สวัสดีครับ
                นี่เป็นกระทู้แรกของผม  ผมมีปัญหาชีวิตที่อยากจะมาขอคำปรึกษาและความคิดเห็นกับทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้
                 เริ่มเลยนะครับคือมีปัญหาเรื่องการเข้าสังคมเป็นอย่างมากจนมันเป็นอุปสรรคในการใช้ชีวิตในด้านต่างๆที่หนักๆเลยคือการพูดคุยของผมและการยิ้มซึ่งผมเป็นคนพูดน้อยและไม่ค่อยยิ้มมาตั้งแต่เด็กจนมันนิสัยติดตัวมาจนโตแล้วแก้ยาก  ผมพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองมาเรื่อยๆ  แต่มันก็ไม่ประสบผลสำเร็จอาจจะมีบางคนที่เข้าใจ. แต่บางคนแค่เห็นหน้าเราเค้าก็คิดว่าเราหยิ่งหรือหนักๆเลยก็กลายเป็นว่าเราเหมือนไม่ชอบเค้าไม่อยากรู้จักเค้าหรือหาเรื่องเค้า. ประกอบกับใบหน้าที่ไม่ค่อยรับแขกอีกหนักเข้าไปอีก. จนตอนนี้ผมเกิดอาการเครียดเป็นอย่างมาก  จนถึงขั้นที่มีความคิด...เข้ามาในหัว. แต่ผมก็อดทนเอา  แต่ตอนนี้ความอดทนของผมมันเริ่มน้อยลงเรื่อยๆผมไม่รู้ว่าจะทนไปได้สักเท่าไหร่ที่ผมประสบปัญหาอยู่นี้มีแค่พี่ของผมเท่านั้นที่รู้เรื่องและคอยให้กำลังใจแต่พ่อกับแม่ผมไม่ได้บอกเพราะกลัวว่าท่านจะคิดมาก. วินาทีนี้ที่ผมทำคือทนอย่างเดียวอดทนอย่างเดียว
        ใครมีอาการแบบผมหรือเรื่องราวชีวิตคล้ายๆผม  ผมอยากจะรู้ว่ามีวิธีรับมือยังไงใช้ชีวิตประจำวันยังไงและได้ปรึกษาพ่อแม่บ้างหรือป่าว. สุดท้ายนี้หากผมพิมพ์ผิดหรือข้อความที่ผมพิมพ์ลงไปผิดพลาดผมต้องขออภัยด้วยนะครับ