คือเราจะเล่าตั้งแต่แรกเลยนะ คือเราตอนคบ เขาอวดเราตลอดเลย แท็กนู้นแท้กนี้กัน บ่อยๆ ดูสนใจเรามาก ไอเราก็ชอบดีนะที่การแจ้งเตือนมันไปเป็นเขา แต่หลังจากคบมา7-8เดือน เขาไม่ทำแบบที่เขาทำเหมือนแต่ก่อน เขาติดเกมเขาเปลื่ยนไป เขาติดเพื่อนเดี๋ยวทำอะไรไม่คิดถึงเราเหมือนแต่ก่อนแล้วว่าเราจะรู้สึกยัง เราคุยตกลงกันเราเป็นคนชอบคนใส่ใจมาก เราบอกเขาแล้ว ว่าเธอทำงานไม่อะไรหรอกแต่ใส้ใจเราเหมิอนแต่ก่อนได้ไหม เพราะว่าจะต้องไปต่อมหาลัยแล้วต้องนอนหอ จากที่เราอยู่ด้วยกันบ่อยๆ เราก็ต้องห่างกันมากกว่าเดิม เราเลิกกันไปหลายรอบอยู่ หลายครั้งที่เราเก็บเสื้อผ้าออกมาตลอด ในแต่ละครั้งที่เรากลับมาเราคุยกันว่าไม่ไม่อยากร้องไห้แล้ว เหนื่อยที่ต้องเตือน เราก็ไม่ค่อยอยากให้เขากินมันหรอก(ต้ม) เราเตือนเขา เขาก็บอกว่าสังคมของเขาเป็นแบบนั้น แฟนเราเป็นเด็กช่าง เราก็บอกว่าแล้วสิ่งที่เตือนที่ขอทำไมได้เลยเลยหรอ เขาบอกเรางี่เง่า แต่เราเชื่อว่า ความงี่เง่ามันเป็นกับผญ.เกือบทุกคน เราร้องไห้ให้เขาบ่อยมาก มีอาทิตย์นึ่งเขาขอไปเล่นเกมกับเพื่อนตอน5ทุ่มบตอนแรกเราก็ให้ไปแหละ เพราะมันดึกแล้ว พอครั้งี่2เาก็ไม่รู้ว่าอะไรมันจะขนาดนั้น จนเมื่อวานเขาก็ไปกับเพื่อน มันมีหลายอย่างที่เราเครียด เราให้โอกาสเขาบ่อยไปหรึป่าว จนถึงตอนนี้ 1ปี3เดือน เขาบอกเขารักเรานะ ไม่อยากเลิกกับเรา แต่เขาไม่ค่อยรักษาเราเหมือนแต่ก่อน เขาไม่มีเรื่องมือที่3เลยนะ แต่มันมีอุปสรรค์มากเลย ฐานะบ้านเขาไม่ได้ดี แต่เรายอมทนอยู่กับเขา เราามีเราก็ให้ เราอยากเลี้ยงข้าวเราก็เลี้ยง เราเหมือนแบบว่าเรารักเขามาก จนเราให้เขาได้ทุกอย่าง เขาบอกเราไปบังคับเขา แต่เราแค่ถามเขาเฉยๆบางทีเราแท้กไว้ตั้งหลายวันก็ไม่เห็นเขาตอบเลย เราก็ไม่ออะไร เดี๋ยวนี้เรามีแต่อวดเขาอย่างเดียวเลย มันก็น้อยใจสะสม เราไม่รู้ว่าเราเป็นแบบนี้คนเดียวหรึป่าว อาจจะมองว่าไร้สาระ แต่เรามองว่าตรงนี้มันก็สำคัญ เขาใช้คำขอโทษเปลืองมาก ตอนนี้เราถอยออกมาแล้วอะ เราเหนื่อยที่ต้องเข้าใจอะไรหลายๆอย่าง เราทรมาณที่เราต้องร้องไห้ทุกคืน เราไม่อยากถอนหายใจในหลายๆครั้ง เราถอยออกมาเราผิดไหม เราโคตรเสียใจมากๆเลย
เราน้อยใจแฟนเรื่อง facebook และ story หลายๆเรื่องจนเราถอยออกมา เราผิดไหม