คือผมกับแฟนห่างกัน2ปี ผมอยู่ม.5ส่วนแฟนผมกำลังจะขึ้นมหาลัยABACปี1 เราจะเข้าสถาปัตยกรรมเหมือนกัน ซึ่งตอนแรกผมจะเข้าABACเหมือนกันแต่ผมก็ไม่แน่ใจแล้วด้วยเรื่องปัญหาของครอบครัว ซึ่งตอนนี้เราเลิกกันแล้วแต่เรายังทำทุกอย่างเหมือนเดิม เขาไม่กล้ากลับมาคบเพราะเขากลัวว่าผมจะทิ้งเขาไปอีก แต่เอาจิงๆตอนนั้นผมไม่ได้ทิ้งหรอกครับยังไงผมก็ง้อแค่เขามาง้อก่อน เขาเลยกลัวจะเป็นแบบนั้นอีก ตอนนี้เขาจะไปABACแล้ว เขาสัญญาว่าจะบอกคนอื่นว่ามีแฟน เขาไม่เคยสัญญาอะไรง่ายๆเลยน้ะครับ ผมก็พูดกับเขาว่าถ้าไม่ได้เข้าABACจะเสียใจหรือผิดหวังมั้ย เขาก็บอกว่าผิดหวังทำไมในเมื่อสุดท้ายก็ได้เจอกัน แต่ผมคิดเสมอตั้งแต่ที่คบกันมาแม้แต่ผู้หญิงสวยๆผมก็ไม่มองแค่เหล่เอา5555
ผมก็เชื่อใจเขาน้ะเพราะเขาไม่ได้ชอบคนหล่อแล้วเขาน่าจะพอใจในสิ่งที่มีแล้วแหละมั้ง แต่ผมก็เตรียมใจไว้บ้างเพราะสังคมสภาพแวดล้อมมหาลัย ผมบอกเขาว่า"ยังไงเธอก็ต้องไปเจอคนใหม่แล้วทิ้งเค้าตอนเธอไปมหาลัยเพราะเธอจะเจอสังคมใหม่ๆ"เขาก็บอกผม ถ้าเขาพอใจแบบนี้เขาก็จะมีแค่ผมนั่นแหละ แต่เขาชอบคุยกับผชแต่ไม่ได้เกินเลยมากกว่าพี่น้องเพื่อนน้ะคับ ผมก็ไว้ใจเขาแต่ก็ไม่มากเพราะขี้ระแวง แม่เขาเป็นคนที่เข้มงวดเรื่องเรียนทำอะไรมีระเบียบ คิดก่อนทำเสมอ(คิดเยอะมากกกก)
ซึ่งตัวผมตั้งแต่ที่ผมเห็นแม่เขา แม่เขาก็ไม่ปลื้มผมมากเท่าไหร่ ตั้งแต่วันนั้นทำไห้ผมตั้งใจเรียนเพื่อที่ผมจะได้เข้าสถาปัตยกรรมตามที่ผมฝันไว้ ผมอยากทำไห้แม่เขาเห็นว่าผมก็ทำได้แถมแม่ผมยังภูมิใจอีก ปัญหาครอบครัวผมวันนึงผมแก้มันได้แน่นอนครับ ผมก็เป็นห่วงอยู่เรื่องเดียวคือเรื่องตอนเขาไปมหาลัยแล้วเขาจะใจอ่อนกับคนอื่นมั้ยนี่แหละครับ