ใครเคยแอบปลื้มลูกพี่ลูกน้องตัวเองบ้างมั้ยคะ

พ่อเราเป็นน้องชายป้าเราค่ะ​ แล้วเรากับลูกป้าห่างกันแค่2ปี​ ตอนเด็กๆก็สนิทกันนะคะ​ แต่เราไม่ได้เจอกันบ่อยๆบางที5-6ปี​ ถึงได้เจอกัน​ แต่เราก็รู้สึกสนิทกันเหมือนเดิม​ แต่ความรู้สึกตอนโตกับตอนเด็กมันแตกต่างกันอ่ะเนาะ​ ตอนเด็กก็กวนโอ้ยกันธรรมดาก็ไม่รู้สึกอ้ะไร​ รู้สนุกที่ได้แกล้ง​ พอต่างคนต่างโตขึ้นด้วยวุฒิภาวะแล้วล่าสุดในรอบ4ปี​ ได้มีโอกาสกลับมาเจอกัน​ นิสัยก็เลยต่างไปจากเด็กพี่เราดูอบอุ่นขึ้นเยอะเลยไม่ปากหมาเหมือนตะก่อน55​ แต่ก็เค้าโครงเดิมนิดหนึ่ง​ แต่ไม่ใช่ชอบแบบมีกริยาไม่งามนะคะ​ แล้วดูเหมือนนางก็ตามใจเราไปสะทุกอย่าง​ อยากไปไหนพาไป​ และอีกอย่างชอบพูดให้เราน้อยใจอยู่เรื่อย​ ว่าหน้าตาเหมือนปลาดุกชนเขื่อน555​ หน้าอย่างนั้นหน้าอย่างนี้​ แต่พอหลับหลังเราก็ไปบอกเพื่อนชายเค้าว่าเราสวยนะสนใจหรือเปล่า​ คนนี้น้องเราเองสวยมั้ย? (อยากถามว่าไบโพล่าร์หรอม55)​ พอพูดให้เพื่อนฟังแบบนั้นทีนี้เขาเกิดสนใจเราขึ้น เผือกกันผู้ชายพวกนั้นออกห่างเรา​ โว้ยยยย​ มีแต่คนหล่อๆสะด้วย​😆😆😆  เรารู้สึกข้างต้นมันเป็นความรู้สึกแบบไหนคะทุกคน​ มันแปลกนะรู้สึกอยู่ใกล้พี่แกแล้วอบอุ่น​ ปกป้องน้องได้อ่ะ​ ให้ฟีลนี้