สวัสดีค่ะ ช่วงนี้มีข่าวเกี่ยวกับการกักตัวอยู่ที่บ้าน เลยอยากมาแชร์ประสบการณ์ที่ปักกิ่งให้ฟังกันค่ะ พอดีตอนที่กลับมาไม่ได้คิดว่าจะมาแชร์ และก็ไม่อยากจับโทรศัพท์ด้วย ก็เลยไม่ได้ถ่ายรูปไว้เลยค่ะ
เรานั่งรถไฟความเร็วสูงเมื่อวานเพื่อกลับมาปักกิ่ง ซึ่งได้แต่งตัวแบบจัดเต็มเลยทีเดียว ใส่ทั้งแว่นที่ครอบตา ถุงมือพลาสติกและเสื้อกันฝนแบบใส่แล้วทิ้ง (เพราะเสื้อกันหนาวตัวใหญ่แบบ down coat ทำความสะอาดเองจะลำบากมาก) แพ็คกระเป๋าคอมพิวเตอร์และกระเป๋าสะพายทั้งหมดใส่ในกระเป๋าลาก เพราะต้องผ่านเครื่อง x-ray จะได้ไม่ต้องโดนเชื้อโรคหลายใบ ตลอดทั้งการเดินทาง มีแค่เราที่จัดเต็มขนาดนี้ คนอื่นใส่แค่หน้ากากอนามัย (ทุกคนต้องใส่) อีกแค่ 2-3 คนที่ใส่ถุงมืออย่างเรา จนมีคนแอบถ่ายรูปเราด้วย เสียดายโพสท์ท่าสวยใส่ไม่ทัน
เข้าเรื่องการกักตัว พอลงแท็กซี่จากสถานีรถไฟมาถึงชุมชนที่เราอยู่ (คือ ตึกอพาร์ทเมนท์ที่นี่เค้าจะสร้างในพื้นที่เดียวกันหลายตึก มีรั้วรอบบริเวณ มีสวนสาธารนะ สนามเด็กเล่น ร้านค้า ร้านตัดผม คลีนิคเล็กๆ โดยมีคณะกรรมการดูแล น่าจะเทียบได้กับหมู่บ้านจัดสรรของไทย) เค้าจะกั้นไม่ให้รถเข้า เราต้องลงเดินจากทางเข้ารถ (ปกติแท็กซี่เข้าไปจอดหน้าตึกเลย) ไปซุ้มที่มีเจ้าหน้าที่หลายคนรออยู่ ที่ซุ้มมีเอกสารให้กรอก ชื่อ ห้องตึกที่อยู่ เดินทางมาจากไหน รถไฟสายอะไร อุณหภูมิเท่าไหร่ กรอกเสร็จแล้วเค้ากำชับให้อยู่แต่ในห้อง ห้ามออกไปไหนทั้งสิ้นเป็นเวลา 14 วัน ขยะก็ให้เอาถุงมาไว้นอกห้อง จะมีคนเก็บไปทิ้งให้ ซื้อของหรือสั่งอาหารออนไลน์ก็ให้แจ้งคนส่งให้ไปไว้ที่ซุ้มนั้นและจะมีคนเอามาให้ที่ห้อง (ที่ซุ้มนั้นเป็นเหมือนสถานีกลางให้คนส่งของจากที่ต่างๆ เอาของไว้ที่นั่นแทน ซึ่งปกติจะเข้าไปในตึกส่งให้ถึงห้อง เจ้าของที่ไม่ได้กักตัวก็ไปเอาของเอง ทำให้คนที่เข้าไปในตึกได้คือเฉพาะคนที่อยู่ในตึกนั้นเท่านั้น)
ผ่านมาแล้วหนึ่งวัน ทุกอย่างก็เป็นไปตามที่ว่า มีอาสาสมัครเอาของมาให้และเก็บขยะไปให้ แต่จะช้านิดนึงเพราะอาสาสมัครไม่พอ อาหารที่สั่งมาที่บิลก็มีชื่อคนทำและคนส่งพร้อมกับอุณหภูมิของทั้งคู่ ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี
โดยรวมแล้วประทับใจกับความเข้มงวดเอาจริงเอาจังของจีนมาก อยากให้ที่ไทยได้เอาจริงเอาจังอย่างนี้ ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะ
การกักตัวอยู่ที่บ้าน (Self-quarantine) ที่ปักกิ่ง
เรานั่งรถไฟความเร็วสูงเมื่อวานเพื่อกลับมาปักกิ่ง ซึ่งได้แต่งตัวแบบจัดเต็มเลยทีเดียว ใส่ทั้งแว่นที่ครอบตา ถุงมือพลาสติกและเสื้อกันฝนแบบใส่แล้วทิ้ง (เพราะเสื้อกันหนาวตัวใหญ่แบบ down coat ทำความสะอาดเองจะลำบากมาก) แพ็คกระเป๋าคอมพิวเตอร์และกระเป๋าสะพายทั้งหมดใส่ในกระเป๋าลาก เพราะต้องผ่านเครื่อง x-ray จะได้ไม่ต้องโดนเชื้อโรคหลายใบ ตลอดทั้งการเดินทาง มีแค่เราที่จัดเต็มขนาดนี้ คนอื่นใส่แค่หน้ากากอนามัย (ทุกคนต้องใส่) อีกแค่ 2-3 คนที่ใส่ถุงมืออย่างเรา จนมีคนแอบถ่ายรูปเราด้วย เสียดายโพสท์ท่าสวยใส่ไม่ทัน
เข้าเรื่องการกักตัว พอลงแท็กซี่จากสถานีรถไฟมาถึงชุมชนที่เราอยู่ (คือ ตึกอพาร์ทเมนท์ที่นี่เค้าจะสร้างในพื้นที่เดียวกันหลายตึก มีรั้วรอบบริเวณ มีสวนสาธารนะ สนามเด็กเล่น ร้านค้า ร้านตัดผม คลีนิคเล็กๆ โดยมีคณะกรรมการดูแล น่าจะเทียบได้กับหมู่บ้านจัดสรรของไทย) เค้าจะกั้นไม่ให้รถเข้า เราต้องลงเดินจากทางเข้ารถ (ปกติแท็กซี่เข้าไปจอดหน้าตึกเลย) ไปซุ้มที่มีเจ้าหน้าที่หลายคนรออยู่ ที่ซุ้มมีเอกสารให้กรอก ชื่อ ห้องตึกที่อยู่ เดินทางมาจากไหน รถไฟสายอะไร อุณหภูมิเท่าไหร่ กรอกเสร็จแล้วเค้ากำชับให้อยู่แต่ในห้อง ห้ามออกไปไหนทั้งสิ้นเป็นเวลา 14 วัน ขยะก็ให้เอาถุงมาไว้นอกห้อง จะมีคนเก็บไปทิ้งให้ ซื้อของหรือสั่งอาหารออนไลน์ก็ให้แจ้งคนส่งให้ไปไว้ที่ซุ้มนั้นและจะมีคนเอามาให้ที่ห้อง (ที่ซุ้มนั้นเป็นเหมือนสถานีกลางให้คนส่งของจากที่ต่างๆ เอาของไว้ที่นั่นแทน ซึ่งปกติจะเข้าไปในตึกส่งให้ถึงห้อง เจ้าของที่ไม่ได้กักตัวก็ไปเอาของเอง ทำให้คนที่เข้าไปในตึกได้คือเฉพาะคนที่อยู่ในตึกนั้นเท่านั้น)
ผ่านมาแล้วหนึ่งวัน ทุกอย่างก็เป็นไปตามที่ว่า มีอาสาสมัครเอาของมาให้และเก็บขยะไปให้ แต่จะช้านิดนึงเพราะอาสาสมัครไม่พอ อาหารที่สั่งมาที่บิลก็มีชื่อคนทำและคนส่งพร้อมกับอุณหภูมิของทั้งคู่ ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี
โดยรวมแล้วประทับใจกับความเข้มงวดเอาจริงเอาจังของจีนมาก อยากให้ที่ไทยได้เอาจริงเอาจังอย่างนี้ ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะ