนกลายเป็นเพ้อเจ้อ และฟุ้งซ่าน .. 
(เราอาจจะดูบ้าผ้ชายหรือรักเขาเว่อร์มาก รักอะไรเบอร์นั้น แต่เราก็ไม่ได้เป็นแบบนี้กับทุกคนนะคะ เลยอยากให้เข้าใจตรงนี้หน่อยค่ะ555)
เราก็เลยลองเข้ามาเขียนระบายในนี้ค่ะ..