คือนี่ก็เป็นการตั้งกระทู้ครั้งเเรกค่ะไม่รู้ถูกต้องอะไรยังไงไหมต้องขอโทษด้วยค่ะ
เลยคือ เราเเอบชอบคนๆนึงสำคัญกับเรามากๆ เเต่เขาไม่ได้ชอบเรา เเละถึงเขาจะชอบเราจริงก้ไม่เหมาะสมกัน คิดว่าเราควรจะยืนขึ้นสู้จีบเองให้รู้เเล้วรู้รอดไปเลยไหม ตอนเเรกพอรู้ว่าเขาไม่ได้ชอบเราก็คิดจะเลิกเเล้วค่ะ เเต่ว่าที่ผ่านมา ไม่ว่าเราจะมีปัญหาอะไรเขาจะเข้ามาช่วยเราโดยตลอดโดยไม่รังเกียจเราเลย เราพยายามตีตัวออกห่างเพราะกลัวว่าจะเผลอใจไป เลยไม่คุยกับเขา ไม่มองหน้าเขา ไม่ได้เล่นด้วยกันเหมือนเเต่ก่อน พยายามหลีกเลี่ยงเขาตลอด จนสุดท้าย ก็ต้องมาเสียใจเอง เขาช่วยเรามาตลอดไม่ว่าจะตอนไหนไม่เคยมีข้อเเม้กับเราเลย ไม่เคยให้เราต้องรอเเค่เอ่ยปากก็ช่วยเราเสมอ เเต่เราสิ ตอนเขาเดือดร้อนขอให้ช่วยมัวเเต่ปัญญาอ่อนคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ตอนนี้ก็สมใจเเล้วล่ะค่ะเขาไปเเล้ว เขาไปชอบคนอืน คิดว่าถูกไหมคะถ้าเราไม่สนว่าเขาจะชอบใครเราเเค่อยากตอบเเทนเขาเเม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่ใกล้เราเเล้วเเละถ้าเป็นไปได้ก็จะลองจีบเขาด้วย คิดว่ามันถูกต้องไหมคะ (เขาไม่รู้ว่าเราเเอบชอบ)
ทำยังไงดีกับความรู้สึกเเอบรัก????
เลยคือ เราเเอบชอบคนๆนึงสำคัญกับเรามากๆ เเต่เขาไม่ได้ชอบเรา เเละถึงเขาจะชอบเราจริงก้ไม่เหมาะสมกัน คิดว่าเราควรจะยืนขึ้นสู้จีบเองให้รู้เเล้วรู้รอดไปเลยไหม ตอนเเรกพอรู้ว่าเขาไม่ได้ชอบเราก็คิดจะเลิกเเล้วค่ะ เเต่ว่าที่ผ่านมา ไม่ว่าเราจะมีปัญหาอะไรเขาจะเข้ามาช่วยเราโดยตลอดโดยไม่รังเกียจเราเลย เราพยายามตีตัวออกห่างเพราะกลัวว่าจะเผลอใจไป เลยไม่คุยกับเขา ไม่มองหน้าเขา ไม่ได้เล่นด้วยกันเหมือนเเต่ก่อน พยายามหลีกเลี่ยงเขาตลอด จนสุดท้าย ก็ต้องมาเสียใจเอง เขาช่วยเรามาตลอดไม่ว่าจะตอนไหนไม่เคยมีข้อเเม้กับเราเลย ไม่เคยให้เราต้องรอเเค่เอ่ยปากก็ช่วยเราเสมอ เเต่เราสิ ตอนเขาเดือดร้อนขอให้ช่วยมัวเเต่ปัญญาอ่อนคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ตอนนี้ก็สมใจเเล้วล่ะค่ะเขาไปเเล้ว เขาไปชอบคนอืน คิดว่าถูกไหมคะถ้าเราไม่สนว่าเขาจะชอบใครเราเเค่อยากตอบเเทนเขาเเม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่ใกล้เราเเล้วเเละถ้าเป็นไปได้ก็จะลองจีบเขาด้วย คิดว่ามันถูกต้องไหมคะ (เขาไม่รู้ว่าเราเเอบชอบ)