ยอมรับค่ะ ว่า เคยเป็นแฟนกัน คบกันไม่ถึง 3 เดือน (แต่รู้จักกันมานานปีกว่าก่อนที่จะลองคุยกันจริงๆ)
ช่วงที่เค้าขอเป็นแฟน คือหลังจากที่เราอกหักจากรักครั้งแรก ประมาณ 4 เดือน
เหตุผลที่เลิกกัน เพราะ... เค้าทำงานไกลกับเรา และคุยกันยังไงก็ไม่เข้าใจกัน
...เค้าอายุน้อยกว่าเรา 3-4 ปี (จำไม่ได้จริงๆ) ทำให้ระดับการทำงานต่างกัน เค้าเป็นหนุ่มในเครื่องแบบ ที่มีเวลาไม่ตรงกับเรา สัญญาณการติดต่อก็ยากมาก
...ความคิด คำพูด ก็ต่างกัน //
... เค้าชอบใช้คำพูดหยาบๆ เวลาที่หึง หรือหวง ซึ่งเราไม่ชอบ เพราะเราไม่พูดคำหยาบ
วันที่เลิกกัน เราใจหายนิดหน่อย เพราะเค้าเป็นคนอารมณ์ดี คุยตลก คือแทบจะหาสาระอะไรไม่ได้เลย เวลาคุยกันก็จะไม่ได้คุยเรื่องงาน เรื่องชีวิตสักเท่าไหร่ // แต่เราก็ไม่ได้เสียใจ ไม่ได้ร้องไห้ และคิดว่า คิดถูกแล้วที่เลิกกัน
หลังจากวันที่เลิกกัน จนกระทั่งถึงวันนี้ ก็ผ่านมาครบ 2 ปี พอดี
.... แต่ช่วง ครึ่งปีที่ผ่านมา เค้าจะทักมาบ่อยๆ โทรมาบ้าง line มาบ้าง ..เราว่างก็รับสาย ไม่ว่างก็ไม่รับสาย
เหตุผลที่รับสาย เพราะยอมรับว่า ไม่ได้เกลียดหรือโกรธอะไร และสายงานที่เราทำก็มีการติดต่อกัน เพราะเราเองก็เป็นวิทยากรด้านวิชาการร่วมกับกลุ่มชาวบ้านที่เค้าดูแลด้วย
สิ่งที่เค้าจะบอกทุกครั้งคือ คิดถึงเรา หวงเรา หึงเรา /// เรารู้สึกไม่โอเคกับประโยคพวกนั้น
.... และสิ่งที่เราจะพูดกลับไปทุกครั้งคือ ไม่ได้คิดถึง ไม่ได้หวงอะไรเธอเลย (เราพูดจริงๆ)
เรารู้สึกว่า เราโตแล้ว เราไม่หลอกตัวเอง และเรารู้เลยว่า เค้าเด็กมาก เวลามาผ่านมา 2 ปี แต่เค้าไม่ได้พัฒนาตัวเองในสายงานเลย
ยังคงพูดประโยคเดิมๆ ยังพูดว่าเราเหมือนเดิม ยังคิดเอง..เออเองเหมือนเดิม
.... ถ้าเราบอกเค้าตรงๆ ว่า "อย่าโทรมาหาอีกเลย ถ้าไม่เกี่ยวกับเรื่องงาน" มันจะรุนแรงไปไหม จะทำร้ายจิตใจเค้าเกินไปรึป่าว
บอกก่อนนะ ว่า เราทำงานเยอะมาก เพราะเรามีหน้าที่การงานที่ต้องรับผิดชอบเยอะเลย
และตั้งใจที่จะพัฒนาตัวเองอยู่ตลอดเวลา ท่ามกลางผู้คนที่รักและเราก็มีความสุขในการทำงาน
... แต่ทุกครั้งที่มีเรื่องของผู้ชายคนนี้แว๊บเข้ามาในความคิด เราจะรู้สึกไม่สบายใจ เรากลัวคนที่ทำงานของเค้าเข้าใจผิด เพราะมีคนเตือนเราว่า เค้าชอบเล่าเรื่องเราให้คนที่ทำงานฟัง จนกระทั่งมีนายผู้ใหญ่ก็เล่าเรื่องเค้าให้เราฟัง // อันนี้ เรายิ่งไม่โอเค
เราอยากมีคนรักนะ เป็นคนรักที่ให้กำลังใจกัน เป็นคนรักที่พร้อมจะเติบโตไปด้วยกัน สนับสนุนเกื้อกูลให้กำลังใจกัน
... แต่ถ้าเราต้องคุยกับคนที่ได้ยินเสียงทีไร ก็พลังงานชีวิตลดลงแบบนี้ เราไม่โอเคจริงๆ นะ
... โตแล้ว ถ้าอยากมีใครสักคน ก็ขอเป็นคนที่พร้อมจะเติบโต ทำประโยชน์เพื่อผู้คนไปด้วยกัน
ขอบคุรเพื่อนๆ พันทิปที่เข้าใจเรานะ
ทำยังไง ... ให้ ผู้ชายเข้าใจ ว่า เราไม่ได้ชอบเค้า // จะบอกยังไงดีคะ
ช่วงที่เค้าขอเป็นแฟน คือหลังจากที่เราอกหักจากรักครั้งแรก ประมาณ 4 เดือน
เหตุผลที่เลิกกัน เพราะ... เค้าทำงานไกลกับเรา และคุยกันยังไงก็ไม่เข้าใจกัน
...เค้าอายุน้อยกว่าเรา 3-4 ปี (จำไม่ได้จริงๆ) ทำให้ระดับการทำงานต่างกัน เค้าเป็นหนุ่มในเครื่องแบบ ที่มีเวลาไม่ตรงกับเรา สัญญาณการติดต่อก็ยากมาก
...ความคิด คำพูด ก็ต่างกัน //
... เค้าชอบใช้คำพูดหยาบๆ เวลาที่หึง หรือหวง ซึ่งเราไม่ชอบ เพราะเราไม่พูดคำหยาบ
วันที่เลิกกัน เราใจหายนิดหน่อย เพราะเค้าเป็นคนอารมณ์ดี คุยตลก คือแทบจะหาสาระอะไรไม่ได้เลย เวลาคุยกันก็จะไม่ได้คุยเรื่องงาน เรื่องชีวิตสักเท่าไหร่ // แต่เราก็ไม่ได้เสียใจ ไม่ได้ร้องไห้ และคิดว่า คิดถูกแล้วที่เลิกกัน
หลังจากวันที่เลิกกัน จนกระทั่งถึงวันนี้ ก็ผ่านมาครบ 2 ปี พอดี
.... แต่ช่วง ครึ่งปีที่ผ่านมา เค้าจะทักมาบ่อยๆ โทรมาบ้าง line มาบ้าง ..เราว่างก็รับสาย ไม่ว่างก็ไม่รับสาย
เหตุผลที่รับสาย เพราะยอมรับว่า ไม่ได้เกลียดหรือโกรธอะไร และสายงานที่เราทำก็มีการติดต่อกัน เพราะเราเองก็เป็นวิทยากรด้านวิชาการร่วมกับกลุ่มชาวบ้านที่เค้าดูแลด้วย
สิ่งที่เค้าจะบอกทุกครั้งคือ คิดถึงเรา หวงเรา หึงเรา /// เรารู้สึกไม่โอเคกับประโยคพวกนั้น
.... และสิ่งที่เราจะพูดกลับไปทุกครั้งคือ ไม่ได้คิดถึง ไม่ได้หวงอะไรเธอเลย (เราพูดจริงๆ)
เรารู้สึกว่า เราโตแล้ว เราไม่หลอกตัวเอง และเรารู้เลยว่า เค้าเด็กมาก เวลามาผ่านมา 2 ปี แต่เค้าไม่ได้พัฒนาตัวเองในสายงานเลย
ยังคงพูดประโยคเดิมๆ ยังพูดว่าเราเหมือนเดิม ยังคิดเอง..เออเองเหมือนเดิม
.... ถ้าเราบอกเค้าตรงๆ ว่า "อย่าโทรมาหาอีกเลย ถ้าไม่เกี่ยวกับเรื่องงาน" มันจะรุนแรงไปไหม จะทำร้ายจิตใจเค้าเกินไปรึป่าว
บอกก่อนนะ ว่า เราทำงานเยอะมาก เพราะเรามีหน้าที่การงานที่ต้องรับผิดชอบเยอะเลย
และตั้งใจที่จะพัฒนาตัวเองอยู่ตลอดเวลา ท่ามกลางผู้คนที่รักและเราก็มีความสุขในการทำงาน
... แต่ทุกครั้งที่มีเรื่องของผู้ชายคนนี้แว๊บเข้ามาในความคิด เราจะรู้สึกไม่สบายใจ เรากลัวคนที่ทำงานของเค้าเข้าใจผิด เพราะมีคนเตือนเราว่า เค้าชอบเล่าเรื่องเราให้คนที่ทำงานฟัง จนกระทั่งมีนายผู้ใหญ่ก็เล่าเรื่องเค้าให้เราฟัง // อันนี้ เรายิ่งไม่โอเค
เราอยากมีคนรักนะ เป็นคนรักที่ให้กำลังใจกัน เป็นคนรักที่พร้อมจะเติบโตไปด้วยกัน สนับสนุนเกื้อกูลให้กำลังใจกัน
... แต่ถ้าเราต้องคุยกับคนที่ได้ยินเสียงทีไร ก็พลังงานชีวิตลดลงแบบนี้ เราไม่โอเคจริงๆ นะ
... โตแล้ว ถ้าอยากมีใครสักคน ก็ขอเป็นคนที่พร้อมจะเติบโต ทำประโยชน์เพื่อผู้คนไปด้วยกัน
ขอบคุรเพื่อนๆ พันทิปที่เข้าใจเรานะ