ขอคำปรึกษาหน่อยครับ

ผมเคยมีแฟนคนนึง เราคบกันมาตั้งแต่ก่อนเข้ามหาลัยตอนนั้นเราเรียนกันคนละที่แต่ก็อยู่ในกรุงเทพเหมือนกันเลยได้เจอกันบ่อยๆเพราะก็กลับด้วย
บีทีเอสกันจนกระทั่งเราตัดสินใจซิ่วเพราะไม่ชอบคณะที่เรียนอยู่เลยซิ่วไปที่เดียวกับแฟน หลังจากผมเข้าไปเรียนที่เดียวกับแฟนผมก็รู้สึกสนุกกับชีวิตช่วงนั้นมากๆเลยไม่ค่อยสนใจเธอ ผมรู้สึกชอบใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนอยากเที่ยวนู่นนี่นั่นโดยไม่ต้องมีอะไรมาให้ห่วงเลยพยายามหาทางเลิกกับแฟน เธอยื้อผมไว้แบบสุดๆแต่ผมก็หาข้ออ้างสารพัดเพื่อให้เลิกได้ และผมก็พูดกับเธอไปประมานว่าผมยังไม่พร้อมจะมีแฟนในตอนนี้ เธอก็เลยพูดกับผมว่าจะรอจนกว่าเธอจะเรียนจบ แต่พอผ่านไปได้สักพักผมก็เริ่มคิดได้และคิดถึงเธอมาตลอด แต่ผมก็ไม่กล้าทักเธอไปเพราะผมทำแย่ๆกับเธอไว้เยอะมากจนคิดว่าเธอคงเกลียดผม นับแต่วันนั้นจนปัจจุบันเราเลิกกันได้เกือบๆ3ปี เวลาเจอกันเธอจะพยายามหลบหน้าผมผมเลยคิดว่าเธอคงไม่อยากจะคุยกับผมอีกแล้วจริงๆ จนผมได้มาคบกับคนปัจจุบัน คนนี้เธอเป็นฝ่ายมาชอบผมก่อนผมก็รู้สึกอยู่ด้วยแล้วมีความสุขดีเลยคบกับเธอ จนไม่กี่วันก่อนแฟนเก่าผมทักมาแล้วเราได้คุยกันเธอบอกว่าเธอก็ยังรอผมอยู่โดยตลอกเวลาที่ผ่านมาก็มีคนเข้ามาจีบเธอแต่ก็ไม่สนใจเพราะยังลืมผมไม่ได้ ใจผมก็อยากกลับไปหาคนเก่าแต่ก็ไม่ได้อยากเลิกกับคนใหม่เพราะเธอก็ไม่ได้ทำอะไรผิด ผมควรคิดยังไงกับตัวเองดีตอนนี้ผมรู้สึกแย่กับแฟนเก่าที่เธอยังรอผมอยู่มากๆเลย
ปล.ผมอาจจะเรียบเรียงคำพูดอะไรเข้าใจยากไปบ้างก็ขออภัยด้วยนะครับ