คือตอนนี้เราคุยกับคนที่กำลังจะสอบนายร้อยอยู่ค่ะ อายุ18ทั้งคู่ กำลังจะพัฒนาความสัมพันธ์ไปเป็นอีกขั้นแล้ว แต่เค้าบอกเราไม่พร้อมที่จะรับผิดชอบเรา ไม่อยากให้เรารอ เพราะมันจะดูเป็นการเห็นแก่ตัวต่อเค้า ตอนแรกเราก็ยังไม่เข้าใจความหมายของเค้ามากเท่าไหร่นะคะ จนอ่านมาอาทิตย์นึง เค้าเมาและได้โทรไปปรึกษาเพื่อนเรา เพราะเค้าเป็นห่วงเรา กลัวเราจะคิดมาก เค้าบอกเพื่อนเราให้มาบอกเราว่า เค้ายังคิดถึงเราเหมือนเดิม และเค้าคิดว่าการที่เค้ากับเราเป็นแฟนกันในตอนที่เค้ายังฝึกยังเรียนนายร้อยอยู่ มันจะเป็นอะไรที่พยายามมากเกินไป มันจะเหนื่อยในความสัมพันธ์ ยกตัวอย่างเช่น ถ้าเค้ากลับมาหาเราในวันพัก แล้วเราทั้งคู่ทะเลาะกัน เคลียร์กันยังไม่ลงตัวไม่เข้าใจ แต่เค้าต้องกลับไปฝึกแล้ว เรากับเค้าจะค้างคาต่อกันค่ะแต่ทำอะไรไม่ได้ หรือ ในวันที่เรารอเค้า แล้วเราเจอคนที่ใช่กว่า เราจะได้ไม่ปิดโอกาสดีๆให้กับตัวเอง เค้าจึงบอกให้เรากับเค้าแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ตัวเองก่อน และถ้าเค้าประสบความสําเร็จ เค้าได้ติดดาวบนบ่า คนที่เค้าจะนึกถึงคือพ่อแม่เพื่อนและเรา จะไม่มีผู้หญิงคนไหนที่เค้าจะนึกถึงอีก เพราะในตอนนี้เราเป็นคนที่คอยซัพพอร์ตคอยให้กำลังใจเค้า และถ้าในวันที่เค้าและเราพร้อม ถ้าใช่มันจะวนกลับมาเจอกัน และในตอนนั้นเค้าจะไม่ลังเลต่อความสัมพันธ์ มันจะเป็นอะไรที่ดีกว่าตอนนี้มาก แต่ถ้าในระหว่างนั้น เรา้จอคนที่ใช่ที่ดีกว่าเค้า เค้าก็พร้อมยินดีกับเราค่ะ-ทุกคนคิดว่าไงคะ 4ปีกับการรอ ตอนนั้นเรากับเค้าคงจะอายุ22 เป็นวัยที่โตขึ้น เรื่องความรักคงเป็นอะไรที่ต้องคิดมากกว่าตอนนี้ เราจะรอเค้าแบบไม่คาดหวังนะคะ จะไม่ปิดโอกาสให้กับตัวเองและคนอื่นด้วย แต่เรามั่นใจแน่นอน ว่าเค้าจะนึกถึงเรา แต่เราแค่กลัว กลัวว่าเค้าจะลืมความรู้สึกที่มีต่อเรา 4ปีกับการหายไป ในตอนนั้นเค้าจะยังอยากสานสัมพันธ์ต่อไหม