เรากับแฟนคบกันมานานเเล้วค่ะ อยู่ด้วยกัน เเต่ยังไม่ได้เเต่งงาน เป็นวัยทำงานทั้งคู่ ทะเลาะกันบ่อยๆ เราทั้งคู่แทบจะไม่มีอะไรเหมือนกันเลย ทุกครั้งที่ทะเลาะจะมาจากการขาดความเข้าใจ เเต่ทุกครั้งที่ทะเลาะ ไม่ว่าจะรุนเเรงเเค่ไหน ก็กลับมาดีกัน เเต่ก็อย่างว่าค่ะ เหมือนแก้วร้าว เวลาทะเลาะต่างคนต่างทำร้ายจิตใจกันด้วยคำพูดต่างๆนานา เราก็เหนื่อยที่ต้องทะเลาะ เราเองเป็นฝ่ายบอกเลิกทุกครั้ง เพราะ เราคิดว่าเราไม่ใช่ความสุขของเขา เขาอยู่แบบไม่มีเรา เขาก็อยู่ได้ เเละวันนี้ไม่มีเรื่องอะไรที่คิดว่าจะเลิกกันได้เลย เลิกกันเเบบงงๆ เราไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟายเหมือนทุกครั้ง เเต่แอบโหวงเหวงในใจ ต้องยอมรับว่ามันจบเเล้ว เฮ้อ โรคระบาดว่าสาหัสเเล้ว ยังต้องมาโสดอีก เศร้านะคะ😭