○
สวัสดีครับเพื่อนๆนี่คือกระทู้แรกและคงเป็นกระทู้เดียวและสุดท้าย หากผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี่
เรื่องที่เราจะเล่าต่อจากนี้ เริ่มเมื่อประมาณ2ปีก่อน เรารู้จักกับผญ.คนนึง เธอเป็นสาวมหาลัย น่ารัก ยิ้มเก่ง อัธยาศัยดี และทัศนคติบวก
เรามารู้จักกันได้เพราะ เพื่อนเรารู้จักและแนะนำ. เราได้มีโอกาศเจอกัน แล้วคุยกันทางไลน์
ซึ่งช่วงที่เราคุยกันนั้นเป็นช่วงปิดเทอม บ้านเขากับเราอยู่ห่างกันประมาน2โล เราได้เจอกันแทบทุกวัน ซึ่งช่วงเวลานั้นช่างมีความสุข
และแน่นอนความสุขผ่านไปเร็วเสมอ เมื่อมาถึงช่วงที่เธอเปิดเทอม เธอต้องกลับไปเรียน มหาลัยที่เรียนอยู่จันทบุรีห่างจากตราดไป70โล
เธอจะได้กลับบ้านช่วงเสาร์-อาทิตย์ คลายแมกซ์อยู่ตรงที่ เวลาเธอกลับไปที่จันทบุรี เธอจะไม่ค่อยตอบแชท ช่วงแรกๆเราคิดว่าคงเพราะเรียน
แต่มันไม่ใช่ ช่วงเวลาที่เธอไม่คุยกับเราคือ หลังจากกลับจากมอ. และช่วงเวลาที่เธอคุยกับเราคือตอนไปมอ. แรกๆก็สงสัยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร
จนเราคบกันเข้าเดือนที่3 ความสงสัยมันกระตุกต่อมจึงไปสืบมา ได้ข้อสรุปมาเธอมีแฟนอีกคนซึ้งครบกันมานานกว่าเรา เมื่อเรารู้จึงเก็บคำถาม
ไว้ถามต่อหน้า และวันเสาร์ก็มาถึง เราเจอหน้ากัน และเราก็ถามไปตรงๆว่ามีแฟนอยู่แล้วใช่ไหม คำตอบที่ได้คือ ไม่มี เราถามแบบนี้อยู่3-4ครั้ง
จนเราต้องโกหกว่า น้องที่เธออยู่ด้วยเป็นคนบอก (น้องคือหลานของแฟนที่เธออยุ่ด้วย ซึ่งแฟนคนนั้นอายุมากกว่า20ปี)
เธอจึงยอมรับว่า ใช่เธอมีแฟนอยู่แล้ว แต่อยู่ด้วยไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว ตอนเรารู้ความจริงจากปากเธอเหมือนโลกทั้งใบมันพังไปหมด
ตอนนั้นยอมรับว่าเสียใจและคิดว่าเราทำอะไรผิดถึงมาทำกับเราแบบนี้. เราตัดสินใจเดินออกมาจากชีวิตเขาแบบไม่ลังเล แต่เขากลับมาง้อเรา
แล้วบอกว่าอยากให้เริ่มใหม่อีกครั้ง อยู่กับคนนั้นเพราะความจำเป็น (เดาว่าความจำเป็นคงเป็นเพราะที่อย่อาศัยตอนที่ต้องไปเรียนที่จัน) มาทำดีด้วย
แน่นอนเราใจอ่อนเพราะคำพูดเขาที่บอกว่า จะไปเลิกกับคนนั้น และเราก็เชื่อ เวลาผ่านไปเขายังเป็นคนที่อัธยาศัยดี แต่เธอก็ยังไม่เลิกกับคนนั้นเหตุผลคือที่อยู่อาศัยอีกแหละ ถ้าเลิกก็ต้องขนของออกมา เธอบอกกับเราว่าเห็นใจเธอหน่อย ซึ่งเราก็รอวันที่เธอเรียนจบ ทุกวันศุกร์เขาจะนั้งรถกลับมาหาเรา
มานอนที่บ้านเรา เสาร์-อาทิตย์. อยู่กับเรา จันทร์-พฤหัส อยู่กับอีกคน เป็นแบบนี้อยู่ครึ่งปี จนมาถึงวันที่เธอเรียนจบ เธอบังเอิญได้งานทำที่จันทบุรีอีก แน่นอนเธอก็ยังคงมีเหตุผลต่อต่างๆนาๆ ว่าไม่มีที่พัก เราเลยแนะนำว่าให้หาหออยุ่เราจะไปอยุ่ด้วย เธอตอบกลับมาว่าทำงานแค่6เดือน เดี๋ยวก็จะกลับไปอยู่บ้านแล้ว และก็เป็นอีกครั้งที่เราเชื่อ หลังจากนั่นมาอีก2 3เดือน เราจับได้ว่าเธอคุยกับคนใหม่ ที่เป็นบุคคลที่3ในชีวิตเธอ หลังจากที่เรารู้เขายังทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น. พอเราถามว่ามีใครอีกใช่ไหมเขาจะตอบเรากลับมาว่า แล้วมีใคร เหมือนประมาณว่า ถ้าคิดว่ามีก็ให้หาตัวตนมายืนยัน เราทะเลาะกันหนักมาก เขาไม่ตอบแชทเรา เราจึงตามเขาจากiCloudที่เราให้โทรศัพท์เขาไปใช้ เราขี่รถจากตราดตามiCloudไปจนถึงจันทบุรีระหว่างทางเจอพายุฝนแรงมาก เราเจอกันทะเลาะกันอยู่ซักพัก จนได้คำตอบว่าเลิกกันและให้กลับบ้านไป เขาคืนนาฬิกาแหวนที่เราซื้อให้ เราเอาโยนทิ้งไป แล้วก็กลับบ้าน มาทำใจ หลังจทกนั้นประมาณ2อาทิตย์. เหมือนว่าคนที่เขากำลังคุยอยู่ตีตัวออกห่างเพราะรู้ว่าผญ.คนนี้มีเรา เขาจึงกลับมาหาเรา เป็นช่วงที่เขาหมดสัญญางานพอดี คราวนี้เหมือนเขาจะทำได้อย่างที่พูดคือเอารถไปขนของจากจันทบุรีกลับมา. และได้เลิกลากับแฟนคนแรกไป (มารู้ทีหลังว่าแฟนคนแรกของเขาก็คบซ้อนอยู่เหมือนกัน) หลังจากนั้นกลับมาอยู่บ้านได้ประมาณ1เดือนที่ทำงานที่จันโทรมาบอกว่ามีสัญญาปีต่อปี ถามว่าจะกลับไปทำไหม แน่นอนเธอกลับ แต่คราวนี้เราตกลงว่าเราจะไปเช่าหอและหางานทำไปด้วย เราขอเงินจากทางบ้านไปมัดจำค่าหอ และได้งานทำ อยู่จันทบุรีทำงานได้ยังไม่ถึงเดือน เธอขอกลับบ้าน เหตุผลคืออยากกลับไปอยู่บ้านลดค่าใช้จ่าย ครอบครัวแนะนำงานใกล้บ้านเหมือนประมาณว่ามีเส้นสายเข้าได้แน่นอน และนี่ก็เป็นครั้งที่2. ที่เรารู้สึกเหมือนล้มเหลวอีกไม่มีอะไรแน่นอนในตัวเขาเลย งานที่เขาได้เงินเดือนตั้ง15,000มันยังไม่พออีกหรือไงกลับไปแถวบ้านไม่ได้แบบนี้แน่นอน เงินค่าหอค่ามัดจำเราก็พึ่งจ่ายไปขอคืนก็ไม่ได้ ยังจะมาขอกลับบ้าน สรุปเขาทิ้งให้เราอยู่คนเดียว ซึ้งเขากลับไปงานที่บอกว่าจะได้ก็ไม่ได้เพราะมีคนที่เส้นใหญ่กว่า เราจึงแนะให้เขากลับมาอยู่กับเราอีกโดยให้หางานที่เป็นพวกโลตัส งานเอกสาร บลาๆ และเขาก็ไม่พอใจเหมือนกับประมาณว่า กูจบตั้งปริญาให้กูมาทำงานพวกนี้ (เขาไม่พูดเราก็รู้ว่าเขาคิดแบบนี้) แต่ถามว่าจะให้กลับไปทำงานที่เดิมเงินเดือน15,000,เราคิดว่าหัวหน้าเขาคงไม่คิดที่จะรับอีก เพราะตอนมีงานเขาก็อุตสาตโทรเรียกกลับไป พอคิดว่ามีงานที่ดีกว่าก็ทิ้งเขาแล้วพอไม่ได้งานอย่างที่หวังจะ○กลับไปหาเขา หลังจากนั้นเขาก็ไปๆมาๆ เราอยู่คนเดียวได้ประมาน2เดือน เราอยู่ต่อไม่ไหวด้วยรายจ่ายค่าหอที่แพงหูฉี่สำหรับการอยู่คนเดียว ตอนแรกที่เลือกเพราะว่าอยู่2คนหารกันไหวอยู่แล้ว เรากลับมาอยู่บ้าน เราและเขาว่างงานอยู่ซักพักนึง จนเขาได้งานที่ใหม่อยู่ไกลบ้านไป16โล ขี่ไปกลับทุกวัน แรกๆเขาก็เข้ามาหาเราบ้าง เรายังโทรคุยกันเหมือนเดิม ไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนเดิม. จนเวลาผ่านไป4 5เดือน เขาเริ่มเปลี่ยนไป โทรไม่รับ ไม่เข้ามาหา ไม่มีเวลา เราระหองระแหงกันแบบนี้อยู่ซักพัก และด้วยเหมือนเรามีเซนเราคิดว่าเขามีคนอื่นอีกเราจึงทะเลาะกันอีกด้วยเรื่องที่ว่าเราถาม
○ว่ามีคนอื่นใช่ไหม เขาตอบกลับมาเหมือนครั้งก่อนที่จับได้เลย คือ ไม่มี ถ้ามีแล้วเป็นใคร แล้วเค้ามีใคร ประมาณว่าถ้าไม่รู้ว่าเป็นใครก็อย่ากล่าวหา ซึ้งเราไม่รุ้ว่าเป็นใครแต่ที่แน่ๆเรารู้ว่ามีแน่นอนเพราะอาการของของเปลี่ยนไป ขอดูโทรศัพท์ไม่ให้ โมโหมาก เราก็เหมือนจะเป็นจะตายเพราะลักษณะนี้คือมีแน่นอน หลังจากทะเลาะกัน เขากลับบ้านไปก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเราจะไลน์ถามว่ามีคนอื่นใช่ไหม ไม่รักกันใช่ไหม บลาๆ ส่วนเขาจะตอบเราเหมือนไม่เห็นคำถามเราเลย. หลังจากนั้น1วัน เราตัดสินใจบอกเลิกเขา ด้วยคำที่ว่า "เราจบกันแค่นี้นะ เขารับไม่ได้ที่ตัวมีคนอื่น" ซึ่งเขาก็ไม่ปฎิเสธ ไม่บอกว่าไม่มี ถ้าคนไม่มีจริงๆคงไม่เลิกง่ายดายแบบนี้ แล้วเราก็มารู้ทีหลังว่าเขากลับไปคุยกับคนที่เหมือนจะเป็นแฟนเก่าตอนเข้ามหาลัยแรกๆ (ไม่แน่ใจว่าแฟนเก่าหรือคนคุย) แต่คนนี้ตอนที่คุยกับผญ.ก็มีแฟนอยู่แล้ว พอเรามารู้ทีหลังมันทั้งเจ็บทั้งยินดี แต่เราก็ยังไลน์ไปหาเขา อีกว่า ยังจะกลับไปหามันอีก มันนิสัยไม่ดีเจ้าชู้ ก็รู้ ยังจะกลับไป
○(ก่อนหน้านั้นเรากลับมาคุยกันในฐานะเพื่อนได้ไม่กี่วัน ) ประโยคหลังจากที่เราว่าไปเขาถามเรากลับมาว่า
○ถาม:ถ้าวันนี้เขากลับไปคบกับตัวจะกลับมาคบกับเค้ามั้ย
○ตอบ:คบ ก็รีบกลับมาดิ ที่ว่าไปเพราะเป็นห่วง
○ถาม:ทำไมยังอยากคบ เค้าไม่ดี รู้ทั้งรู้
○
อารมณ์ที่เขาบอกประมานว่า รู้แต่ก็อยากคบ คำถามเหมือนรู้ว่าเราอยากกลับไปแต่ก็ถามให้ช้ำใจ เรารู้ดีเวลาเขาชอบรักหลงใคร เขาจะยอมทุกอย่าง ครั้งนึงเขาก็เคยยอมเรา จากบทสนทนานั้น มันทำให้เรารู้ว่าเราควรหายออกไปจากชีวิตกันและกัน มาถึงตรงนี้สิ่งที่เราเคยทำไว้มันคงเป็นกรรมย้อนกลับมาหาเรา หรือมันอาจจะเป็นเพราะตัวเขาเป็นแบบนี้ เขามาหาเรายังไง ตอนไปเขาก็ไปแบบนั้น เรายังคิดถึงเขาอยู่เสมอเพราะสิ่งดีๆที่ทำด้วยกัน ถามว่ายังรักมั้ยมันคงเหลือแค่ความรู้สึกว่าเคยรัก ถามว่าให้กลับไปมั้ยคงไม่แล้วละ ก็ขอให้เธอโชคดีกับคนนั้นของเธอละกัน มีชีวิตอย่างที่หวัง
กระทู้แรกผิดพลาดประการใดขออภัยนะที่นี่ จากสิ่งที่เราทำกรรมมันตามสนองเราแล้ว ด่าได้แต่อย่าแรง
เมื่ออยู่ดีๆก็กลายเป็นชู้
สวัสดีครับเพื่อนๆนี่คือกระทู้แรกและคงเป็นกระทู้เดียวและสุดท้าย หากผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี่
เรื่องที่เราจะเล่าต่อจากนี้ เริ่มเมื่อประมาณ2ปีก่อน เรารู้จักกับผญ.คนนึง เธอเป็นสาวมหาลัย น่ารัก ยิ้มเก่ง อัธยาศัยดี และทัศนคติบวก
เรามารู้จักกันได้เพราะ เพื่อนเรารู้จักและแนะนำ. เราได้มีโอกาศเจอกัน แล้วคุยกันทางไลน์
ซึ่งช่วงที่เราคุยกันนั้นเป็นช่วงปิดเทอม บ้านเขากับเราอยู่ห่างกันประมาน2โล เราได้เจอกันแทบทุกวัน ซึ่งช่วงเวลานั้นช่างมีความสุข
และแน่นอนความสุขผ่านไปเร็วเสมอ เมื่อมาถึงช่วงที่เธอเปิดเทอม เธอต้องกลับไปเรียน มหาลัยที่เรียนอยู่จันทบุรีห่างจากตราดไป70โล
เธอจะได้กลับบ้านช่วงเสาร์-อาทิตย์ คลายแมกซ์อยู่ตรงที่ เวลาเธอกลับไปที่จันทบุรี เธอจะไม่ค่อยตอบแชท ช่วงแรกๆเราคิดว่าคงเพราะเรียน
แต่มันไม่ใช่ ช่วงเวลาที่เธอไม่คุยกับเราคือ หลังจากกลับจากมอ. และช่วงเวลาที่เธอคุยกับเราคือตอนไปมอ. แรกๆก็สงสัยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร
จนเราคบกันเข้าเดือนที่3 ความสงสัยมันกระตุกต่อมจึงไปสืบมา ได้ข้อสรุปมาเธอมีแฟนอีกคนซึ้งครบกันมานานกว่าเรา เมื่อเรารู้จึงเก็บคำถาม
ไว้ถามต่อหน้า และวันเสาร์ก็มาถึง เราเจอหน้ากัน และเราก็ถามไปตรงๆว่ามีแฟนอยู่แล้วใช่ไหม คำตอบที่ได้คือ ไม่มี เราถามแบบนี้อยู่3-4ครั้ง
จนเราต้องโกหกว่า น้องที่เธออยู่ด้วยเป็นคนบอก (น้องคือหลานของแฟนที่เธออยุ่ด้วย ซึ่งแฟนคนนั้นอายุมากกว่า20ปี)
เธอจึงยอมรับว่า ใช่เธอมีแฟนอยู่แล้ว แต่อยู่ด้วยไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว ตอนเรารู้ความจริงจากปากเธอเหมือนโลกทั้งใบมันพังไปหมด
ตอนนั้นยอมรับว่าเสียใจและคิดว่าเราทำอะไรผิดถึงมาทำกับเราแบบนี้. เราตัดสินใจเดินออกมาจากชีวิตเขาแบบไม่ลังเล แต่เขากลับมาง้อเรา
แล้วบอกว่าอยากให้เริ่มใหม่อีกครั้ง อยู่กับคนนั้นเพราะความจำเป็น (เดาว่าความจำเป็นคงเป็นเพราะที่อย่อาศัยตอนที่ต้องไปเรียนที่จัน) มาทำดีด้วย
แน่นอนเราใจอ่อนเพราะคำพูดเขาที่บอกว่า จะไปเลิกกับคนนั้น และเราก็เชื่อ เวลาผ่านไปเขายังเป็นคนที่อัธยาศัยดี แต่เธอก็ยังไม่เลิกกับคนนั้นเหตุผลคือที่อยู่อาศัยอีกแหละ ถ้าเลิกก็ต้องขนของออกมา เธอบอกกับเราว่าเห็นใจเธอหน่อย ซึ่งเราก็รอวันที่เธอเรียนจบ ทุกวันศุกร์เขาจะนั้งรถกลับมาหาเรา
มานอนที่บ้านเรา เสาร์-อาทิตย์. อยู่กับเรา จันทร์-พฤหัส อยู่กับอีกคน เป็นแบบนี้อยู่ครึ่งปี จนมาถึงวันที่เธอเรียนจบ เธอบังเอิญได้งานทำที่จันทบุรีอีก แน่นอนเธอก็ยังคงมีเหตุผลต่อต่างๆนาๆ ว่าไม่มีที่พัก เราเลยแนะนำว่าให้หาหออยุ่เราจะไปอยุ่ด้วย เธอตอบกลับมาว่าทำงานแค่6เดือน เดี๋ยวก็จะกลับไปอยู่บ้านแล้ว และก็เป็นอีกครั้งที่เราเชื่อ หลังจากนั่นมาอีก2 3เดือน เราจับได้ว่าเธอคุยกับคนใหม่ ที่เป็นบุคคลที่3ในชีวิตเธอ หลังจากที่เรารู้เขายังทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น. พอเราถามว่ามีใครอีกใช่ไหมเขาจะตอบเรากลับมาว่า แล้วมีใคร เหมือนประมาณว่า ถ้าคิดว่ามีก็ให้หาตัวตนมายืนยัน เราทะเลาะกันหนักมาก เขาไม่ตอบแชทเรา เราจึงตามเขาจากiCloudที่เราให้โทรศัพท์เขาไปใช้ เราขี่รถจากตราดตามiCloudไปจนถึงจันทบุรีระหว่างทางเจอพายุฝนแรงมาก เราเจอกันทะเลาะกันอยู่ซักพัก จนได้คำตอบว่าเลิกกันและให้กลับบ้านไป เขาคืนนาฬิกาแหวนที่เราซื้อให้ เราเอาโยนทิ้งไป แล้วก็กลับบ้าน มาทำใจ หลังจทกนั้นประมาณ2อาทิตย์. เหมือนว่าคนที่เขากำลังคุยอยู่ตีตัวออกห่างเพราะรู้ว่าผญ.คนนี้มีเรา เขาจึงกลับมาหาเรา เป็นช่วงที่เขาหมดสัญญางานพอดี คราวนี้เหมือนเขาจะทำได้อย่างที่พูดคือเอารถไปขนของจากจันทบุรีกลับมา. และได้เลิกลากับแฟนคนแรกไป (มารู้ทีหลังว่าแฟนคนแรกของเขาก็คบซ้อนอยู่เหมือนกัน) หลังจากนั้นกลับมาอยู่บ้านได้ประมาณ1เดือนที่ทำงานที่จันโทรมาบอกว่ามีสัญญาปีต่อปี ถามว่าจะกลับไปทำไหม แน่นอนเธอกลับ แต่คราวนี้เราตกลงว่าเราจะไปเช่าหอและหางานทำไปด้วย เราขอเงินจากทางบ้านไปมัดจำค่าหอ และได้งานทำ อยู่จันทบุรีทำงานได้ยังไม่ถึงเดือน เธอขอกลับบ้าน เหตุผลคืออยากกลับไปอยู่บ้านลดค่าใช้จ่าย ครอบครัวแนะนำงานใกล้บ้านเหมือนประมาณว่ามีเส้นสายเข้าได้แน่นอน และนี่ก็เป็นครั้งที่2. ที่เรารู้สึกเหมือนล้มเหลวอีกไม่มีอะไรแน่นอนในตัวเขาเลย งานที่เขาได้เงินเดือนตั้ง15,000มันยังไม่พออีกหรือไงกลับไปแถวบ้านไม่ได้แบบนี้แน่นอน เงินค่าหอค่ามัดจำเราก็พึ่งจ่ายไปขอคืนก็ไม่ได้ ยังจะมาขอกลับบ้าน สรุปเขาทิ้งให้เราอยู่คนเดียว ซึ้งเขากลับไปงานที่บอกว่าจะได้ก็ไม่ได้เพราะมีคนที่เส้นใหญ่กว่า เราจึงแนะให้เขากลับมาอยู่กับเราอีกโดยให้หางานที่เป็นพวกโลตัส งานเอกสาร บลาๆ และเขาก็ไม่พอใจเหมือนกับประมาณว่า กูจบตั้งปริญาให้กูมาทำงานพวกนี้ (เขาไม่พูดเราก็รู้ว่าเขาคิดแบบนี้) แต่ถามว่าจะให้กลับไปทำงานที่เดิมเงินเดือน15,000,เราคิดว่าหัวหน้าเขาคงไม่คิดที่จะรับอีก เพราะตอนมีงานเขาก็อุตสาตโทรเรียกกลับไป พอคิดว่ามีงานที่ดีกว่าก็ทิ้งเขาแล้วพอไม่ได้งานอย่างที่หวังจะ○กลับไปหาเขา หลังจากนั้นเขาก็ไปๆมาๆ เราอยู่คนเดียวได้ประมาน2เดือน เราอยู่ต่อไม่ไหวด้วยรายจ่ายค่าหอที่แพงหูฉี่สำหรับการอยู่คนเดียว ตอนแรกที่เลือกเพราะว่าอยู่2คนหารกันไหวอยู่แล้ว เรากลับมาอยู่บ้าน เราและเขาว่างงานอยู่ซักพักนึง จนเขาได้งานที่ใหม่อยู่ไกลบ้านไป16โล ขี่ไปกลับทุกวัน แรกๆเขาก็เข้ามาหาเราบ้าง เรายังโทรคุยกันเหมือนเดิม ไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนเดิม. จนเวลาผ่านไป4 5เดือน เขาเริ่มเปลี่ยนไป โทรไม่รับ ไม่เข้ามาหา ไม่มีเวลา เราระหองระแหงกันแบบนี้อยู่ซักพัก และด้วยเหมือนเรามีเซนเราคิดว่าเขามีคนอื่นอีกเราจึงทะเลาะกันอีกด้วยเรื่องที่ว่าเราถาม
○ว่ามีคนอื่นใช่ไหม เขาตอบกลับมาเหมือนครั้งก่อนที่จับได้เลย คือ ไม่มี ถ้ามีแล้วเป็นใคร แล้วเค้ามีใคร ประมาณว่าถ้าไม่รู้ว่าเป็นใครก็อย่ากล่าวหา ซึ้งเราไม่รุ้ว่าเป็นใครแต่ที่แน่ๆเรารู้ว่ามีแน่นอนเพราะอาการของของเปลี่ยนไป ขอดูโทรศัพท์ไม่ให้ โมโหมาก เราก็เหมือนจะเป็นจะตายเพราะลักษณะนี้คือมีแน่นอน หลังจากทะเลาะกัน เขากลับบ้านไปก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเราจะไลน์ถามว่ามีคนอื่นใช่ไหม ไม่รักกันใช่ไหม บลาๆ ส่วนเขาจะตอบเราเหมือนไม่เห็นคำถามเราเลย. หลังจากนั้น1วัน เราตัดสินใจบอกเลิกเขา ด้วยคำที่ว่า "เราจบกันแค่นี้นะ เขารับไม่ได้ที่ตัวมีคนอื่น" ซึ่งเขาก็ไม่ปฎิเสธ ไม่บอกว่าไม่มี ถ้าคนไม่มีจริงๆคงไม่เลิกง่ายดายแบบนี้ แล้วเราก็มารู้ทีหลังว่าเขากลับไปคุยกับคนที่เหมือนจะเป็นแฟนเก่าตอนเข้ามหาลัยแรกๆ (ไม่แน่ใจว่าแฟนเก่าหรือคนคุย) แต่คนนี้ตอนที่คุยกับผญ.ก็มีแฟนอยู่แล้ว พอเรามารู้ทีหลังมันทั้งเจ็บทั้งยินดี แต่เราก็ยังไลน์ไปหาเขา อีกว่า ยังจะกลับไปหามันอีก มันนิสัยไม่ดีเจ้าชู้ ก็รู้ ยังจะกลับไป
○(ก่อนหน้านั้นเรากลับมาคุยกันในฐานะเพื่อนได้ไม่กี่วัน ) ประโยคหลังจากที่เราว่าไปเขาถามเรากลับมาว่า
○ถาม:ถ้าวันนี้เขากลับไปคบกับตัวจะกลับมาคบกับเค้ามั้ย
○ตอบ:คบ ก็รีบกลับมาดิ ที่ว่าไปเพราะเป็นห่วง
○ถาม:ทำไมยังอยากคบ เค้าไม่ดี รู้ทั้งรู้
○
อารมณ์ที่เขาบอกประมานว่า รู้แต่ก็อยากคบ คำถามเหมือนรู้ว่าเราอยากกลับไปแต่ก็ถามให้ช้ำใจ เรารู้ดีเวลาเขาชอบรักหลงใคร เขาจะยอมทุกอย่าง ครั้งนึงเขาก็เคยยอมเรา จากบทสนทนานั้น มันทำให้เรารู้ว่าเราควรหายออกไปจากชีวิตกันและกัน มาถึงตรงนี้สิ่งที่เราเคยทำไว้มันคงเป็นกรรมย้อนกลับมาหาเรา หรือมันอาจจะเป็นเพราะตัวเขาเป็นแบบนี้ เขามาหาเรายังไง ตอนไปเขาก็ไปแบบนั้น เรายังคิดถึงเขาอยู่เสมอเพราะสิ่งดีๆที่ทำด้วยกัน ถามว่ายังรักมั้ยมันคงเหลือแค่ความรู้สึกว่าเคยรัก ถามว่าให้กลับไปมั้ยคงไม่แล้วละ ก็ขอให้เธอโชคดีกับคนนั้นของเธอละกัน มีชีวิตอย่างที่หวัง
กระทู้แรกผิดพลาดประการใดขออภัยนะที่นี่ จากสิ่งที่เราทำกรรมมันตามสนองเราแล้ว ด่าได้แต่อย่าแรง