สวัสดีค่ะ หีบหอม(นามสมมุติ)เป็นกระทู้เเรกนะคะ
.จะมาเล่าเกี่ยวกับคนในครอบครัวเเฟนไม่ชอบเรา
คือเรื่องมีอยู่ว่า เราย้ายไปอยู่ครอบครัวเเฟนในบ้านมีเเม่เเฟน พ่อเเฟน น้องสาวของเเฟน อยู่กันมาปกติที่บ้านเเฟนดีด้วยทุกอย่างทุกคนยิ้มเเย้มเเจ่มใส คือพาไปกินข้าวโน้นนี่ไปด้วยกันกับเเม่เเฟนน้องสาวเเฟนตัวติดกันมาก
ทุกเช้าเราจะตื่นมากวาดบ้าน ล้างจาน ทำกับข้าวให้ทุกคนในบ้านกินตลอด ดูเเลทุกอย่างงานบ้านงานช่างเราทำหมดเสื้อผ้าเราซักให้ทุกคนภายในบ้านเเม้กระทั่งน้องเเฟนซึ่งอายุเท่าๆกันกับเรา ซักให้ยันชุดชั้นใน
เราทำด้วยความเต็มใจไม่เคยปริปากบ่นสักคำ
.วันหนึ่งเเฟนเราไม่อยู่บ้านต้องไปอัดเพลงที่ กทม. ประมาณ 10 วัน วันนั้นเรามีธุระข้างนอกบ้านพอเรากลับบ้าน เเม่เเฟนกับน้องสาวเเฟนมาย้ายที่นอนของเรากับเเฟนออกจากห้องที่เรานอนทุกวัน
เเล้วให้เราไปนอนห้องที่เก็บของเเทน ปกติถ้าเเฟนเราอยู่จะไม่กล้าทำเเบบนี้ ร้อนก็ร้อนหายใจก็ไม่ออกถ้าให้นอนก็นอนไม่ได้อ่ะเเต่เราก็ยินดีทำตามยิ้มรับด้วยความเต็มใจ
.คือที่ห้องเรานอนกับเเฟนอ่ะมีเเอร์ เค้าก็เลยอยากมานอนตากเเอร์ตอนกลางวันกัน เราไม่ได้ว่าอะไรเราเข้าใจ
เเต่พอเเฟนรู้เท่านั้นเเหละ เค้าไม่พอใจว่าทำไมไล่เราไปนอนห้องเเบบนั้น ถ้าร้อนตอนกลางวันก็มานอนได้
ไม่ใช่ย้ายที่นอนเราออกไปเลยเเบบนั้น
เราพยายามบอกเเฟนว่าเราอยู่ได้พี่กลับมาค่อยไปนอนห้องเดิมเราก็ได้เราไม่อยากมีปัญหาภายในบ้าน เเต่ เเฟนเราไม่ยอมทักเฟสไปหาเเม่ของเค้าน่าจะทำนองไม่พอใจเเม่ที่ให้เราไปนอนห้องนัน
.เเม่เเฟนคงไม่พอใจเหมือนกันไปเล่าให้น้องสาวเเฟนฟังมั้ง อยู่ดีๆก็มาเกลียดเรา ทั้งที่เเรกๆก็รักกันดีมาก
สิ่งที่เราทำดีมาตลอดพังหมดเห็นเราเป็นคนไม่ดี
เกลียดเราไม่พูดกับเราบล็อคเฟสทุกอย่าง
เราควรทำยังไงดีคะ เหมือนเรื่องมันเล็กน้อยมากเเต่ใหญ่โตเหลือเกิน
.
ทุกวันนี้เราตื่นมาทำหน้าที่ของเราปกติทุกอย่างเเต่เเอบร้องไห้ตลอดเลย เราไม่มีความสุขเลย
เหมือนโดดเดี่ยวมากตอนนี้ต้องโดนสายตาของน้องเเฟนจิกทำหน้าตาไม่พอใจใส่ทุกวัน
.
เรื่องบางเรื่องไม่เจอกับตัวไม่รู้สึกจริงๆ (หีบหอม)😢
ปล.ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
ถ้าคนในครอบครัวเเฟนไม่ชอบเรา
.จะมาเล่าเกี่ยวกับคนในครอบครัวเเฟนไม่ชอบเรา
คือเรื่องมีอยู่ว่า เราย้ายไปอยู่ครอบครัวเเฟนในบ้านมีเเม่เเฟน พ่อเเฟน น้องสาวของเเฟน อยู่กันมาปกติที่บ้านเเฟนดีด้วยทุกอย่างทุกคนยิ้มเเย้มเเจ่มใส คือพาไปกินข้าวโน้นนี่ไปด้วยกันกับเเม่เเฟนน้องสาวเเฟนตัวติดกันมาก
ทุกเช้าเราจะตื่นมากวาดบ้าน ล้างจาน ทำกับข้าวให้ทุกคนในบ้านกินตลอด ดูเเลทุกอย่างงานบ้านงานช่างเราทำหมดเสื้อผ้าเราซักให้ทุกคนภายในบ้านเเม้กระทั่งน้องเเฟนซึ่งอายุเท่าๆกันกับเรา ซักให้ยันชุดชั้นใน
เราทำด้วยความเต็มใจไม่เคยปริปากบ่นสักคำ
.วันหนึ่งเเฟนเราไม่อยู่บ้านต้องไปอัดเพลงที่ กทม. ประมาณ 10 วัน วันนั้นเรามีธุระข้างนอกบ้านพอเรากลับบ้าน เเม่เเฟนกับน้องสาวเเฟนมาย้ายที่นอนของเรากับเเฟนออกจากห้องที่เรานอนทุกวัน
เเล้วให้เราไปนอนห้องที่เก็บของเเทน ปกติถ้าเเฟนเราอยู่จะไม่กล้าทำเเบบนี้ ร้อนก็ร้อนหายใจก็ไม่ออกถ้าให้นอนก็นอนไม่ได้อ่ะเเต่เราก็ยินดีทำตามยิ้มรับด้วยความเต็มใจ
.คือที่ห้องเรานอนกับเเฟนอ่ะมีเเอร์ เค้าก็เลยอยากมานอนตากเเอร์ตอนกลางวันกัน เราไม่ได้ว่าอะไรเราเข้าใจ
เเต่พอเเฟนรู้เท่านั้นเเหละ เค้าไม่พอใจว่าทำไมไล่เราไปนอนห้องเเบบนั้น ถ้าร้อนตอนกลางวันก็มานอนได้
ไม่ใช่ย้ายที่นอนเราออกไปเลยเเบบนั้น
เราพยายามบอกเเฟนว่าเราอยู่ได้พี่กลับมาค่อยไปนอนห้องเดิมเราก็ได้เราไม่อยากมีปัญหาภายในบ้าน เเต่ เเฟนเราไม่ยอมทักเฟสไปหาเเม่ของเค้าน่าจะทำนองไม่พอใจเเม่ที่ให้เราไปนอนห้องนัน
.เเม่เเฟนคงไม่พอใจเหมือนกันไปเล่าให้น้องสาวเเฟนฟังมั้ง อยู่ดีๆก็มาเกลียดเรา ทั้งที่เเรกๆก็รักกันดีมาก
สิ่งที่เราทำดีมาตลอดพังหมดเห็นเราเป็นคนไม่ดี
เกลียดเราไม่พูดกับเราบล็อคเฟสทุกอย่าง
เราควรทำยังไงดีคะ เหมือนเรื่องมันเล็กน้อยมากเเต่ใหญ่โตเหลือเกิน
.
ทุกวันนี้เราตื่นมาทำหน้าที่ของเราปกติทุกอย่างเเต่เเอบร้องไห้ตลอดเลย เราไม่มีความสุขเลย
เหมือนโดดเดี่ยวมากตอนนี้ต้องโดนสายตาของน้องเเฟนจิกทำหน้าตาไม่พอใจใส่ทุกวัน
.
เรื่องบางเรื่องไม่เจอกับตัวไม่รู้สึกจริงๆ (หีบหอม)😢
ปล.ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ