เคยเม้นไว้หลายครั้งแล้ว เรื่องนี้
เพราะหลายๆคนจะเริ่มสนใจงานจากบทละครด้วยส่วนหนึ่งบวกกับนักแสดงที่ตัวเองชอบ
แต่นึกออกมั๊ย ต่อให้มือเขียนบทเทพแค่ไหน แต่ไปให้เขียนเรื่องดาวพระศุกร์มาฉายในยุคนี้ จะเขียนออกมายังไงก็เข็นนยาก
หรือยกตัวอย่างคู่กรรมก็ได้ ถ้าอยู่ๆคิดจะทำ แล้วใช้มือเขียนบทระดับเทพแค่ไหน แต่สุดท้ายก็ต้องเขียนให้โกโบริตายอยู่ดี
เพราะฉะนั้น การเลือกเรื่องที่จะมาทำจึงสำคัญมาก เพราะมันคือจุดเริ่มต้นเลยว่าคุณจะพาละครไปสู่อะไร
มาขนาดนี้แล้ว ยกตัวอย่างเรื่องดั่งดวงเลยละกัน
กระทู้นี้ไม่ได้จะแซะ ทับถม ล้อเลียนอะไร แต่ถือว่ามาถอดบทเรียนร่วมกันก็แล้วกัน
ก่อนจะทำเรื่องนี้ ได้คิดไว้แล้วหรือไม่ ว่าต้องการจะขายละครให้ใคร คนกลุ่มไหน
นักศึกษาเหรอ คนวัยทำงาน หรือคนแก่ เด็ก ผู้ชาย หรือทุกกลุ่ม
เท่าที่ลองยกตัวอย่างมา ยังมองไม่ออกเลย ว่าคนกลุ่มไหน ที่นึกอยากจะดูละครเรื่องนี้
(เออ แต่เราดูนะ เปิดทิ้งไว้เป็นเพื่อน ก่อนนอนไม่ต้องเครียดดี)
อ่ะขอโยงไปหาซ่อนเงารัก เรตติ้งก็ไม่ได้สูงปรี๊ดอะไร แต่สิ่งที่ได้คืออะไร กระแสของการพูดคุย ถกเถียง จนถึงขั้นทะเลาะ
ถึงแม้ว่าบทมันจะโคตรเละเทะ แต่พล็อตเรื่องมันแปลกใหม่
อย่างน้อยคนพูดถึง มารีน่า ริชชี่ ก็อต แจ้งเกิดได้ มีคนตามเชียร์เยอะขึ้น
นี่คือสิ่งที่ได้ เพราะกลุ่มเป้าหมายคือคนวัยรุ่นจนถึงคนทำงานเค้าดู กระแสในโชเชียลก็ดี ทั้งๆที่ช่องไม่ต้องสร้างกระแสเองเลย
แล้วดูกับอีกเรื่องสิ โหมโปรโมทมากมาย แต่มันไม่ไหวไง คุณโหมอยู่ฝ่ายเดียวมันไม่รอดหรอก
อยากเตือน อยากฝากไว้ ว่าพล็อตเรื่องคือจุดสำคัญ มันคือทิศทางที่จะนำพาละครนั้นๆไปสู่จุดหมาย
แต่หลังจากนั้น บทก็ต้องนำพาไปด้วย เพราะงั้นก็จะเป็นอย่างซ่อนเงารัก พล็อตเด่นแต่บทดับ
ช่องสามเอง ดาราดังๆระดับประเทศมากมาย สัดส่วนก็เยอะสุดแล้วจากทุกช่อง มันน่าเสียดายถ้าใช้พวกเค้าได้ไม่คุ้ม
อยากให้ดูงานช่องวัยรุ่นๆเค้าบ้าง คำพูดคำจาที่มันดูเป็นผู้เป็นคน ไม่ใช่พูดกันอย่างกับยุคโบราณ
ก็แค่คนดูคนนึงนะคะ ไม่ได้เก่งกาจสามารถอะไรที่จะอาจเอื้อมไปแนะนำคนมีประสบการณ์การทำละคร
แต่เราเอง ก็เป็นคนดูทั่วไป ที่เสพสื่อโน่นนี่นั่นมาตลอดชีวิต เพราะงั้นมันก็คือประสบการณ์เหมือนกัน
เปรียบเสมือนคนกินผัดกะเพรากับคนผัด เราคนกิน เรารู้ว่ามันรสชาติยังไง แต่คุณอาจจะไม่รู้เพราะเอาแต่ผัดอย่างเดียว
ช่องสาม ความสำเร็จของละคร มันไม่ได้อยู่ที่บทอย่างเดียว มันอยู่ที่พล็อตด้วย
เพราะหลายๆคนจะเริ่มสนใจงานจากบทละครด้วยส่วนหนึ่งบวกกับนักแสดงที่ตัวเองชอบ
แต่นึกออกมั๊ย ต่อให้มือเขียนบทเทพแค่ไหน แต่ไปให้เขียนเรื่องดาวพระศุกร์มาฉายในยุคนี้ จะเขียนออกมายังไงก็เข็นนยาก
หรือยกตัวอย่างคู่กรรมก็ได้ ถ้าอยู่ๆคิดจะทำ แล้วใช้มือเขียนบทระดับเทพแค่ไหน แต่สุดท้ายก็ต้องเขียนให้โกโบริตายอยู่ดี
เพราะฉะนั้น การเลือกเรื่องที่จะมาทำจึงสำคัญมาก เพราะมันคือจุดเริ่มต้นเลยว่าคุณจะพาละครไปสู่อะไร
มาขนาดนี้แล้ว ยกตัวอย่างเรื่องดั่งดวงเลยละกัน
กระทู้นี้ไม่ได้จะแซะ ทับถม ล้อเลียนอะไร แต่ถือว่ามาถอดบทเรียนร่วมกันก็แล้วกัน
ก่อนจะทำเรื่องนี้ ได้คิดไว้แล้วหรือไม่ ว่าต้องการจะขายละครให้ใคร คนกลุ่มไหน
นักศึกษาเหรอ คนวัยทำงาน หรือคนแก่ เด็ก ผู้ชาย หรือทุกกลุ่ม
เท่าที่ลองยกตัวอย่างมา ยังมองไม่ออกเลย ว่าคนกลุ่มไหน ที่นึกอยากจะดูละครเรื่องนี้
(เออ แต่เราดูนะ เปิดทิ้งไว้เป็นเพื่อน ก่อนนอนไม่ต้องเครียดดี)
อ่ะขอโยงไปหาซ่อนเงารัก เรตติ้งก็ไม่ได้สูงปรี๊ดอะไร แต่สิ่งที่ได้คืออะไร กระแสของการพูดคุย ถกเถียง จนถึงขั้นทะเลาะ
ถึงแม้ว่าบทมันจะโคตรเละเทะ แต่พล็อตเรื่องมันแปลกใหม่
อย่างน้อยคนพูดถึง มารีน่า ริชชี่ ก็อต แจ้งเกิดได้ มีคนตามเชียร์เยอะขึ้น
นี่คือสิ่งที่ได้ เพราะกลุ่มเป้าหมายคือคนวัยรุ่นจนถึงคนทำงานเค้าดู กระแสในโชเชียลก็ดี ทั้งๆที่ช่องไม่ต้องสร้างกระแสเองเลย
แล้วดูกับอีกเรื่องสิ โหมโปรโมทมากมาย แต่มันไม่ไหวไง คุณโหมอยู่ฝ่ายเดียวมันไม่รอดหรอก
อยากเตือน อยากฝากไว้ ว่าพล็อตเรื่องคือจุดสำคัญ มันคือทิศทางที่จะนำพาละครนั้นๆไปสู่จุดหมาย
แต่หลังจากนั้น บทก็ต้องนำพาไปด้วย เพราะงั้นก็จะเป็นอย่างซ่อนเงารัก พล็อตเด่นแต่บทดับ
ช่องสามเอง ดาราดังๆระดับประเทศมากมาย สัดส่วนก็เยอะสุดแล้วจากทุกช่อง มันน่าเสียดายถ้าใช้พวกเค้าได้ไม่คุ้ม
อยากให้ดูงานช่องวัยรุ่นๆเค้าบ้าง คำพูดคำจาที่มันดูเป็นผู้เป็นคน ไม่ใช่พูดกันอย่างกับยุคโบราณ
ก็แค่คนดูคนนึงนะคะ ไม่ได้เก่งกาจสามารถอะไรที่จะอาจเอื้อมไปแนะนำคนมีประสบการณ์การทำละคร
แต่เราเอง ก็เป็นคนดูทั่วไป ที่เสพสื่อโน่นนี่นั่นมาตลอดชีวิต เพราะงั้นมันก็คือประสบการณ์เหมือนกัน
เปรียบเสมือนคนกินผัดกะเพรากับคนผัด เราคนกิน เรารู้ว่ามันรสชาติยังไง แต่คุณอาจจะไม่รู้เพราะเอาแต่ผัดอย่างเดียว